Προς τον υπουργό Γεωργίας απευθύνει γράμμα διαμαρτυρίας ο παπα-Ηλίας Υφαντής, από το χωριό Ράινα Αγρινίου, σχετικά με τις αυθαιρεσίες, όπως γράφει, της Δασικής Υπηρεσίας στην περιοχή του. Γράφει ανάμεσα στα άλλα: «Καλούμε οποιονδήποτε έντιμο άνθρωπο, με στοιχειώδη ευθυκρισία κι αμεροληψία, να 'ρθει στο χωριό μας και να ιδεί με τα ίδια του τα μάτια, ότι η Δασική Υπηρεσία, μας... "άναψε πυρκαγιά", που δεν καίει μόνο εμάς, αλλά θα κάψει τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Και εξηγούμαι. Ενα ρέμα πέντε μέτρων, μας χωρίζει από το απέναντι βουνό και το δάσος της Βελάοστας. Αυτό το περνούσαμε, για να βοσκήσουμε τα γιδοπρόβατά μας ή να περισυλλέξουμε καυσόξυλα, δασοκοπριά κλπ, όπως έκαναν χρόνια και χρόνια οι παππούδες μας. Αυτό λοιπόν το πέρασμα - ζωή για το χωριό μας, η Δασική Υπηρεσία ήρθε να μας το κλείσει και να γιατί.

Ενας συγχωριανός μας, αφού ισοπέδωσε λόφους, μπάζωσε και έθαψε μια ολόκληρη δασωμένη ρεματιά, τη μετέβαλε σε αγρόκτημα και ύψωσε ανάμεσα σε μας, στο δάσος και στο βουνό, τείχος αδιαπέραστο.

Καταγγείλαμε την αυθαιρεσία αυτή στο Δασαρχείο Αγρινίου και εκείνο μας απάντησε πως "καλώς έγινε". Του ζητήσαμε τότε να μας κοινοποιήσει την άδεια και η κοινοποίηση αποκάλυψε ότι η άδεια για το τερατούργημα αυτό, δόθηκε για... άλλη περιοχή!!!

Υστερα από όλα αυτά, νομίζω δικαιούμαστε να ρωτήσουμε: Μπορεί κάποιοι κύριοι, αφού ζούμε στον καπιταλιστικό μεσαίωνα, να θέλουν να μας επαναφέρουν και στο φεουδαρχικό; Με άλλα λόγια:

Μπορούν να μας κόψουν το απαραίτητο πέρασμα προς το βουνό και το δάσος; Μπορούν να μας κόψουν το νερό της ρεματιάς, από την οποία τροφοδοτείται η δεξαμενή και στη συνέχεια ποτίζονται τα ζώα και τα χωράφια μας;

Μπορεί κάποιοι πολίτες για λόγους συμφέροντος να αυθαιρετούν, επιτρέπεται όμως στις δημόσιες υπηρεσίες να... ευλογούν αυτές τις αυθαιρεσίες, τόσο κατάφωρα και προκλητικά;

Ποιος είναι, τέλος πάντων, ο ρόλος των δημόσιων υπηρεσιών; Να δημιουργούν αγεφύρωτα μίση μεταξύ των κατοίκων (στη δική μας περίπτωση) της υπαίθρου και να τους σπρώχνουν στο χορό των βιαιοπραγιών και την οικονομική αφαίμαξη από το αισχρό εμπόριο των δικολάβων; 'Η να εξομαλύνουν και ειρηνεύουν τη ζωή τους, με βάση την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και την ανθρωπιά;

Κύριε υπουργέ, επειδή η προσφυγή μας στο Δασαρχείο δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, αποτεινόμαστε σε σας, με την πίστη ότι θα θελήσετε να κατανοήσετε, ότι περισσότερο ακόμη από τις ολέθριες πυρκαγιές, που συχνά καταστρέφουν τα δάση μας, λυμαίνεται συχνά την ελληνική ύπαιθρο η αυθαιρεσία. Οχι μόνο των ιδιωτών, αλλά αλίμονο, και των δημόσιων υπηρεσιών... Και ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα θελήσετε να αποκαταστήσετε το δίκιο!»