Στην «κρυφή αγωνία της μπουρζουαζίας» και των απολογητών της, ιδεολογικών και πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης, του καπιταλισμού και της οικονομίας της αγοράς (του), αναφέρεται ο επιστολογράφος μας, Θεόδ. Αυγήτας, δικηγόρος από τη Δράμα, με επιστολή του. Επισημαίνει, εκτός των άλλων:

Η ανοιχτή και «θαρραλέα» διαπίστωση των δεινών του συστήματος εξοπλίζει τους απολογητές του με πλαστή «αξιοπιστία» που, τη χρησιμοποιούν όταν φθάνουν στο διά ταύτα:...«Οταν μιλάνε για τις αιτίες και για τα μέσα θεραπείας αυτών των δεινών. Τότε είναι που, όσον αφορά τις αιτίες, λένε άλλα αντ' άλλων. Και όσον αφορά τις προτάσεις για την άρση τους, είτε σιωπούν, μένοντας στις διαπιστώσεις, είτε προτείνουν χιλιοεφαρμοσθέντα και χιλιοαποτυχόντα μέτρα, είτε βαρύγδουπες αερολογίες -κοτζάμ πολιτικοί πρώτης γραμμής ή "σοφοί" καθηγητές, ακαδημαϊκοί και άλλοι με αξιοσέβαστα ονόματα και τίτλους.

Και για του λόγου το αληθές, αναφέρει, ανάμεσα στα άλλα, και το παρακάτω χαρακτηριστικό παράδειγμα ο επιστολογράφος μας: «Γνωστοί "ευρωπαϊστές" κάθε απόχρωσης -ανάμεσά τους και οι... "αριστεροί"- αγωνιούντες για τη βαρβαρότητα της νέας τάξης, για το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, για τον παραμερισμό του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου, αναλογιζόμενοι ότι μοχλός αυτών των εξελίξεων είναι κύρια ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ, προπαγανδίζουν το μύθο και καλλιεργούν την αυταπάτη ότι η κατάσταση θα αλλάξει μόνον όταν δημιουργηθεί το "αντίπαλο δέος", δηλαδή μια Ευρωπαϊκή Ενωση με κοινή Εξωτερική Πολιτική και Αμυνα (ΚΕΠΠΑ), που λείπει σήμερα.

Οι υποστηριχτές της αντίληψης αυτής δε δείχνουν να τους ενδιαφέρει ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο της κοινής πολιτικής. Τους αρκεί ότι θα είναι κοινή. Ποιοι θα καθορίζουν, όμως το χαρακτήρα αυτής της κοινής πολιτικής, αν όχι η Γερμανία, η Γαλλία, η Μ. Βρετανία και η Ιταλία; Αλλά και οι χώρες αυτές είναι ιμπεριαλιστικές και, εκείνο που θα συμβεί είναι να ενισχυθεί ο ιμπεριαλισμός της ΕΕ... Αλλά, χρειάζεται να θυμίσουμε ότι, όταν πρόκειται για επίθεση κατά των δικαιωμάτων των λαών και των κατακτήσεων των εργαζομένων η πολιτική των κρατών - μελών της ΕΕ είναι κοινή, όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με τις ΗΠΑ...

Και καταλήγει: Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Οσον καιρό ότι αστοί πολιτικοί και διανοούμενοι θα αναζητούν λύσεις "μέσα στο σύστημα", θα καταλήγουν μοιραία σε ιδεολογήματα και προτάσεις χωρίς κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητα. Και όσο τα αδιέξοδα θα παραμένουν και θα βαθαίνουν, τόσο θα μεγαλώνει ο "κίνδυνος" οι λαοί να συνειδητοποιήσουν ότι υπεύθυνο για τα δεινά τους είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτή, άλλωστε, είναι και η βαθύτερη αιτία της αγωνίας, που κατέχει την μπουρζουαζία στις μέρες μας.