Στο Δίκαιο της εποχής του Οθωνα, όπου το κράτος εθεωρείτο «αξιόχρεος και φερέγγυος εργοδότης», επανέρχεται ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος, αποδεχόμενος, με καθυστέρηση δύο χρόνων, γνωμοδότηση που πήρε το 2010 το Δ' Τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Ο υπουργός την αποδέχτηκε με το επιχείρημα ότι «διασφαλίζεται η νομιμότητα και το δημόσιο συμφέρον στις μονάδες του ΕΣΥ» όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου.

Η διαβόητη «νομιμότητα» που επικαλείται ο υπουργός Υγείας έρχεται ως προάγγελος της επιβολής με κάθε τρόπο των επικίνδυνων για την υγεία των ασθενών άγριων περικοπών στα κονδύλια των εφημεριών. Οι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία αντιδρούν και με τις επισχέσεις εργασίας στις περικοπές, οι οποίες - πέρα από τη μείωση των εισοδημάτων τους - καθιστούν ανασφαλή για τους ασθενείς τα προγράμματα εφημεριών.

Η ετεροχρονισμένη αποδοχή της απόφασης του Νομικού Συμβουλίου προβλέπει ακόμα ότι οι γιατροί που κάνουν επίσχεση εργασίας «δεν δικαιούνται μισθού και λοιπών αποδοχών κατά το χρονικό διάστημα, κατά το οποίο προβαίνουν σε επίσχεση της μελλοντικής τους εργασίας» και ότι ο «ως άνω χρόνος δεν υπολογίζεται για την καταβολή σε αυτούς επιδόματος χρόνου υπηρεσίας και δεν λαμβάνεται υπόψη για τη βαθμολογική τους εξέλιξη όσων εξ αυτών υπηρετούν σε Κέντρα Υγείας».

Μ' άλλα λόγια, η γνωμοδότηση «κουμπώνει» με τις εγκυκλίους του υπουργού Υγείας ότι δεν πρέπει να υπάρχουν παρεκκλίσεις από τα εγκεκριμένα κονδύλια των εφημεριών. Και τούτο γιατί οι γιατροί σε πολλές περιπτώσεις συντάσσουν προγράμματα με βάση τις ανάγκες στην εφημερία, τα οποία υπερβαίνουν τα εγκεκριμένα κονδύλια.