Η ΚΑΛΗ ΕΙΔΗΣΗ: «Το πολιτικό πρόβλημα είναι μεγάλο και γίνεται ακόμη μεγαλύτερο ενόψει της κρίσιμης ψηφοφορίας των μέτρων. Η συγκεκριμένη πολιτική σύνθεση μάς φέρνει πολύ κοντά στο μεγάλο ατύχημα ή καλύτερα αντιμέτωπους με την τέλεια καταιγίδα (...) Θα φέρουν ευθύνη μεγίστη άπαντες, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι» (από το ΒΗΜΑ).

ΑΣ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: «Εξι ημέρες πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή για τα επώδυνα μέτρα του 2013 η κυβερνητική πλειοψηφία δείχνει να αποστεροποιείται (...) άπαντες οφείλουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της ευθύνης τους απέναντι στη χώρα» (από τα ΝΕΑ).

ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ: «Το δράμα του πολιτικού συστήματος της χώρας συνοψίζεται σε δύο συμπεράσματα. Το πρώτο αφορά την τρικομματικής υποστήριξης κυβέρνηση: θέλει, αλλά δεν φαίνεται να μπορεί. Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση: θέλει, αλλά δεν είναι έτοιμη να κυβερνήσει» (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ)

ΑΧΡΕΙΑΣΤΗ ΤΕΤΟΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: «Δύο βασικές παραδοχές ισχύουν για τη χώρα μας. Πρώτον, δεν μπορεί να επιβιώσει εκτός ευρώ (...) Δεύτερον, δεν υπάρχει κανένας ηγέτης και κανένα κόμμα εκτός του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού που να (...) μπορέσει να κυβερνήσει τη χώρα αυτή τη δύσκολη ώρα. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα, που καθιστά την ψήφιση των μέτρων και τη διατήρηση της κυβέρνησης στην εξουσία θεμελιώδεις προϋποθέσεις για να μην καταρρεύσει η χώρα και βρεθεί ακυβέρνητη εν μέσω θυέλλης» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΣΤΗΜΕΝΗ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΑ: Κάποτε ο (...) περπατούσε ανάμεσα στους ανθρώπους, αφουγκραζόταν τους πιτσιρικάδες και τα χούγια τους, τα προβλήματα και τα όνειρά τους (...) Και όταν γύριζε στο γραφείο του, έφτιαχνε εκπομπές που δε χόρταινες να βλέπεις. Τα χρόνια πέρασαν και ο (...) άλλαξε (...) απομακρύνθηκε από τον κόσμο. Κλείστηκε σε σπίτια ακριβά, δικά του, με τους φίλους του, διέσχισε σοκάκια για να επιβιβαστεί σε θαλαμηγούς φίλων - επιχειρηματιών, εξαφανίστηκε (...) Ομως όταν αλλάζεις level το ασανσέρ σε βγάζει αλλού, σε άλλο όροφο. Αλλιώς να βλέπεις τα πράγματα από ψηλά και να λυπάσαι αυτούς που είναι στα υπόγεια (...) Πήρε ένα μικρόφωνο και ασθμαίνοντας τα βράδια της Τρίτης συντάχθηκε με τους "φτωχούς" έτσι γενικά και αόριστα και καταδίκασε τον "εχθρό". Ο κόσμος το κατάλαβε (...) Δεν ξεγελιέται πια» (από άρθρο στο ΒΗΜΑ).