Αυτές είναι μόλις ορισμένες πλευρές των διεργασιών που γίνονται σ' αυτήν την ευαίσθητη περιοχή, που έχει χαρακτηριστεί και ως «πυριτιδαποθήκη της Ευρασίας». Οχι τυχαία! Ο Καύκασος είναι ένας μοναδικός γεωγραφικός χώρος, στα πλαίσια του οποίου διαπλέκονται σε πολύπλοκους συνδυασμούς εθνότητες, θρησκείες, πολιτισμοί. Ομως το γεγονός αυτό από μόνο του δεν αποτελεί επαρκή λόγο για να ερμηνεύσει το ασυνήθιστα υψηλό επίπεδο συγκρούσεων που σαρώνει την περιοχή.
Ο Καύκασος, τοποθετημένος ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία Θάλασσα, βρίσκεται «και στις δύο πλευρές τού αναπόφευκτα αναδυόμενου δικτύου μεταφοράς, που πρέπει να συνδέσει σε μια πιο σωστή ευθεία τις πλουσιότερες περιοχές της Ευρασίας και τις πιο βιομηχανοποιημένες περιοχές της Δύσης με τα ακριανά σημεία στην Ανατολή ...», είχε γράψει κάποτε ο σύμβουλος των Αμερικανών προέδρων, Ζ. Μπζεζίνσκι.
Να γιατί κάθε μελέτη των εξελίξεων της περιοχής του Καυκάσου, της εξαιρετικά σύνθετης εικόνας που παρουσιάζει η πραγματική διάταξη των δυνάμεων της περιοχής, δεν μπορεί να γίνει χωρίς τον υπολογισμό των γεωπολιτικών συμφερόντων των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, πρώτα απ' όλα των ΗΠΑ και της Ρωσίας, που οξύνονται σ' αυτή τη φάση που διεξάγεται η επέμβαση στη Συρία. Το «κουβάρι» των αντιθέσεων ανάμεσα σε ισχυρά μονοπώλια και κράτη, που ξετυλίγεται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου, φτάνει αναπόφευκτα ως την πλούσια σε ενεργειακά αποθέματα Κασπία Θάλασσα και τον Καύκασο, που αποτελεί τη φυσική δίοδο της μεταφοράς τους.
Σε κρατικό επίπεδο, ο Καύκασος αποτελείται από δύο άνισα τμήματα:
Στο εθνικό επίπεδο, ο χάρτης του Καυκάσου είναι ένα αλλόκοτο ψηφιδωτό, όπου οι εστίες του κάθε έθνους ή εθνότητας δεν αντιστοιχεί με τα διοικητικο-εδαφικά ή και τα εθνικά σύνορα που είναι χαραγμένα μεταξύ τους. Μερικές περιοχές είναι εθνικά ομοιογενείς (όπως, π.χ. η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν), ενώ άλλες είναι ετερογενείς. Τέτοιες περιπτώσεις είναι η Γεωργία, αλλά και η πλειοψηφία των αυτόνομων Δημοκρατιών του Βόρειου Καυκάσου, που ανήκουν στη σύνθεση της Ρωσίας.
Στην περιοχή εδώ και δύο δεκαετίες υποβόσκουν εθνικές αντιθέσεις μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων (η σύγκρουση Ναγκόρνο - Καραμπάχ), μεταξύ Οσέτιων και Ινγκουσίων (η σύγκρουση Οσετία - Ινγκουσετία), μεταξύ Οσέτιων και Γεωργιανών (πόλεμος στη Νότια Οσετία το 2008), μεταξύ Αμπχάζιων και Γεωργιανών (συγκρούσεις γύρω από την «ανεξαρτησία» της Αμπχαζίας), μεταξύ των εθνικών ομάδων Τσερκέσιων και Καρατσάι κ.ά. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτεί η κατάσταση στην αυτόνομη ρωσική Δημοκρατία Νταγκεστάν, όπου ζουν διάφορες εθνότητες.
Στο θρησκευτικό επίπεδο, που παίζει σημαντικό ρόλο τα τελευταία 20 χρόνια, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, ο χάρτης του Καυκάσου είναι βαμμένος κυρίως στα πράσινα χρώματα του Ισλάμ, επειδή είναι η θρησκεία σχεδόν όλων των εθνοτικών ομάδων. Εξαίρεση αποτελούν οι Αρμένιοι, οι Γεωργιανοί, Οσέτιοι και οι Ρώσοι που είναι χριστιανοί. Και στην περιοχή δεν είναι σπάνιες πλέον οι αντιπαραθέσεις μεταξύ ισλαμιστών (Σουνιτισμού και Σιιτισμού), π.χ. στο Αζερμπαϊτζάν, ενώ επιπλέον παρατηρείται επέκταση των μυστικών πνευματικών σχολών του Σουφισμού, που δεν αναγνωρίζουν την ισλαμική καθολικότητα. Το κύρος των σεΐχηδων είναι πολύ μεγάλο και στις Δημοκρατίες του Βόρειου Καυκάσου, ιδιαίτερα στην Τσετσενία, την Ινγκουσετία και το Νταγκεστάν υπερβαίνει σε επιρροή τους επίσημους μουλάδες (μουφτήδες). Η επέκταση του ριζοσπαστικού Ισλάμ - του ουαχαπισμού είναι αρκετά νέο φαινόμενο για τον Καύκασο, και έχει σαφή γεωπολιτικά κίνητρα, αφού χρηματοδοτείται κι ενισχύεται κυρίως από τη Σαουδική Αραβία.
Στον ενεργειακό χάρτη του Καυκάσου ιδιαίτερο ρόλο εδώ παίζουν το Αζερμπαϊτζάν και η Γεωργία, τα εδάφη των οποίων ενεργά χρησιμοποιούνται από δυτικές χώρες για τη δημιουργία βιώσιμου και ανεξάρτητου από τη Ρωσία καναλιού μεταφοράς πετρελαίου, μέσω του αγωγού «Μπακού - Τιφλίδα - Τσεϊχάν». Η επιδίωξη της Ρωσίας να εκσυγχρονίσει έναν εναλλακτικό αγωγό πετρελαίου, μέσα από τα ρωσικά εδάφη, ήταν μία από τις βασικές αιτίες του πολέμου της Τσετσενίας (1994 - 1996).
Για την αστική τάξη της Ρωσίας, ο «ενιαίος Καύκασος» σημαίνει ενίσχυση των στρατηγικών συμφερόντων της Ρωσίας στα νότια σύνορά της. Πρώτα απ' όλα διατήρηση της εδαφικής της ακεραιότητας, οικοδόμηση εταιρικών σχέσεων με τους γείτονες της Υπερκαυκασίας, για τη διείσδυση των ρωσικών μονοπωλίων στην έρευνα και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της περιοχής. Στο επόμενο στάδιο, το «ρωσικό σχέδιο» προβλέπει την πιο βαθιά ενσωμάτωση του Καυκάσου στα πλαίσια τέτοιων υπερεθνικών δομών όπως η «Κοινοπολιτεία των Ανεξάρτητων Κρατών» (ΚΑΚ), η «Ευρασιατική Οικονομική Κοινότητα» (ΕΟΚ) και η προαναφερόμενη ΟΣΣΑ.
Η αστική τάξη των ΗΠΑ, αντίθετα, υπό την έννοια του «ενιαίου Καυκάσου» βλέπει την αύξηση στην περιοχή της δικής της στρατιωτικο-πολιτικής και οικονομικής παρουσίας, της περαιτέρω γεωπολιτικής επέκτασης στο βάθος της ηπείρου. Από τη μια πλευρά, αυτό σημαίνει την ενίσχυση των ήδη αποκτημένων θέσεων σε Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν και Γεωργία, από την άλλη την επέκταση της επιρροής της στο κομμάτι του Καυκάσου, που ανήκει στη σύνθεση της Ρωσίας. Οι πολυάριθμες περιπτώσεις συμμετοχής πρακτόρων ξένων μυστικών υπηρεσιών (κυρίως από ΗΠΑ, Βρετανία, Τουρκία) στη δραστηριότητα ένοπλων ισλαμιστικών ομάδων, που δρουν στην περιοχή του Βόρειου Καυκάσου, επιδιώκοντας την απόσχισή του από τη σύνθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δείχνει τις πραγματικές προθέσεις αυτών των δυνάμεων, που συχνά «ντύνονται» με τις φορεσιές των υπερασπιστών των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Η μάχη για τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής, τον έλεγχο των περασμάτων (αγωγών και δρόμων), που θα εξασφαλίσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων και το προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστικών μονοπωλιακών επιχειρήσεων, συνεπάγονται την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τους πολέμους. Η περιοχή του Καυκάσου, με το γεωγραφικό ανάγλυφο των βουνών και των οροπεδίων, έδωσε τα τελευταία 20 χρόνια πλήθος ένοπλων συγκρούσεων και αναμένεται να δώσει νέες, ιδιαίτερα αν καρποφορήσουν τα αμερικανο-ΝΑΣΤΟικά σχέδια σε βάρος της Συρίας και του Ιράν.