Από διαδήλωση - καταγγελία στη Δαμασκό ενάντια στα σχέδια ξένης επέμβασης

Αντιλαϊκές μοναρχίες του Περσικού Κόλπου, η Τουρκία, γνωστή για την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ΕΕ των πολέμων, με τον αντικομμουνισμό να κάνει θραύση, οι ΗΠΑ, που κατά καιρούς έχουν «σπείρει» ή στηρίξει χούντες σε διάφορες γωνιές του πλανήτη και αιματοκυλήσει λαούς μαζί με τους συμμάχους τους Ευρωπαίους, εμφανίζονται ως «ευαίσθητοι» για τα «ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και την ελευθερία» στη Συρία.

Την τελευταία βδομάδα επιβλήθηκε νέα σειρά κυρώσεων τόσο από τον Αραβικό Σύνδεσμο όσο και από την ΕΕ αλλά και την Τουρκία. Μετά από αλλεπάλληλα τελεσίγραφα, τα οποία συνέκλιναν στην ανάπτυξη Αράβων παρατηρητών στο συριακό έδαφος και στην εφαρμογή του σχεδίου αποκλιμάκωσης που είχε συμφωνηθεί με τη Δαμασκό, ο Αραβικός Σύνδεσμος προχώρησε στην επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Συρίας το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν, «παγώνουν» οι εμπορικές κρατικές συναλλαγές των αραβικών χωρών με τη Δαμασκό, «παγώνουν» τα έργα που γίνονται στη Συρία και χρηματοδοτούνται από τις αραβικές χώρες, «παγώνουν» τα περιουσιακά στοιχεία της συριακής κυβέρνησης στα αραβικά κράτη, διακόπτονται οι εμπορικές κρατικές συναλλαγές, με εξαίρεση τα είδη πρώτης ανάγκης, διακόπτεται κάθε συναλλαγή διά μέσου της Κεντρικής Τράπεζας της Συρίας, διακόπτονται οι εμπορικές αεροπορικές πτήσεις από και προς τη Δαμασκό και επιβάλλεται ταξιδιωτική απαγόρευση σε Σύρους αξιωματούχους. Τις κυρώσεις δεν υπερψήφισαν και δεν πρόκειται να τις εφαρμόσουν Λίβανος και Ιράκ, που είναι οι κυριότεροι εμπορικοί εταίροι της Συρίας στον αραβικό κόσμο. Είναι η πρώτη φορά που επιβάλλονται τόσο σκληρές κυρώσεις σε χώρα - μέλος του Συνδέσμου. Γι' αυτό και η αντίδραση της Δαμασκού απέναντι στις κυρώσεις του Αραβικού Συνδέσμου ήταν πολύ πιο έντονη από ό,τι σε αυτές της ΕΕ ή της Τουρκίας. Ο Σύρος υπουργός Εξωτερικών, Ουαλίντ αλ Μουάλεμ, κατακεραύνωσε το Σύνδεσμο λέγοντας ότι με την επιβολή κυρώσεων σε ένα μέλος του, η κρίση διεθνοποιείται και καλλιεργείται το έδαφος ακριβώς για ξένη επέμβαση.

Η ΕΕ, από την πλευρά της, σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, την Πέμπτη, αποφάσισε τη σκλήρυνση των υφιστάμενων κυρώσεων σε βάρος της Συρίας. Οι ευρωπαϊκές κυρώσεις στοχεύουν, κυρίως, όπως και αυτές του Αραβικού Συνδέσμου, το χρηματοπιστωτικό τομέα, ενώ γίνονται πιο αυστηρά τα μέτρα που είχαν, ήδη, ληφθεί κατά του ενεργειακού τομέα - πετρέλαιο και φυσικό αέριο - ενώ στη λίστα με τα πρόσωπα των οποίων «παγώνουν» τα περιουσιακά τους στοιχεία σε ευρωπαϊκό έδαφος εντάσσονται άλλες 11 συριακές επιχειρήσεις και 12 νέα πρόσωπα. Η Δαμασκός «απάντησε» αναστέλλοντας τη συμμετοχή της στην Ενωση για τη Μεσόγειο, μια πρωτοβουλία του γαλλικού κεφαλαίου με στόχο την εδραίωση της επιρροής του στις παράκτιες της Μεσογείου χώρες και κατ' επέκταση την ενίσχυσή του στους ανταγωνισμούς του με άλλες ιμπεριαλιστικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, και κυρίως τη Γερμανία.

Στις τουρκικές κυρώσεις συγκαταλέγονται αναστολή της λειτουργίας του τουρκο-συριακού Ανώτατου Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας, «πάγωμα» περιουσιακών στοιχείων και απαγόρευση εισόδου στην Τουρκία Σύρων αξιωματούχων που εμπλέκονται στην καταστολή, αναστολή πώλησης όπλων προς το συριακό στρατό από την Τουρκία και παρεμπόδιση τρίτων χωρών να κάνουν το ίδιο, αναστολή των σχέσεων με την κεντρική και την εμπορική τράπεζα της Συρίας και αναστολή της δανειοδότησης έργων υποδομής.

Η τουρκική ηγεσία έχει αυτοχρισθεί «προστάτιδα δύναμη» των απανταχού - στον αραβικό κόσμο - οργανώσεων των «Αδελφών Μουσουλμάνων», επιδιώκοντας να αυξήσει τα ερείσματά της, το ίδιο έκανε και στη Λιβύη για λογαριασμό των μονοπωλίων της. Στην περίπτωση της Συρίας, η τουρκική στάση υπήρξε αποκαλυπτική.

Δεν εγκαταλείφθηκε, απλώς, ο, μέχρι πρότινος, καλός σύμμαχος Ασαντ, όπως έγινε σε άλλες χώρες. Στην Τουρκία φιλοξενήθηκαν οι αλλεπάλληλες συναντήσεις συνιστωσών της συριακής αντιπολίτευσης μέχρις ότου καταστεί εφικτή η σύσταση του, αλά Λιβύη, «Εθνικού Συμβουλίου», στο οποίο κυριαρχούν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι». Μέσα στους καταυλισμούς Σύρων αμάχων, που στήθηκαν στο έδαφός της, «στήθηκε», όπως όλα δείχνουν, ο αυτοαποκαλούμενος «Ελεύθερος Συριακός Στρατός», που, με βάση τα λεγόμενα του ιδίου, αποτελείται από «λιποτάκτες του συριακού στρατού».

Τελευταίο επίτευγμα της τουρκικής διπλωματίας είναι η «σύμπραξη» των δύο αυτών πτυχών της συριακής αντιπολίτευσης μετά από την οργάνωση, στη νότια τουρκική επαρχία Χατάι, συνάντησης των δύο αυτών οργανώσεων που κατέληξε σε συμφωνία για «συντονισμό, συνεργασία και αλληλοαναγνώριση». Με λίγα λόγια, η Αγκυρα διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στο να δημιουργηθεί πολιτικό και στρατιωτικό σκέλος της λεγόμενης συριακής αντιπολίτευσης.

Με επίκεντρο τις καταιγιστικές εξελίξεις στη Συρία, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις αναδύονται ολοένα πιο ξεκάθαρα και πιο έντονα. Είναι πλέον προφανές ότι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, και η Γερμανία με χαμηλότερους τόνους, έχουν συνταχθεί με την αντιπολίτευση. Είναι γνωστό ότι η καθεμία εξ αυτών των δυνάμεων θα επιθυμούσε μια «πιο συνεργάσιμη» συριακή ηγεσία από αυτήν του Μπάσαρ αλ Ασαντ, ο οποίος, πάντως, τα τελευταία χρόνια είχε συσφίξει σημαντικά τις σχέσεις του με τη Δύση σε όλα τα επίπεδα.

Αυτό, όμως, που επίσης γίνεται ολοένα πιο ξεκάθαρο είναι η άμεση σύνδεση των εξελίξεων στη Συρία με το Ιράν. Χαρακτηριστική είναι μία από τις τελευταίες αναλύσεις του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών Stratfor - δεξαμενή σκέψης που θεωρείται άμεσα συνδεδεμένη με την άσκηση εξωτερικής πολιτικής από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό - η οποία εκτιμούσε ότι αν οι ΗΠΑ πραγματικά θέλουν να ελέγξουν με κάποιο τρόπο το Ιράν (δηλαδή, τις ενεργειακές του πηγές αλλά και τους δρόμους μεταφοράς της ενέργειας λόγω της κομβικής του θέσης στην Ευρασία), έτσι ώστε να ενισχύσουν τη θέση τους και απέναντι σε άλλες αναδυόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως οι Ρωσία και Κίνα, αλλά και απέναντι στις, κατά τ' άλλα, «σύμμαχες» Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία κ.λπ., θα πρέπει πρώτα να «κόψουν οριστικά» τον πυλώνα στήριξης της Τεχεράνης που λέγεται Συρία.

Με αυτά τα δεδομένα, κατανοεί εύκολα κανείς γιατί τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία με ολοένα πιο έντονο τρόπο διαφωνούν με την επιβολή κυρώσεων στη Συρία και εννοείται ότι αποκλείουν κατηγορηματικά το οποιοδήποτε ενδεχόμενο περαιτέρω εξωτερικής επέμβασης στα εσωτερικά της. Και οι δύο χώρες, εκτός από το γεγονός ότι έχουν συμφέροντα στην ίδια τη Συρία (επενδύσεις και συμφωνίες), γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν πληγεί η Συρία ανοίγει το «κουτί της Πανδώρας» για όλη την περιοχή - σχέσεις της Δαμασκού με οργανώσεις, όπως η «Χεζμπολάχ» και η «Χαμάς», αλλά και το Λίβανο - λόγω των στενών σχέσεών της με το Ιράν, στο οποίο, επίσης, Πεκίνο και Μόσχα διατηρούν τεράστια συμφέροντα και δε θα ήθελαν να δουν να δέχεται ακόμη μεγαλύτερη πίεση.

Οπως σημείωνε η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ στις 21/11, «στόχος όλων αυτών των δυνάμεων δεν είναι τα δημοκρατικά και λαϊκά δικαιώματα στη Συρία, όπως επικαλούνται. Επιδίωξή τους είναι ο έλεγχος των πρώτων υλών της περιοχής, των δρόμων μεταφοράς της ενέργειας και των εμπορευμάτων, τα μερίδια των αγορών, η αποδυνάμωση της οικονομικής και πολιτικής επιρροής που έχουν στην περιοχή αυτή άλλες ανταγωνιστικές δυνάμεις, όπως είναι η Ρωσία και η Κίνα.

Ετσι, μια στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία θα προκαλέσει μεγάλες υλικές κι ανθρώπινες καταστροφές στη χώρα αυτή, κι επιπλέον θα στερήσει ένα σταθερό σύμμαχο στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, ένα σύμμαχο των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων της περιοχής, κι ακόμη θα ανοίξει το δρόμο για την ιμπεριαλιστική επίθεση κατά του Ιράν, με πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα.

Βαρύτατες ευθύνες αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.), αλλά κι άλλες κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που με τον έναν ή άλλον τρόπο εμπλέκονται στα ιμπεριαλιστικά σχέδια κατά της Συρίας και του Ιράν.

Οπως μεγάλες ευθύνες έχουν κι οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, που εξ ονόματος της "Αριστεράς" είτε ευθέως στηρίζουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, με πρόσχημα τα δημοκρατικά δικαιώματα, είτε σ' αυτήν την κρίσιμη στιγμή κρατούν "ίσες αποστάσεις" και κάνουν πως δεν βλέπουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τα αντιλαϊκά σχέδια, που αυτή περικλείει.

Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στο λαό και στους κομμουνιστές της Συρίας και αναγνωρίζει πως μόνο ο λαός της Συρίας έχει το δικαίωμα να καθορίσει το μέλλον της χώρας του, χωρίς ξένες υποδείξεις κι επεμβάσεις.

Καλεί την ελληνική κυβέρνηση εδώ και τώρα να σταματήσει κάθε στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ. Να μη δώσει το έδαφος, τα λιμάνια και τον εναέριο χώρο της Ελλάδας για μια ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της Συρίας και του Ιράν, που θα οδηγήσει σε μεγάλες περιπέτειες το λαό της Ελλάδας και τους άλλους λαούς της περιοχής μας».