Το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου των παιδιών και της αξιοποίησής του δεν αφορά βέβαια μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Κατά τη διάρκειά τους, όμως, το πρόβλημα αποκτά οξυμένες διαστάσεις. Τα σχολεία κλείνουν και τα παιδιά βρίσκονται, υποτίθεται, σε διακοπές. Συνήθως, όμως, είναι αναγκασμένα να περνούν το χρόνο τους κλεισμένα στο σπίτι, μπροστά στην τηλεόραση, είτε να συνοδεύουν τους γονείς, και συνήθως τη μητέρα, στο χώρο δουλειάς. Η κατάσταση γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη στις συνθήκες του φετινού καλοκαιριού, καθώς η καπιταλιστική κρίση στερεί από ακόμα περισσότερες οικογένειες τη δυνατότητα έστω και για ολιγοήμερες διακοπές.

Οι νέοι γονείς αναζητούν τρόπους να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή του παιδιού τους σε κάποια ομαδική δραστηριότητα, όσο το δυνατόν πιο διασκεδαστική και δημιουργική για τους καλοκαιρινούς μήνες. Ομως, οι λύσεις που τους προτείνονται είναι ακριβές και επομένως, οι επιλογές για τους περισσότερους είναι περιορισμένες. Η Σταυρούλα Κομματά αναφέρθηκε σε ενδεικτικά παραδείγματα. Ενας γονιός μπορεί να βρει πλήθος επιλογών: «Ιδιωτικούς παιδότοπους με νεροτσουλήθρες και πισίνες, ακαδημίες κολύμβησης που διοργανώνουν τα αθλητικά κέντρα των δήμων της Αττικής, εκπαιδευτικά διήμερα για μικρούς κοσμοναύτες, θερινά εργαστήρια δημιουργικής έκφρασης κι ένα σωρό φεστιβάλ, μουσεία και άλλα, αρκετά διασκεδαστικά και δημιουργικά προγράμματα». Ομως, όλα αυτά αποδεικνύονται για τους περισσότερους ιδιαίτερα «τσουχτερά», όσον αφορά το κόστος τους.

Αναγκαστικά, λοιπόν, οι γονείς προσανατολίζονται σε πιο φθηνές λύσεις, μια από τις οποίες είναι τα θερινά προγράμματα «ημερήσιας δημιουργικής απασχόλησης», τα οποία υλοποιούν οι δήμοι. Σχετικά με το πρόγραμμα που λειτουργεί στο δήμο του Π. Φαλήρου, στην ομιλία της η Σταυρούλα Κομματά σημείωσε πως το πρόγραμμα έχει διάρκεια πέντε εβδομάδων και οι γονείς καλούνται να πληρώσουν 60 ευρώ για κάθε παιδί. Μάλιστα, το ποσό αυτό πρέπει να προπληρωθεί με την εγγραφή του παιδιού στο πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να αποκλείονται αρκετά παιδιά που οι γονείς τους δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Επιπλέον, ο δήμος έχει αναθέσει το πρόγραμμα θερινής απασχόλησης στην ιδιωτική εταιρεία «ΔΡΩ». Παραχωρεί, δηλαδή, τα σχολικά κτήρια των δημόσιων σχολείων, ώστε αυτά να φιλοξενήσουν την επιχειρηματική δράση μιας εταιρείας, που μάλιστα γίνεται στην πλάτη της λαϊκής οικογένειας και της ανάγκης της για δημιουργική απασχόληση των παιδιών της.

Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και σε μια σειρά άλλους δήμους στην Αττική. Οι γονείς, δηλαδή, καλούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή του παιδιού τους σε κάποιο πρόγραμμα θερινής απασχόλησης. Για παράδειγμα, ο δήμος Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας χρεώνει τους γονείς με 150 ευρώ για κάθε παιδί που παίρνει μέρος στο πρόγραμμα που διαρκεί τέσσερις εβδομάδες. Ο δήμος της Αθήνας σε συνεργασία με το «Ελληνικό Παιδικό Μουσείο» διαθέτει πρόγραμμα που παρέχει μια σειρά από δραστηριότητες και περιλαμβάνει το δεκατιανό και το μεσημεριανό γεύμα των παιδιών. Ομως, η εβδομαδιαία συμμετοχή του παιδιού στο πρόγραμμα αυτό κοστίζει 160 ευρώ, ενώ η συμμετοχή για μια μόνο μέρα φτάνει στα 35 ευρώ. Στην πράξη, οι περισσότεροι γονείς καταλήγουν σε επιλογές που προσφέρουν μόνο «απασχόληση» στα παιδιά και όχι δημιουργική δραστηριότητα, προσπαθώντας να περιορίσουν το κόστος. Εκ των πραγμάτων, με τον τρόπο αυτό δεν μπορεί να καλυφθεί η ανάγκη των γονιών να αφήσουν σε ένα ασφαλές και κατάλληλο περιβάλλον το παιδί τους τις ώρες που οι ίδιοι εργάζονται, ούτε μπορεί να ικανοποιηθεί η ανάγκη των παιδιών για δημιουργική απασχόληση.

Η ΟΓΕ διεκδικεί το κράτος να εξασφαλίζει φθηνές διακοπές για όλους τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν οργανωμένες κατασκηνώσεις για όλα τα παιδιά. Τα προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης να είναι δωρεάν και να απευθύνονται σε όλα τα παιδιά. Να γίνονται από κατάλληλους παιδαγωγούς (νηπιαγωγούς, δασκάλους, γυμναστές, μουσικολόγους, θεατρολόγους και εικαστικούς) για να εξασφαλίζεται σωστό περιεχόμενο στη δημιουργική απασχόληση και ψυχαγωγία του παιδιού, σε κατάλληλα εξοπλισμένους χώρους που να καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών και της εποχής. Ιδιαίτερα τώρα, την περίοδο της κρίσης, με τα κρούσματα υποσιτισμού να εξασφαλίζεται πλήρης, ποιοτική και δωρεάν διατροφή για τα παιδιά.

Εκτός από τη συλλογική δραστηριότητα υπάρχει και η μοναχική και σε αυτήν αναφέρθηκε η Εύη Κοντόρα. Ανάμεσα στις μοναχικές δραστηριότητες του παιδιού, η Εύη Κοντόρα στάθηκε ιδιαίτερα στην ενασχόληση με το βιβλίο. Στην εκδήλωση στήθηκε και μια μικρή έκθεση με βιβλία για μικρότερα, για μεγαλύτερα παιδιά και για εφήβους. Τόσο οι μητέρες, όσο και τα παιδιά την επισκέφτηκαν με ενδιαφέρον, ξεφύλλισαν τα βιβλία και αρκετοί έφυγαν από την πλατεία, κρατώντας ένα ή και περισσότερα από αυτά.

Τα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, όπως και οι γονείς τους, περνούν το φετινό καλοκαίρι μέσα σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μέσα σε καταστάσεις που δεν μπορούν παρά να τα επηρεάζουν. «Είναι βέβαιο», σημείωσε η Εύη Κοντόρα, «ότι το παιδί προβληματίζεται αμεσότερα και εντονότερα, μια και οι συνθήκες της ζωής του, του γείτονα και του συμμαθητή του άλλαξαν άρδην, έχοντας υποστεί ραγδαία επιδείνωση». Στη συνέχεια εξήγησε πως οι μοναχικές δραστηριότητες των παιδιών το καλοκαίρι αναγκαστικά ευνοούν τις ανήσυχες σκέψεις τους. Στην αναγκαιότητα που υπάρχει να μιλήσουν στα παιδιά για την κρίση, για τα προβλήματα που αυτή συνεπάγεται και αυτό να γίνει με τρόπο κατανοητό, που δε θα δημιουργεί απογοήτευση αλλά αισιοδοξία, οι γονείς μπορούν να βρουν σύμμαχο το παιδικό βιβλίο, το οποίο υιοθετεί τέτοιο προσανατολισμό.

Οσον αφορά τον προσανατολισμό που χρειάζεται να δίνει το βιβλίο αλλά και η συζήτηση με τα παιδιά, η Εύη Κοντόρα επισήμανε: «Η μοναδική προστασία που μπορούμε να παρέχουμε στα κατατρομαγμένα παιδιά της κρίσης είναι να τα απομακρύνουμε με κάθε τρόπο από τα δόκανα της ατομικής λύσης που τους προτείνονται σαν τρύπιο σωσίβιο σ' ένα φουρτουνιασμένο πέλαγος. Οι δήθεν "θετικές σκέψεις" του τύπου: "Ο,τι και να γίνει εγώ θα τα καταφέρω", "Μου αξίζει να πετύχω", "Εχω καλούς ανθρώπους στη ζωή μου" είναι ανάγκη να αντικατασταθούν από θέσεις με πιο συλλογική προσέγγιση: "Με τη δράση μας καταφέρνουμε πολλά", "Μας αξίζει ένα καλύτερο μέλλον", "Είμαστε πολλοί και μαζί θα αλλάξουμε τον κόσμο"». Και συνέχισε: «Τα βιβλία δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Μόνο η συλλογική δράση μπορεί! Είναι όμως δυνατό μέσα από μια ιστορία να βρει ένα παιδί το δρόμο για την αισιοδοξία, το περίγραμμα ενός οράματος, την πίστη σε ένα μέλλον καλύτερο και ελπιδοφόρο».