Μια ακόμη αρνητική πτυχή της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στον εκδοτικό κλάδο, που συνεπάγεται την κυριαρχία των μονοπωλιακών εκδοτικών ομίλων και την «εξόντωση» των παραδοσιακών μικρομεσαίων βιβλιοπωλείων και εκδοτικών οίκων, «φωτίζεται» από την ανακοίνωση του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, με θέμα τον αποκλεισμό, όπως τον χαρακτηρίζουν, της εγχώριας εκδοτικής παραγωγής από τις μεγάλες αλυσίδες βιβλιοπωλείων.

Ο ΣΕΒΑ δεν αναδεικνύει την πραγματική αιτία αυτού του γεγονότος, ωστόσο δηλώνει «υποχρεωμένος να πληροφορήσει το αναγνωστικό κοινό - το οποίο είναι ο λόγος ύπαρξης των εκδοτικών επιχειρήσεων - πως πλέον δεν είναι αντιπροσωπευτική η εικόνα που δίνουν οι προθήκες και τα ράφια βιβλιοπωλείων, τα οποία παλαιότερα το κοινό εμπιστευόταν ως επαρκή πηγή ενημέρωσης του τι κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά».

Σημειώνει ότι «για αρκετά χρόνια μεγάλες βιβλιοπωλειακές επιχειρήσεις αναπτύχθηκαν προβάλλοντας στους αναγνώστες την υπόσχεση πως προσφέρουν με επάρκεια και σε βάθος την παραγωγή των Ελλήνων εκδοτών» και ότι «το κοινό σε μεγάλο βαθμό αποδέχθηκε αυτή τη συνθήκη, με αποτέλεσμα τη μείωση των ανεξάρτητων μικρών βιβλιοπωλείων σε πολλές περιοχές της χώρας». «Το τελευταίο διάστημα», συνεχίζει ο ΣΕΒΑ, «μεγάλες βιβλιοπωλειακές επιχειρήσεις υπαναχωρούν από τις σχετικές συμφωνίες που έχουν συνάψει με τους εκδότες, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα για τα οποία δεν ήταν έτοιμοι, αλλά ούτε και υπεύθυνοι». Καταλήγει, ότι «παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ανησυχία, τον αποκλεισμό της τρέχουσας και παλαιότερης ελληνικής εκδοτικής παραγωγής από μεγάλη αλυσίδα βιβλιοπωλείων, λόγω ανατροπής των όρων συνεργασίας της τελευταίας με τους προμηθευτές της» και εύχεται «άμεση θεραπεία αυτής της κατάστασης και ελπίζουμε ανάλογα προβλήματα να αντιμετωπιστούν με ειλικρίνεια από όλες τις πλευρές».

Δυστυχώς, ο ΣΕΒΑ δεν βλέπει ότι η πραγματική αιτία αυτής της κατάστασης δεν είναι άλλη από τη σημερινή φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού, που επιδιώκει τη δημιουργία και γιγάντωση μονοπωλίων σε κάθε κλάδο της οικονομίας, συμπεριλαμβανομένου, πλέον, και του πολιτιστικού τομέα, που τον αντιμετωπίζει όπως ακριβώς αντιμετωπίζει τη βιομηχανία του χάλυβα. Πρόκειται για νομοτελειακή διαδικασία, η οποία, αφού «καθαρίσει» την αγορά από τους «μικρούς», αφήνει τις μεγάλες επιχειρήσεις να «αλωνίζουν». Αυτό δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια και επίκληση της... «ειλικρίνειας» των μεγάλων επιχειρήσεων.

Εξάλλου, ανάλογη διαδικασία παρατηρείται και στον εκδοτικό κλάδο. Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, το 2008 μόλις 23 εκδότες (με πάνω από 80 τίτλους) εξέδωσαν το 37,4% της παραγωγής, 172 μεσαίοι εκδότες (με 10 - 79 τίτλους) το 43,1%, ενώ 707 «μικρότεροι» εκδότες εξέδωσαν το 18,4%. Ενώ, το 2006, το 30% (περίπου 500 εκδότες) εξέδιδε το 84% της παραγωγής, με το 2% να εκδίδει το 29%! Την ίδια περίοδο, από τα 2.000 βιβλιοπωλεία της χώρας μόνο τα 100 πωλούσαν αμιγώς βιβλία.

Το βιβλίο στον καπιταλισμό είναι εμπορευματικό προϊόν που αποφέρει τεράστια κέρδη, παγκοσμίως, στα μονοπώλια του χώρου, τα οποία ορίζουν και το περιεχόμενο είτε άμεσα - με «στρατιές» συγγραφέων που γράφουν γι' αυτά - είτε έμμεσα, αποκλείοντας κάθε άλλη φωνή. Αυτή είναι η «πηγή» όλων των δεινών για τους συγγραφείς, τους λαούς και τους μικρούς εκδότες και βιβλιοπώλες που βλέπουν να ισοπεδώνονται από τα μονοπώλια. Συνεπώς, η λύση και γι' αυτούς είναι η συμπαράταξη με το ταξικό λαϊκό κίνημα ενάντια στα μονοπώλια.