Τον τίτλο της κυβέρνησης των ιδιωτικοποιήσεων, που κατάφερε να εκποιήσει σε χρόνο ρεκόρ μια σειρά ελεγχόμενες από το κράτος επιχειρήσεις (ΔΕΚΟ), διεκδικεί η κυβέρνηση Σημίτη. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η λογική που διαπνέει την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης κινείται στον αστερισμό του «πουλάμε κι ό,τι ήθελε προκύψει». Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη πολιτική είναι συνειδητή και έχει στόχο την ικανοποίηση των αξιώσεων του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, των πολυεθνικών και των εκπροσώπων τους στην Ελλάδα. Αν και οι κυβερνώντες ισχυρίζονται πως η συγκεκριμένη πολιτική εφαρμόζεται για το «νοικοκύρεμα» των δημόσιων οικονομικών και της ελληνικής οικονομίας, στην πραγματικότητα, αποσκοπεί στην επιβολή του «λιγότερου κράτους» με την παράδοση στον έλεγχο των ιδιωτών των κερδοφόρων και στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων του δημοσίου.

Του λόγου το αληθές βεβαιώνει το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις τόσο του «παλιού» όσο και του «νέου» ΠΑΣΟΚ, υπό την προεδρία του «εκσυγχρονιστή» πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, προχώρησαν στις ιδιωτικοποιήσεις με ταχύτερους ρυθμούς και με μεγαλύτερη τόλμη συγκριτικά με την κυβέρνηση της ΝΔ. Πριν περάσουμε στα αναλυτικά στοιχεία, θα αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής τρία στοιχεία.

Πρώτον, τα επίσημα απολογιστικά στοιχεία για το «πλούσιο έργο» στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, που έχει να παρουσιάσει η κυβέρνηση Σημίτη για το έτος 1999. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τη χρονιά που πέρασε, τα έσοδα του δημοσίου από την εκποίηση κρατικής περιουσίας (κινητής και ακίνητης) ανήλθαν στο ποσό των 1.464 δισ. δραχμών.

Δεύτερον, τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, από τα οποία προκύπτει ότι με βάση τις ιδιωτικοποιήσεις που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 1999 η Ελλάδα... κατέκτησε την 3η θέση διεθνώς!

Τρίτον, το γεγονός ότι η κυβέρνηση δε διστάζει, παραμονές των βουλευτικών εκλογών, να προωθεί την ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ και της ΕΥΔΑΠ (ήδη τα πρώτα μεγάλα πακέτα μετοχών της ΕΤΒΑ και της ΕΥΔΑΠ πέρασαν στα χέρια των ιδιωτών μέσω των πρόσφατων αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου), ενώ δεσμεύτηκε να εκποιήσει σε ιδιώτες πακέτα και των άλλων ΔΕΚΟ που έχουν παραμείνει υπό τον έλεγχο του δημοσίου, όπως η ΔΕΗ, η ΕΑΒ, η ΕΛΒΟ κλπ. Με τις δηλώσεις αυτές, φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει προφανώς να αποσπάσει την οικονομική και πολιτική στήριξη της ολιγαρχίας του πλούτου για μια ακόμη τετραετία. Εννοείται με το... αζημίωτο, τόσο για τους κυβερνώντες όσο και για τους ιδιώτες που «ξερογλείφονται» μέχρι να γίνουν τα «αφεντικά» των συγκεκριμένων επιχειρήσεων.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως τα 1.464 δισ. δραχμές που μπήκαν το 1999 στα κρατικά ταμεία από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών που πουλήθηκαν μερικά ή ολικά στους ιδιώτες) και αυτά που εισπράχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια ή προϋπολογίζεται να εισπραχθούν στη «μετά-ΟΝΕ εποχή», αντιπροσωπεύουν τα «τριάκοντα αργύρια» για την παράδοση των δημόσιων επιχειρήσεων - φιλέτο στον έλεγχο των ιδιωτών.

Ετσι, στα μέχρι σήμερα επιτεύγματα στον τομέα της πολιτικής του «λιγότερου κράτους»:

• Μέχρι το τέλος του 1998, βιώσαμε την πώληση μεγάλων πακέτων μετοχών του ΟΤΕ, της ΕΘνικής Τράπεζας και άλλων μικρότερης σημασίας ελεγχόμενων από το κράτος επιχειρήσεων.
• Στη διάρκεια του 1999, είδαμε την κυβέρνηση να προχωρά με τόλμη και αποφασιστικότητα στην εκποίηση της Ιονικής Τράπεζας, του πρώτου πακέτου (25%) μετοχών των «Ελληνικών Πετρελαίων» σε ιδιώτες, καθώς και την πώληση νέων πακέτων μετοχών του ΟΤΕ και της ΕΘνικής Τράπεζας. Επίσης, το Δεκέμβρη του 1999, έγινε το πρώτο βήμα για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ και της ΕΥΔΑΠ μέσω της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου των δύο ελεγχόμενων από το κράτος επιχειρήσεων, με την πώληση μεγάλων πακέτων μετοχών σε ιδιώτες.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ξεπουλήσει σε τόσο μικρό διάστημα τόσο πολλές κρατικές ή ελεγχόμενες από το κράτος επιχειρήσεις, δεν είναι καθόλου άσχετο με τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που όχι μόνο εγκρίνει την κυβερνητική πολιτική ιδιωτικοποιήσεων αλλά - στην προσπάθειά της να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στο χώρο των μεγαλοεπιχειρηματιών που τώρα στηρίζουν με χέρια και με δόντια το ΠΑΣΟΚ - επικρίνει την κυβέρνηση για ατολμία και αξιώνει ταχύτερες ιδιωτικοποιήσεις!

Ετσι, μισό μήνα πριν το 2000 - και ενώ η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο - ακούσαμε τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, να ξεκαθαρίζει δημόσια (καθησυχάζοντας όσους ανησυχούσαν) ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στη μετοχοποίηση (σ.σ. δηλαδή στην πώληση μεγάλων πακέτων μετοχών) της ΔΕΗ, της Εμπορικής Τράπεζας κλπ. Στην ουσία, δηλαδή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - επιχειρώντας να στηρίξει την αισιοδοξία της για την εκτέλεση και την εκπλήρωση του νέου, «επικαιροποιημένου» αυτή τη φορά, προγράμματος «σύγκλισης» - εκφράζει δημόσια την πρόθεσή της να συνεχίσει την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, με ό,τι αξιόλογο έχει απομείνει στον έλεγχο του κράτους. Η εμμονή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων κινείται στη λογική του ξεπεσμένου νοικοκύρη, ο οποίος «πουλάει το χαλί για να πληρώσει την υπηρέτρια».

Χαρακτηριστικό δείγμα γραφής, για το ότι η κυβέρνηση Σημίτη διεκδικεί επάξια τον τίτλο του «ξεπεσμένου νοικοκύρη» και της κυβέρνησης των ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί η Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ 2098, τεύχος Β` 30-11-99). Στο συγκεκριμένο ΦΕΚ δημοσιεύονται 3 ακόμη κοινές υπουργικές αποφάσεις για την εκποίηση (πακέτων μετοχών) ισάριθμων κρατικών εταιριών και συγκεκριμένα:

1) Της «Ελληνικής Εταιρίας Υδρευσης - Αποχέτευσης Πρωτευούσης» (ΕΥΔΑΠ).

2) Της «Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Ανάπτυξης» (ΕΤΒΑ)

3) Της εταιρίας «Καταστήματα Αφορολόγητων Ειδών» (ΚΑΕ).

Σε ό,τι αφορά τα ΚΑΕ, ήδη πουλήθηκε από την Αγροτική Τράπεζα Ελλάδας (ΑΤΕ) το 25,25% του μετοχικού της κεφαλαίου σε όμιλο Ελλήνων και ξένων επιχειρηματιών, αντί πινακίου φακής. Και όταν λέμε αντί πινακίου φακής, το εννοούμε. Ετσι, ενώ η χρηματιστηριακή αξία της μετοχής των ΚΑΕ - τη μέρα που συμφωνήθηκε η πώληση του 25,25% των μετοχών τους - ήταν πάνω από 14.000 δραχμές, η κυβέρνηση συμφώνησε να πουλήσει κάθε μετοχή των ΚΑΕ στην τιμή των περίπου 5.500 δραχμών. Παράλληλα, έκανε ένα «δωράκι» στους αγοραστές, στους οποίους με την παράδοση του 25% των μετοχών των ΚΑΕ, εκχώρησε και τη διοίκηση (managment)... Για την ιστορία, τη σχετική απόφαση υπέγραψαν οι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου και Ανάπτυξης Ε. Βενιζέλος.

Για την ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ, έγινε ήδη το πρώτο βήμα, με την «εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, που συνδυάστηκε με την ταυτόχρονη πώληση του πρώτου πακέτου μετοχών της, το οποίο ανέρχεται στο 25,2% του συνολικού μετοχικού της κεφαλαίου. Η εισαγωγή της ΕΤΒΑ στο ΧΑΑ έγινε με την έκδοση - και διάθεση σε ιδιώτες μέσω δημόσιας εγγραφής - 33.081.730 νέων μετοχών και την πώληση 10.528.000 υφιστάμενων μετοχών. Με την πώληση του συγκεκριμένου αριθμού μετοχών της ΕΤΒΑ, στα ταμεία του κράτους μπήκαν συνολικά 110 δισ. δραχμές. Το τίμημα, από τη συγκεκριμένη «μετοχοποίηση», ήταν ο περιορισμός του δικαιώματος που είχε το κράτος να ασκεί - μέσω της ΕΤΒΑ - βιομηχανική και γενικότερα αναπτυξιακή πολιτική. Την απόφαση για την ιδιωτικοποίηση της ΕΤΒΑ υπέγραψαν οι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου και Ανάπτυξης Ε. Βενιζέλος.

Για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ- δηλαδή την κερδοσκοπική εκμετάλλευση του νερού- η κυβέρνηση έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα στο τελευταίο δεκαήμερο του Δεκέμβρη 1999, με την πώληση του 30% των μετοχών της σε ιδιώτες, γνωστοποιώντας ταυτόχρονα την απόφασή της να προχωρήσει τους πρώτους μήνες του 2000 σε αυξήσεις των τιμολογίων νερού! Το «θεμέλιο λίθο» για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ έβαλαν οι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου, Ανάπτυξης Ε. Βενιζέλος και ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, με την κοινή απόφαση που υπέγραψαν στις 4 Νοέμβρη 1999 και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ 2098/Β/30-11-99). Η απόφαση αυτή των 3 υπουργών έθετε σε εφαρμογή το σχέδιο της κυβέρνησης για άλωση της ΕΥΔΑΠ από το ιδιωτικό κεφάλαιο, τόσο με την πώληση του 25% των υφιστάμενων μετοχών της εταιρίας σε ιδιώτες με δημόσια εγγραφή μέσω χρηματιστηρίου όσο και με την πώληση ενός ακόμη πακέτου μετοχών 5% - νέων μετοχών - που προήλθε από την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.

Εχοντας μάλιστα εξασφαλίσει την ενεργό στήριξη τόσο των εκπροσώπων του πολυεθνικού κεφαλαίου και της ολιγαρχίας του τόπου (ΣΕΒ, τραπεζίτες κλπ.), η κυβέρνηση Σημίτη έχει δηλώσει δημόσια ότι προσδοκά να εισπράξει στην τριετία από το 2000 μέχρι και το 2002 - περίοδος που αφορά το «επικαιροποιημένο» πρόγραμμα «σύγκλισης» - το ποσό των 2,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών (περίπου 800 δισ. δραχμές κάθε χρόνο) από τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών. Το ποσό των 2,5 τρισ. δραχμών που έχει εγγράψει η κυβέρνηση Σημίτη στο «επικαιροποιημένο» πρόγραμμα «σύγκλισης» θα προέλθει από τις ιδιωτικοποιήσεις (πωλήσεις του συνόλου των μετοχών ή μεγάλων πακέτων μετοχών) της ΔΕΗ, της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ), της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ), του ομίλου «Ελληνικά Πετρέλαια», της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης κλπ.

Δεν πρόλαβε να «ξημερώσει» το 2000 και η κυβέρνηση - που ελέγχει τη διοίκηση των «Ελληνικών Πετρελαίων» (ΕΛΠΕ) - γνωστοποίησε την απόφασή της να πουλήσει το δεύτερο μεγάλο πακέτο μετοχών του ομίλου μέχρι το τέλος Φλεβάρη, ώστε οι ιδιώτες να ελέγχουν το... 49% του μετοχικού κεφαλαίου των ΕΛΠΕ. Επίσης, στο πρώτο δεκαήμερο του 2000, μετά το τέλος σύσκεψης των συναρμόδιων υπουργών και άλλων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ανακοίνωσε την απόφαση της κυβέρνησης σύμφωνα με την οποία το δημόσιο θα εισπράξει φέτος 100 δισ. δραχμές από την «τιτλοποίηση των μελλοντικών εσόδων του Ταμείου Δασών και Γεωργίας και του Ταμείου Αρχαιολογικών Χώρων», τα οποία θα διατεθούν για τη μείωση του δημόσιου χρέους.

Και τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Οταν θα έχουν ξεπουλήσει τα πάντα, πώς θα καλύψουν τις «μαύρες τρύπες» των κρατικών ελλειμμάτων και πώς θα μειώσουν το δημόσιο χρέος; Εστω στο «και πέντε» ο ελληνικός λαός πρέπει να βάλει φρένο σ' αυτή την πολιτική της κυβέρνησης που ο όρος «εγκληματική» είναι λίγος για να αποδώσει το μέγεθος του εγκλήματος.