ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΤΡΙΤΗ ανακοινώθηκε επισήμως, από τον πρόεδρο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), Πασκάλ Λαμί, η ένταξη της Ρωσίας στον Οργανισμό, μετά από 19χρονη διαπραγμάτευση. Μια εξέλιξη που θα επηρεάσει σημαντικά (σε βάθος χρόνου) τις ανακατατάξεις στη διεθνή οικονομία και θα αναδείξει νέα πεδία σύγκλισης συμφερόντων αλλά και αντιθέσεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η αποτίμηση της ένταξης της Ρωσίας στον ΠΟΕ θα γίνει σε λίγα χρόνια, όταν θα κριθεί η δυνατότητα αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού να «χωνέψει» τους μεγάλους και σκληρούς ανταγωνισμούς που ήδη βρίσκονται σε έξαρση και θα οξύνονται όσο οι νέοι «παίκτες» (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία κ.ά) θα απαιτούν νέες αγορές εκτοπίζοντας τους παλαιότερους (ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ιαπωνία).

ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ παρουσιάζει ενδιαφέρον η συζήτηση που διεξάγεται στην ίδια τη Ρωσία σχετικά με τις επιπτώσεις από την ένταξη στον ΠΟΕ. Θα περίμενε κανείς ότι η ολοκλήρωση μιας σχεδόν εικοσάχρονης διαπραγμάτευσης για την ένταξη θα οδηγούσε σε πανηγυρισμούς στη Μόσχα. Ομως τα φαινόμενα απατούν.

Η αλήθεια είναι ότι η σχετική συμφωνία επικυρώθηκε μάλλον δύσκολα από τη ρωσική Δούμα με 238 ψήφους υπέρ και 208 κατά. Ακόμη και μερίδες του κεφαλαίου όπως οι βιομήχανοι χάλυβα που ήταν από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές της ένταξης δήλωσαν ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η ένταξη θα είναι καταστροφική.

Ακόμη και ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Αντρέι Μπελοούσοφ, υποχρεώθηκε να ομολογήσει στη Βουλή ότι το άμεσο τίμημα που θα κληθεί να καταβάλλει η Ρωσία είναι σχεδόν 25 δισ. ευρώ σε 2 χρόνια.

ΟΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΑΥΤΕΣ θα προκύψουν από τη σταδιακή κατάργηση των δασμών που επιβάλλει το ρωσικό κράτος στα εισαγόμενα προϊόντα και τις επιδοτήσεις που δίνει στα ρωσικά προϊόντα για την αύξηση των εξαγωγών.

Κάποιοι βουλευτές της αντιπολίτευσης απάντησαν στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί ενίσχυσης της παραγωγής μέσω της ένταξης στον ΠΟΕ, επικαλούμενοι το παράδειγμα της Ουκρανίας η οποία τρία χρόνια μετά την ένταξή της παρουσιάζει κάθετη πτώση στην παραγωγή της. Εκτίμησαν μάλιστα ότι η ρωσική οικονομία θα «πληρώσει» την ένταξη με μια πτώση του ΑΕΠ κατά 3%.

ΚΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ το πρώτο θύμα από την ένταξη θα είναι ο αγροτικός τομέας τα προϊόντα του οποίου θα πάψουν να επιδοτούνται και εκατομμύρια αγρότες θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν τις καλλιέργειές τους. Ομως και για τους εργαζόμενους η χειροτέρευση θα είναι άμεση και μεγάλη αν υπολογίσουμε ότι από τη συμφωνία της ένταξης προκύπτει σειρά υποχρεώσεων που αφορούν είτε στις ιδιωτικοποιήσεις, είτε στη μείωση του «κόστους εργασίας», είτε στο κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων που δεν θα αντέξουν στον ανταγωνισμό με τα υπερεθνικά μονοπώλια σε όλους τους τομείς.