Ο θερινός κινηματογράφος «ΖΕΦΥΡΟΣ» σήκωσε αυλαία με το βωβό, διεξοδικά αριστουργηματικό δοκίμιο της τεχνικής του «κινηματογράφου - μάτι». Στο σοβιετικό αυτό φιλμ ο Βέρτοφ κάνει χρήση κάθε πτυχής του ρυθμικού μοντάζ και κάθε γνωστού χειρισμού της κάμερας, δημιουργώντας ένα πορτρέτο της αυθόρμητα αποτυπωμένης στο σελιλόιντ ζωής, από το χάραμα ως τα μεσάνυχτα μιας τυπικής μέρας προχωρημένης άνοιξης στη Μόσχα. Η ταινία δεν έχει να κάνει τόσο με την πόλη, όσο με αυτή καθαυτή την τέχνη του κινηματογράφου.