Τα ρεσιτάλ της, όλα sold-out. Η ίδια, γυναίκα - θρύλος. Είχε πλούτη, κοινωνική θέση και μια τρελή επιθυμία να διακριθεί στο κλασικό τραγούδι. Είχε και τον νεαρό πιστό της ακομπανιατέρ και φύλακα - άγγελό της. Τα είχε όλα. Ολα, εκτός από φωνή. Η ιστορία πέρα για πέρα αληθινή. Νέα Υόρκη, 1934. Η εξηνταπεντάχρονη κυρία Florence Foster Jenkins ή αλλιώς η «Madame Flo», «η πιο παράφωνη γυναίκα στον κόσμο», προσλαμβάνει τον τριαντάχρονο πιανίστα και συνθέτη μεξικανικής καταγωγής, Cosme McMoon, για να την ακομπανιάρει στα φιλανθρωπικά ρεσιτάλ της ενώπιον της καλής κοινωνίας της μεγαλούπολης. Ετσι ξεκινάει μια τρικυμιώδης, τραγελαφική, κωμικοτραγική συνεργασία που κρατάει δώδεκα ολόκληρα χρόνια, μέχρι το θάνατό της. Σ' αυτό το διάστημα, η μεν Madame Flo δεν παύει ούτε στιγμή να πιστεύει ακράδαντα ότι είναι μια εξαίρετη και επιτυχημένη αοιδός, ο δε Mc Moon δεν παύει ούτε στιγμή να αγωνίζεται για να την κρατήσει μακριά από την αλήθεια, ότι, δηλαδή, οι ακροατές στις sold-out παραστάσεις της, αλλά και τα πλήθη που σπεύδουν να αγοράσουν τους δίσκους της, απλώς γελάνε μαζί της.

Η Madame Flo επί δώδεκα χρόνια βιώνει τη δική της αλήθεια και «ακούει μόνο τη μουσική που η ίδια έχει στο κεφάλι της». Τον ίδιο καιρό, ο Mc Moon περνάει από την απόρριψή της στην αποδοχή, από την αποδοχή στο θαυμασμό και από το θαυμασμό στην πλήρη ενσωμάτωσή του μαζί της. Γίνεται ο προστάτης και φύλακας - άγγελός της. Τη φυλάει από τον ίδιο της τον εαυτό. Μέχρι που η κουρτίνα τραβιέται και η Madame Flo βρίσκεται για πρώτη και τελευταία φορά αντιμέτωπη με την αλήθεια των άλλων. Των πολλών. Μια αλήθεια που τη συνθλίβει.

Το έργο του Stephen Temperley ανεβαίνει στο θέατρο «Αγγέλων βήμα» σε μετάφραση Μαργαρίτας Δαλαμάγκα - Καλογήρου. Παίζουν: Αντιγόνη Βαλάκου, Γιώργος Χρανιώτης. Σκηνοθεσία: Γιώργος Καραμίχος. Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης. Κοστούμια: Ελενα Παπανικολάου. Μουσική διδασκαλία - Πιάνο: Μάτα Κατσούλη.