Στην κομμουνίστρια αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης και πρωτοπόρο συγγραφέα, Μέλπω Αξιώτη, θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή 13.00-15.00 στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Γεννήθηκε στην Αθήνα (1905), μεγάλωσε στη Μύκονο, ενώ το 1925 παντρεύτηκε με τον θεολόγο και δάσκαλό της Βασίλη Μάρκαρη από τον οποίο χώρισε το 1929. Το 1934 άνοιξε οίκο ραπτικής, παρακολούθησε παράλληλα μαθήματα στη Σιβιτανίδειο Σχολή και το 1936 εντάχθηκε στο ΚΚΕ, «δένοντας» έκτοτε τη ζωή της και το έργο της με τους αγώνες του. Το 1938 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, ενώ στη, διάρκεια της φασιστικής Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ και συνεργάστηκε με τον Τύπο της Αντίστασης. Διωκόμενη, το 1947, κατέφυγε στο Παρίσι, όπου συνεχίζει να αγωνίζεται και γνωρίζεται με κορυφαίους Γάλλους κομμουνιστές καλλιτέχνες - Λουί Αραγκόν, Πολ Ελιάρ, Πάμπλο Πικάσο κ.ά. Το 1965 επαναπατρίσθηκε. Στη διάρκεια της χούντας αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και βοηθήθηκε κυρίως από την Νανά Καλλιανέση, τον Ανδρέα Φραγκιά και τον Γιάννη Ρίτσο.

Η Μέλπω Αξιώτη, με το έργο της πήρε άμεσα θέση για τον κοινωνικό ρόλο του λογοτέχνη και της τέχνης, ενώ σε άρθρα της επεξεργάστηκε τις κατευθύνσεις για την ρεαλιστική τέχνη και λογοτεχνία στην σύγχρονη ιστορική συγκυρία της Ελλάδας.

Στις δοσμένες συνθήκες της εποχής, η Μέλπω Αξιώτη αναζήτησε τον «κοινωνικό τύπο» που ο ρεαλιστής συγγραφέας εκφράζει, στους χιλιάδες αντάρτες και μαχητές του ΔΣΕ, ανάμεσα στους Διακόσιους της Καισαριανής, σε αγωνιστές επώνυμους και ανώνυμους, σ' ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

«Δεν έχουμε τάχα κι εμείς οι Ελληνες τη βάση από όπου μπορούμε να βγάλουμε τους τύπους μας, τους καινούριους ήρωες που απαιτεί η λογοτεχνία του σοσιαλιστικού ρεαλισμού; Δεν έχουμε τάχα κι εμείς τον ελληνικό χαρακτήρα που να τον βρούμε γύρω μας να τον προβάλουμε και να τον φωτίσουμε με το φως το αληθινό, που θα τον αναδείξει σ' ολόκληρο το μεγαλείο του πριν απ' όλα εθνικό και ακριβώς γι' αυτό και πανανθρώπινο;», έγραψε η Μέλπω Αξιώτη που βασανισμένη από φτώχεια και αρρώστιες «έφυγε» στις 23 Μαΐου 1973.