Η μείωση του επιπέδου των παροχών για την προστασία των ανέργων, ο περιορισμός των δικαιούχων, η θέσπιση αυστηρότερων όρων και κριτηρίων ακόμα και για τις πιο στοιχειώδεις παροχές συνοδεύουν τους εκρηκτικούς ρυθμούς αύξησης της ανεργίας. Η συρρίκνωση του επιδόματος ανεργίας κατά 22%, άμεσο αποτέλεσμα της αντίστοιχης μείωσης που υπέστη ο κατώτατος μισθός, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ομως, η μείωση του επιδόματος στα 360 ευρώ (από τα 461) δεν είναι ούτε το πρώτο βήμα ούτε η τελευταία λέξη της επίθεσης του κεφαλαίου, καθώς ήδη προετοιμάζονται ακόμα σκληρότερα μέτρα. Για τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που σημειώνουν αυξημένη ανεργία σε ποσοστά και διάρκεια σε σύγκριση με τους άντρες, η επίθεση αυτή συνεπάγεται τεράστιες συνέπειες. Η γυναικεία ανεργία κατέγραψε, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, ποσοστό 24,5% τον περασμένο Νοέμβρη. Σημαντικό μέρος των άνεργων γυναικών αποκλείεται από το επίδομα ανεργίας ενώ οι αυτοαπασχολούμενες που κλείνουν τα μαγαζιά τους, οι αγρότισσες και οι ανασφάλιστες εργαζόμενες δεν έχουν ούτε τυπικά το δικαίωμα να επιδοτηθούν.

Ο ΟΑΕΔ υπολογίζει ότι οι εγγεγραμμένοι στα μητρώα του άνεργοι έφτασαν το Γενάρη του 2012 τους 761.769, αριθμός που βέβαια δεν αντιπροσωπεύει το πραγματικό μέγεθος της ανεργίας. Ακόμα όμως και μέσα από τα στοιχεία αυτά διαγράφεται η ραγδαία αύξησή της και τα πρωτεία που κατέχουν οι γυναίκες. Ο αριθμός των ανέργων παρουσιάζεται το Γενάρη αυξημένος κατά 4,26% σε σύγκριση με τον αμέσως προηγούμενο μήνα. Από το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων οι 329.274, δηλαδή το 43,22%, είναι άνδρες και οι 432.495, δηλαδή το 56,78%, γυναίκες. Μέσα από τα στατιστικά στοιχεία διαγράφεται επίσης η τάση μείωσης των ανέργων που δικαιούνται επιδότηση, μείωση που δεν οφείλεται στην ελάττωση των ανέργων αλλά στην επιβολή αυστηρών όρων και στον αποκλεισμό πολλών ανέργων από αυτό.

Η καταγραφή του ΟΑΕΔ υπολογίζει τους επιδοτούμενους ανέργους, κατά τη διάρκεια του Γενάρη, σε 269.235 άτομα. Με άλλα λόγια οι άνεργοι που λαμβάνουν έστω και τα ψίχουλα του επιδόματος ανεργίας δεν είναι παρά ένα μικρό ποσοστό, της τάξης του 35,34%, των εγγεγραμμένων στο μητρώο του ΟΑΕΔ, επομένως ένα ακόμα μικρότερο μέρος του συνόλου των ανέργων. Οι επιδοτούμενοι άνεργοι το Γενάρη σημείωσαν μείωση σε σχέση με το Δεκέμβρη κατά 4.632 άτομα, κατά ποσοστό δηλαδή 1,69%. Στο τέλος του μήνα συνέχιζαν να έχουν δικαίωμα επιδότησης 244.267 άνεργοι, δηλαδή η επιδότηση έληξε το Γενάρη για άλλους 24.968 από αυτούς.

Οι προϋποθέσεις για την απόδοση επιδόματος ανεργίας ορίζουν ότι οι άνεργοι που επιδοτούνται για πρώτη φορά πρέπει να έχουν συμπληρώσει 80 μέρες εργασίας για κάθε ένα από τα προηγούμενα δύο χρόνια και παράλληλα 125 μέρες εργασίας τους τελευταίους 14 μήνες. Σε εναλλακτική περίπτωση χρειάζεται να έχουν συμπληρώσει 200 μέρες εργασίας τα δύο προηγούμενα έτη, με τουλάχιστον 80 τουλάχιστον στο κάθε ένα από αυτά. Για τους ανέργους που επιδοτούνται για δεύτερη φορά χρειάζονται 145 μέρες ασφάλισης το τελευταίο 14μηνο. Διαφορετικά έχουν τα πράγματα για τους εργαζόμενους σε εποχικά επαγγέλματα, όπως, για παράδειγμα, στον κλάδο του τουρισμού. Προϋπόθεση γι' αυτούς είναι η συμπλήρωση 100 ημερών εργασίας το τελευταίο 12μηνο.

Ανάλογα με τον αριθμό των ημερών εργασίας οι μήνες της επιδότησης κυμαίνονται από 5 έως 12. Το μικρότερο διάστημα των 5 μηνών αφορά όσους συμπλήρωσαν 125 - 149 μέρες εργασίας το τελευταίο 14μηνο ή 200 την τελευταία διετία και τους εποχικούς που συμπλήρωσαν 100 - 149 μέρες το τελευταίο έτος. Για το μέγιστο χρονικό διάστημα των 12 μηνών οι άνεργες και οι άνεργοι χρειάζεται να συμπληρώσουν 250 μέρες εργασίας, το τελευταίο 14μηνο οι κοινοί επιδοτούμενοι και το τελευταίο 12μηνο οι εποχικοί. Ενδιάμεσα υπάρχουν τα διαστήματα επιδότησης για 6, 8 και 10 μήνες σε συνάρτηση πάντα με τις μέρες εργασίας που έχουν συμπληρωθεί. Λιγότερες μέρες εργασίας αντιστοιχούν δηλαδή σε μικρότερη διάρκεια επιδότησης.

Διαφοροποιήσεις όμως υπάρχουν, εκτός από τη διάρκεια, και στο ύψος του επιδόματος ανεργίας. Ετσι, στους ανέργους που ως εργαζόμενοι δεν είχαν πλήρη απασχόληση και οι μηνιαίες αποδοχές τους ήταν ίσες ή μικρότερες από το εξαπλάσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, ο ΟΑΕΔ καταβάλλει το 50% του επιδόματος ανεργίας. Στους ανέργους των οποίων οι μηνιαίες αποδοχές ήταν μεγαλύτερες από το εξαπλάσιο και μικρότερες ή ίσες με το δωδεκαπλάσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, καταβάλλει το 75% του επιδόματος ανεργίας. Ολόκληρο το επίδομα ανεργίας λαμβάνουν όσοι άνεργοι είχαν ως μερικώς απασχολούμενοι μηνιαίες αποδοχές μεγαλύτερες από το δωδεκαπλάσιο του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη.

Πρόσθετοι περιορισμοί στη διάρκεια της επιδότησης της ανεργίας θα επιβληθούν από το 2013, καθώς μπαίνει επιπλέον όριο στη μέγιστη διάρκεια, που προοδευτικά θα χαμηλώνει. Συγκεκριμένα, μέσα στο χρονικό διάστημα μιας τετραετίας, ο άνεργος ή η άνεργη μπορούν να επιδοτηθούν για διάστημα έως 450 μέρες. Το «ταβάνι» αυτό θα χαμηλώσει στις 400 μέρες το 2014. Η ρύθμιση αυτή σημαίνει ότι ο εργαζόμενος ή η εργαζόμενη που κατά τη διάρκεια τεσσάρων ετών θα βρεθεί για δεύτερη ή τρίτη φορά στην ανεργία, θα παίρνει επίδομα για διάστημα που δε θα ξεπερνά το συγκεκριμένο όριο. Μετά τη συμπλήρωση των 450 ή 400 ημερών δε θα επιδοτείται πια. Τέλος, προανάκρουσμα πιο εκτεταμένης και γενικευμένης περικοπής των επιδομάτων ανεργίας αποτελεί η αναφορά στο κείμενο του νέου μνημονίου στην ανάγκη να συνδεθούν τα επιδόματα με εισοδηματικά κριτήρια, σύνδεση που θα αποκλείσει ακόμα περισσότερους ανέργους από αυτά.

Αν και ο ΟΑΕΔ δεν παρέχει στην ανακοίνωσή του στατιστικά στοιχεία σχετικά με το φύλο των επιδοτούμενων ανέργων, οι όροι και οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για να λάβει ένας άνεργος το επίδομα αποτελούν μεγαλύτερο εμπόδιο για τις γυναίκες. Οι εργαζόμενες γυναίκες απασχολούνται σε μεγαλύτερο ποσοστό με ευέλικτες μορφές δουλειάς, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ολιγόμηνης διάρκειας, με καθεστώς μερικής απασχόλησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολύ λιγότερες να πληρούν τους όρους για να λάβουν το επίδομα ανεργίας, να εξασφαλίζουν το επίδομα για περιορισμένα χρονικά διαστήματα ή να το παίρνουν κουτσουρεμένο.

Είναι, για παράδειγμα, δύσκολο για μια εργαζόμενη που δουλεύει με δίμηνες και τρίμηνες συμβάσεις, που ανάμεσά τους μεσολαβούν διαστήματα ανεργίας, να συγκεντρώσει 250 μέρες εργασίας, 10 δηλαδή μήνες εργασίας, μέσα σε χρονικό διάστημα 14 μηνών για να εξασφαλίσει επίδομα ανεργίας για ένα χρόνο. Επιπλέον, σήμερα που η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία επεκτείνονται με γρήγορους ρυθμούς, αφού η εργοδοσία επωφελείται από το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο, πληθαίνουν οι εργαζόμενες που οι μηνιαίες αποδοχές τους καθηλώνονται σε ποσά χαμηλότερα από το δωδεκαπλάσιο του κατώτερου ημερομισθίου. Οι εργαζόμενες αυτές στην περίπτωση που βρεθούν άνεργες δε δικαιούνται ολόκληρο το επίδομα ανεργίας αλλά το 75%, δηλαδή 270 ευρώ. Αν πέφτουν κάτω και από το εξαπλάσιο του κατώτερου ημερομισθίου τότε θα περιοριστούν στο 50%, δηλαδή στο ποσό των 180 ευρώ.

Αποδεικνύεται στην πράξη ότι η «λύση» της μερικής απασχόλησης και της «ευέλικτης» εργασίας, που για χρόνια η ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν διαφήμιζαν στις γυναίκες ως πιο κατάλληλη για τις ανάγκες τους, έχει επιπτώσεις στα μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα και παράλληλα τις αφήνει απροστάτευτες όταν βρεθούν στην ανεργία. Σχετικά με τις επιπτώσεις της πολιτικής αυτής υπάρχει πείρα από μια σειρά χώρες της ΕΕ, στις οποίες αντίστοιχες ρυθμίσεις ισχύουν εδώ και χρόνια. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Γερμανίας, όπου η επιβολή αυστηρότερων όρων απέκλεισε από το επίδομα ανεργίας διπλάσιο αριθμό γυναικών από ό,τι ανδρών και, παράλληλα, μέσα από τον υπολογισμό του ύψους και της διάρκειας της επιδότησης με βάση το χρόνο εργασίας και το ύψος του μισθού, διαμορφώθηκε μια μέση διαφορά 200 ευρώ ανάμεσα στο επίδομα ανεργίας των γυναικών και των ανδρών.