«Στο προηγούμενο μάθημα μελετήσαμε τις βασικές αρχές και μεθόδους της τεχνικής του φινάλε. Θα ήθελα να θυμίσω στους αναγνώστες έναν από τους πιο σπουδαίους κανόνες που πρέπει να ακολουθούν οι παίκτες κατά το φινάλε των πιονιών. Ο βασιλιάς πρέπει να αγωνίζεται να κατακτήσει όσο το δυνατόν περισσότερο χώρο, οδηγώντας τον αντίπαλο βασιλιά πίσω, μακριά από το κέντρο.

Τώρα που έχουμε στη διάθεσή μας εγχειρίδια και βιβλία για τα φινάλε, εκείνο που χρειαζόμαστε είναι η επιθυμία και ο χρόνος να μελετήσουμε τα φινάλε. Οι θέσεις ανοίγματος έχουν μελετηθεί τόσο βαθιά και συστηματικά που κανείς θα πρέπει να προβλέπει από το άνοιγμα όλες τις ιδιομορφίες των πιθανών θέσεων του φινάλε.

Το πιο στοιχειώδες παράδειγμα μπορούμε να το έχουμε από την άμυνα Κάρο-Καν: 1. ε4 γ6 2. δ4 δ5 3. Ιγ3 4. Ιε4 Ιζ6 5. Ιζ6+ εζ6 και δυναμώνει αμυντικά η πλευρά του λευκού βασιλιά, ενώ ο μαύρος έχει ένα κατώτερο φινάλε. Σ' αυτό το φινάλε θα μελετήσουμε τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται στα φινάλε με αξιωματικούς ανόμοιους.

Συχνά αυτά τα φινάλε τελειώνουν ισόπαλα ακόμα κι αν η μία πλευρά έχει επιπλέον πιόνι. Ωστόσο, η κατάσταση είναι διαφορετική όταν παραμείνουν και οι πύργοι στη σκακιέρα, εκτός από τους ανόμοιους αξιωματικούς. Σ' αυτή την περίπτωση ένα σπουδαίο πλεονέκτημα εξασφαλίζεται τοποθετώντας τα κομμάτια πιο ενεργητικά.

Στην παρακάτω θέση από την παρτίδα Γκάρι Κασπάροβ - Φλορίν Γκεοργκίου (Δ.Τ. Μόσχας 1981) βλέπουμε ότι ο Ρουμάνος G.M. αντιμετωπίζει πράγματι μια δυσκολία: Λευκά: Ρζ2, Πγ3, Αε5, Στρ. α2, β2, ε2, ζ4, η4, θ5. Μαύρα: Ρθ7, Πζ7, Αβ7, Στρ. α7, β6, ε6, η6, θ6.

Ο μαύρος βασιλιάς είναι τριγυρισμένος από τα λευκά πιόνια, κυρίως το "θ5" και έναν αξιωματικό να ελέγχει τη διαγώνιο έως το "θ8". Ο μαύρος πύργος πρέπει να παραμείνει στην 7η γραμμή προκειμένου να υποστηρίζει το "γ7" τετράγωνο. Μετά το 39. Ρε3! ηθ5 40. ηθ5 θα μπορούσα να είχα αποφύγει ανεπιθύμητες περιπέτειες σ' έναν αγώνα χρόνου. Αυτή τη συνέχεια όμως την είδα στην ανάλυση που έκανα στο σπίτι. Την ώρα της παρτίδας έπαιξα: 39. θη6+; Ρη6 40. Πα3 Αγ6 και... πρόσφερα μια ισοπαλία. Φυσικά ο αντίπαλός μου απόρησε και χάρηκε, αλλά δεν ήθελα να συνεχίσω την παρτίδα εφόσον διδάχτηκα να πιστεύω ότι τα φινάλε με ανόμοιους αξιωματικούς καταλήγουν σε ισοπαλία. Ακόμα και τώρα - στη θέση που πρόσφερα ισοπαλία, συμπληρώνει ο Γκάρι Κασπάροβ - θα μπορούσα να παίξω για νίκη, εκμεταλλευόμενος την παθητικότητα των μαύρων πιονιών, παράδειγμα: 41. Πγ3 Αβ7 42. Ρε3 θ5 43. ηθ5+ Ρθ5 44. Πγ1 Ρη6 45. Πη1+ Ρθ7 46. Ρδ4 Αα6 47. Πη2! (βλέπε διάγραμμα) χάνοντας ο μαύρος αξιωματικός τον έλεγχο της πλευράς του βασιλιά. Στη συνέχεια ο λευκός θα έπαιζε ε3, β3, α4 και το αποτέλεσμα της παρτίδας θα είχε εξαρτηθεί από την ενέργεια του λευκού πύργου».

(Συνεχίζεται)