Με ανακοίνωσή της η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» καταγγέλλει ως απαράδεκτη την εγκύκλιο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Τέντε που προτρέπει στην άσκηση διώξεων, ακόμη και στην εφαρμογή του αυτοφώρου εναντίον όσων συμμετέχουν σε καταλήψεις κτιρίων που στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Η πρόσφατη εγκύκλιος του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Τέντε που προτρέπει στην άσκηση διώξεων, ακόμη και στην εφαρμογή του αυτοφώρου εναντίον όσων συμμετέχουν σε καταλήψεις δημοσίων υπηρεσιών είναι απαράδεκτη.

Η συγκεκριμένη εγκύκλιος, που συνεχίζει την πρακτική του ίδιου Εισαγγελέα αλλά και του προκατόχου του Γ. Σανιδά, στρέφεται ευθέως κατά των εργατικών, λαϊκών και νεολαιίστικων αγώνων, σε μια περίοδο μάλιστα που ξετυλίγεται μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Αποσκοπεί στον εκφοβισμό των εργαζομένων και των νέων, που, μέσα από συλλογικές διαδικασίες των οργάνων τους, αποφασίζουν να κινητοποιηθούν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους με διάφορες μορφές πάλης, όπως είναι και οι καταλήψεις, οι οποίες μάλιστα συχνά έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Στοχεύει ιδιαίτερα στην παγίωση της ποινικοποίησης των φοιτητικών και μαθητικών αγώνων, αξιοποιώντας το πρόσφατο αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που από κοινού ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου καθώς και την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης Σημίτη για τα σχολεία που παραμένει σε ισχύ.

Αναδεικνύει για πολλοστή φορά το μεροληπτικό, ταξικό ρόλο της Δικαιοσύνης για την καθυπόταξη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που από τη μια κλείνει τα μάτια ή ολιγωρεί σε σοβαρές παρανομίες και αυθαιρεσίες της πλουτοκρατίας και του κράτους της και από την άλλη επιχειρεί να καταστείλει κάθε οργανωμένη εργατική και λαϊκή αντίσταση. Εντάσσεται στην ίδια κατεύθυνση με την απαράδεκτη πρόταση νόμου του δημάρχου της Αθήνας Γ. Καμίνη για την απαγόρευση ουσιαστικά των διαδηλώσεων.

Η άρχουσα τάξη, το πολιτικό προσωπικό της, το κράτος και η Δικαιοσύνη της επιχειρούν να εμπεδώσουν με κάθε τρόπο το "δίκαιο" της αδικίας, να τσακίσουν με την τρομοκρατία και την καταστολή τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Αλλά όσο κι αν πασχίζουν, δεν πρόκειται να τα καταφέρουν. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν όχι μόνο το πραγματικό δίκιο με το μέρος τους, αλλά και τη δύναμη να το επιβάλουν, ανατρέποντας στην πράξη κάθε αντιλαϊκό μέτρο, νομοθέτημα και εγκύκλιο».