Την πρώτη της επέμβαση στις ακτές της Σομαλίας πραγματοποίησε νωρίς το πρωί της περασμένης Τρίτης (15.5.12) η «αντιπειρατική» αποστολή της ΕΕ στον Κόλπο του Αντεν, «Αταλάντα» (ΕUNAVFOR ATALANTA), σε μια προσπάθεια, υποτίθεται, «να πλήξει τις υποδομές και τις βάσεις ανεφοδιασμού των πειρατών ώστε να περιοριστούν νέες επιθέσεις κατά πλοίων». Στην πραγματικότητα πρόκειται για την πρώτη πειραματική ένοπλη επέμβαση που πραγματοποίησε η ΕΕ με δικά της μέσα στο Κέρας της Αφρικής, δίχως τη βοήθεια και την υποστήριξη του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, σε μία ιδιαίτερα νευραλγική γεωπολιτικά περιοχή με προοπτική να κλιμακώσει επεμβάσεις τέτοιου είδους και στο άμεσο μέλλον, όχι μόνον στη Σομαλία αλλά και σε άλλες «ζωτικές» (για τους ιμπεριαλιστές) περιοχές εκτός των γεωγραφικών ορίων της «Γηραιάς Ηπείρου»...

Η επίθεση πραγματοποιήθηκε από ένα στρατιωτικό ελικόπτερο που απογειώθηκε από φρεγάτα της ευρωενωσιακής αντιπειρατικής αποστολής «ΕUNAVFOR ΑΤΑLANTA», ενώ τις τελευταίες βδομάδες είχαν προηγηθεί απανωτές κατασκοπευτικές πτήσεις επανδρωμένων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών πάνω από τις ακτές της κεντρικής Σομαλίας και δη πάνω από το παραθαλάσσιο χωριουδάκι Ζαραντχίρ.

Σύμφωνα με τον Βρετανό υποναύαρχο, διοικητή της αποστολής, Ντάνκαν Ποτς, η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε «δίχως να πατήσει στρατιωτική μπότα το σομαλικό έδαφος, ήταν αναίμακτη και είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή πέντε πλοιαρίων και δύο δεξαμενών καυσίμων που χρησιμοποιούσαν πειρατές στο χωριό Ζαραντχίρ της κεντρικής Σομαλίας». Ο Ποτς επιχείρησε να καθησυχάσει τους Σομαλούς ψαράδες και άμαχους λέγοντας πως τα πυρά των επιχειρήσεων της ΕΕ έχουν ως «αποκλειστικό στόχο τους πειρατές και τις βάσεις ανεφοδιασμού τους».

Σε κάθε περίπτωση, ο σομαλικός λαός δε θα πρέπει να εφησυχάζει από τις δηλώσεις του Ποτς, αφού πλέον είναι βέβαιο πως μετά από αυτή την επιχείρηση θα αυξηθούν δραματικά οι κίνδυνοι για το λαό με την αξιοποίηση του προσχήματος των πειρατών, που ο ρόλος τους είναι ιδιαίτερα αμφίβολος ενώ υπάρχουν και ενδείξεις για συνεργασία με εφοπλιστές.

Πώς όμως φθάσαμε σε αυτή την επέμβαση; Η εξέλιξη δεν ήταν παρά αποτέλεσμα της απόφασης που πήρε στις 23 του περασμένου Μάρτη το Συμβούλιο της ΕΕ για την εξαπόλυση ένοπλων επιχειρήσεων και στις ακτές (όχι μόνον στα θαλάσσια ύδατα...) της Σομαλίας με πρόσχημα την καταπολέμηση της πειρατείας μέσω της καταστροφής των βάσεων επιμελητειακής υποστήριξής τους (λιμάνια, δεξαμενές ανεφοδιασμού καυσίμων κ.ά.) πατώντας στην απόφαση 1851 που πήρε το 2008 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και πάλι για την «αντιμετώπιση της πειρατείας» (βλέπε προσπάθειες ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο μίας από τις πιο πολυσύχναστες ναυτιλιακές οδούς του πλανήτη με πρόσχημα την πειρατεία, που εκείνες με τις πολιτικές τους προκάλεσαν...).

Επίσημα η αποστολή «ΑΤΑΛΑΝΤΑ», που ξεκίνησε το Δεκέμβρη του 2008, ολοκληρώνεται το Δεκέμβρη του 2014, δίχως βέβαια τίποτε να αποκλείει την παράτασή της ή και την ενίσχυσή της αφού στην απόφαση για την ίδρυσή της επισημαίνεται πως «η αποστολή θα συνεχίσει να προσαρμόζεται στις αλλαγές τακτικής των πειρατών και θα επιχειρεί την εφαρμογή των συμφωνηθέντων προληπτικών μέτρων όπου είναι δυνατόν»...

Επιπλέον, θα πρέπει να αναφερθεί πως η συγκεκριμένη αποστολή δεν είναι η μόνη αλλά μία από τις τρεις που δρουν υπό τη σκέπη του ευρωστρατού, της λεγόμενης «Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ» (EUMC, που είναι ο ύπατος στρατιωτικός φορέας εντός ΕΕ). Πέρα δηλαδή από την «EUNAVFOR ATALANTA», έχουμε και την «ΕUTM Somalia - European Union», τη δεύτερη στρατιωτική αποστολή της ΕΕ για τη Σομαλία, που δημιουργήθηκε με απόφαση του Συμβουλίου της ΕΕ στις 25.1.10 και έχει επιφορτιστεί τη στρατιωτική εκπαίδευση των σομαλικών δυνάμεων ασφαλείας και απαρτίζεται από περίπου 115 στρατιωτικούς εκπαιδευτές που διεκπεραιώνουν τα καθήκοντά τους στη στρατιωτική βάση BIHANGA στην Ουγκάντα...

Παράλληλα, η ΕΕ στη Σομαλία έχει και μία τρίτη καινούρια αποστολή στο Κέρας της Αφρικής την «EUCAP NESTOR», σύμφωνα με απόφαση που πήρε στις 12.12.11 με στόχο την «υποστήριξη της περιφερειακής ναυτιλίας στο Κέρας της Αφρικής και στις χώρες του Δυτικού Ινδικού Ωκεανού» (Κένυα, Τζιμπουτί, Τανζανία και Σεϋχέλλες) κατά της πειρατείας και ενίσχυσης μίας «διαρκούς λύσης μέσω της έννομης τάξης, της κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργίας υποδομών στη στεριά». Ολα αυτά υποτίθεται προκειμένου η ΕΕ «να βοηθήσει χώρες της περιοχής -συμπεριλαμβανομένης της Σομαλίας- στην «ανάπτυξη αυτο-εξυπηρετούμενων υποδομών με στόχο την ενίσχυση της ναυτιλιακής ασφάλειας, του δικαστικού συστήματος και της διακυβέρνησης»...

Ο έλεγχος της σπουδαίας γεωστρατηγικά περιοχής του Κόλπου του Αντεν και του δυτικού Ινδικού Ωκεανού, άνοιξε την όρεξη της ΕΕ, η οποία πλέον δε θα πραγματοποιεί μόνον «αντιπειρατικές» περιπολίες και ένοπλες επεμβάσεις αρχικά στις σομαλικές ακτές, αλλά θα ανακατεύεται ενεργά και με την εκπαίδευση των «δυνάμεων «ασφαλείας» χωρών της περιοχής και με την ανάπτυξη των υπηρεσιών περιφερειακής ακτοφυλακής και ελέγχου της ναυτιλίας, επιβολής της έννομης τάξης, «αναμόρφωσης» (και ελέγχου) του δικαστικού συστήματος των εν λόγω χωρών προς εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων της ΕΕ.

Από την άλλη, τίποτε δεν αποκλείει στο μέλλον να αυξηθούν οι τρεις αποστολές της ΕΕ στη Σομαλία και με άλλα προσχήματα, καθώς εντείνεται η διεθνής καπιταλιστική κρίση και φουντώνει ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός. Ας μην ξεχνάμε πως οι αποστολές του ευρωστρατού είναι ήδη πάνω από 15 και δεν περιορίζονται στα Βαλκάνια (ΠΓΔΜ, Κοσσυφοπέδιο), ούτε στη Μεσόγειο (π.χ. Παλαιστινιακά Εδάφη), αλλά διευρύνονται φθάνοντας στον Καύκασο, στο Αφγανιστάν, στη Δυτική, Κεντρική και Ανατολική Αφρική ως το Ατσεχ της Ινδονησίας...

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταψήφισε την κοινή πρόταση ψηφίσματος των συντηρητικών, φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών ομάδων σχετικά με τη «θαλάσσια πειρατεία», γιατί στο όνομα της αντιμετώπισής της κλιμακώνει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ από το Κέρας της Αφρικής μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ταυτόχρονα, επισήμανε την επιτακτική ανάγκη οι λαοί να δυναμώσουν την πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για τη λαϊκή εξουσία.