Η αστική επιστημονική σκέψη πολλές φορές βλέπει άμεσες αναλογίες στη συμπεριφορά των «κοινωνικών» εντόμων, όπως, π.χ., οι μέλισσες και τα μυρμήγκια, και του ανθρώπου. Ενα τέτοιο πεδίο είναι οι τακτικές πολέμου που χρησιμοποιούν τα δύο είδη. Το κάνει για να δικαιολογήσει τους άδικους πολέμους. Αλλά ο άνθρωπος μπορεί να απαλλαγεί από τις σχέσεις παραγωγής που υποβιβάζουν τη ζωή και θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον της κοινωνίας του.