Η είδηση για τη μεταφορά της έδρας της ΦΑΓΕ από την Ελλάδα στο Λουξεμβούργο έχει πυροδοτήσει στις στήλες των οικονομικών εφημερίδων μια πολύπλευρη συζήτηση για το μέλλον της επιχειρηματικότητας, τις κινήσεις που ανοίγονται ως επιλογές μπροστά στις εταιρείες, για την επιβίωση και ανάπτυξή τους κτλ. Από τη πλευρά των λαϊκών αναγκών, πρέπει να είναι καθαρό ότι τέτοιες «μετακομίσεις» των επιχειρήσεων δεν έχουν τίποτα θετικό να προσφέρουν στους εργαζόμενους.

Οι συνέπειες που «κουβαλάει» μαζί της μια τέτοια αλλαγή έδρας δεν αφορούν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, π.χ. σε επαρκή ποσοτικά, θρεπτικά και ασφαλή γαλακτοκομικά προϊόντα. Αφορούν την πρόσβαση του Ομίλου σε περισσότερες ή μεγαλύτερες αγορές, τη μείωση του κόστους παραγωγής, μεταφοράς και κυρίως φορολογικούς παράδεισους, την εξασφάλιση -σε τελική ανάλυση- μεγαλύτερης «ανταγωνιστικότητας» έναντι των άλλων Ομίλων του κλάδου. Ανεξάρτητα από το κατά πόσο η διοίκηση της εταιρείας έχει καταλήξει στο αν θα γίνουν αλλαγές στο προσωπικό που σήμερα απασχολεί στην Ελλάδα (στη συρρίκνωση της γραμμής παραγωγής κ.ά.), τα σχέδια «αναδιάρθρωσης» στα οποία προχωρούν όλο και περισσότερες εταιρείες δεν αποσκοπούν στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων που αντικειμενικά έχει μια χώρα για την ανάπτυξη ενός κλάδου.