Ο (δανεικός από την Ουντινέζε) παίκτης της Λιβόρνο, στο 30' της αναμέτρησης με την Πεσκάρα, σωριάστηκε στο έδαφος και παρά τις προσπάθειες των γιατρών (εντός γηπέδου αλλά και στο νοσοκομείο) κατέληξε. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στο Μπέργκαμο.

Η αυτοψία του ιατροδικαστή απέκλεισε τις αρχικές εκτιμήσεις πως το μοιραίο προήλθε από καρδιακή προσβολή ή ανεύρυσμα. Δεν είχε όμως και απάντηση στο γιατί... Σύμφωνα με τον Κριστιάν Ντ' Οβίντιο «θα χρειαστούν περαιτέρω έρευνες και αναλύσεις. Θα πρέπει να δούμε τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων, τα οποία περιμένουμε μέσα στις επόμενες 30 ημέρες». Πλέον προβάλλεται όλο και περισσότερο η εκδοχή της γενετικής καρδιακής ανωμαλίας.

Τα ερωτήματα και οι απορίες πάντως δεν (πρέπει να) εξαντλούνται μόνο στα πρωτογενή παθολογική αιτία, αλλά και σε άλλους ενδεχομένως καθοριστικούς παράγοντες. Οπως για παράδειγμα στην όλη διαδικασία των εξετάσεων που κάνουν οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και το πόσα κρίνονται απ' αυτές (συμβόλαιο, μάνατζερ, διαφημίσεις,) τα ιατρικά μέσα που υπάρχουν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα (ήδη αρχίζει η συζήτηση για υποχρεωτικό απινιδωτή), η ετοιμότητα των αρμοδίων (στην περίπτωση του Μοροζίνι οι πληροφορίες θέλουν περιπολικό της αστυνομίας να έχει παρκάρει μπροστά στην έξοδο).

Και βέβαια στην, όπως είναι εμφανές πλέον, απάνθρωπη επιβάρυνση (και) των ποδοσφαιριστών. Παράμετρος που (συμπτωματικά;) δεν εξετάζουν οι ταγοί τόσο εντός της Ιταλίας, όσο και στις υπερκείμενες διεθνείς αρχές (FIFA, UEFA).

Οπως παραδέχονται, όλο και περισσότερο πλέον, οι επιστήμονες, η βιομηχανία του ποδοσφαιρικού θεάματος και τα όσα διακυβεύονται, επιβάλλει εξοντωτικούς ρυθμούς. Οταν ένας άνθρωπος αναγκάζεται να δίνει 60-70 αγώνες το χρόνο, φτάνει - αν δεν ξεπερνά - τα όριά του. Και ουσιαστικά αναγκάζεται αφ' ενός να ρισκάρει, αφ' ετέρου να προστρέξει σε «βοηθήματα». Αμφότερα τα ενδεχόμενα θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την υγεία και τη ζωή του. Επιπλέον, μοιάζει απίστευτο αλλά - σύμφωνα με τον καρδιολόγο Π. Σταματόπουλο («NovaΣΠΟΡ FM 94,6») - «...δεν έχει καρδιολόγο στην επιστημονική επιτροπή της η UEFA και αυτό είναι απαράδεκτο. Ολιγωρεί η διεθνής κοινότητα, η UEFA, η FIFA και όλοι γενικά οι Οργανισμοί. Πρέπει να υπάρχει καθημερινός έλεγχος των αθλητών και των όποιων προβλημάτων παρουσιάζουν».