Ο τεράστιος ορυκτός πλούτος πίσω από τις διενέξεις και τις αντιπαραθέσεις μερίδων της αστικής τάξης
-- Μεγάλες μάζες εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων και προσφύγων παραδομένες στην ανέχεια και στο έλεος καπιταλιστών, της εγχώριας αστικής τάξης και εγκληματικών ένοπλων οργανώσεων.
-- Στρατηγοί που χρησιμοποιούν το στρατό ως πηγή προσωπικού πλουτισμού και εξουσίας, διοχετεύοντας όπλα σε ένοπλες εγκληματικές ομάδες που κατά διαστήματα εξανδραποδίζουν, ακρωτηριάζουν, βιάζουν και σφάζουν αμάχους.
-- Καλά εξοπλισμένες οργανώσεις που δρουν υπό τη σημαία μίας τάχα «αντάρτικης» οργάνωσης (στην περίπτωσή μας Μ23) ενώ υποστηρίζονται από τους στρατούς και τις κυβερνήσεις γειτονικών χωρών.
-- Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και πολυεθνικά μονοπώλια που βολεύονται και χαίρονται στην αναμπουμπούλα κάθε νέας όξυνσης της βίας καθώς αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να λεηλατούν, με διάφορους τρόπους, μία περιοχή πλούσια σε ό,τι είδους ορυκτό πλούτο και μεταλλεύματα μπορεί κανείς να επιθυμήσει: διαμάντια, ουράνιο, χρυσό, χαλκό, κασσίτερο, κολτάνιο και κοβάλτιο (που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κινητών τηλεφώνων, φορητών υπολογιστών κ.λπ.)...
Η εξέλιξη δε θεωρείται θετική για τα συμφέροντα της ΛΔ Κονγκό, καθώς πλέον η εδαφική της ακεραιότητα τίθεται ντε φάκτο εν αμφιβόλω, με αρκετούς αναλυτές να επαναφέρουν τα σενάρια για την πιθανή δημιουργία μίας «Δημοκρατίας των Ηφαιστείων» στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών με κονγκολέζικα εδάφη που εν καιρώ θα μπορούσαν να προσαρτηθούν στη Ρουάντα, η οποία θεωρεί πως αδικήθηκε τον περασμένο αιώνα, κατά τη χάραξη των συνόρων της Αφρικής από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες...
Αντίθετα, οι εξελίξεις προβάλλουν, σε πρώτο επίπεδο, θετικές για τη μικρή (σε γεωγραφική έκταση...) Ρουάντα η οποία χρόνια τώρα βλέπει τις μεθοριακές ανατολικές περιοχές της αχανούς ΛΔ Κονγκό (που βρίθουν διαμαντιών, χρυσού, κολτάνιου, κασσίτερου) ως δικό της έδαφος. Αλλωστε, όλοι οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν για τα δεκάδες δισ. δολάρια που έβγαλε η Ρουάντα λεηλατώντας τον κονγκολέζικο ορυκτό πλούτο -με τη συμμετοχή και συνενοχή πολυεθνικών εταιρειών και δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων- στη διάρκεια του περιφερειακού πολέμου του 1997-2003. Πόλεμο κατά τον οποίο οι αντάρτες του Λοράν Ντεζιρέ Καμπίλα (πατέρας του σημερινού Κονγκολέζου Προέδρου) ανέτρεψαν τον τότε δικτάτορα Μομπούτου Σέσε Σέκο με τη βοήθεια των στρατών της Αγκόλα, της Ναμίμπια, της Ζιμπάμπουε και την εμπλοκή των στρατών Ρουάντας και Ουγκάντας, μετονομάζοντας αργότερα το τότε Ζαίρ στη σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία Κονγκό.
Στην παρούσα φάση, η παραμονή του προέδρου Καμπίλα στον προεδρικό θώκο που κατέλαβε ξανά μετά τις αμφιλεγόμενες εκλογές του περσινού Νοέμβρη κρίνεται επισφαλής. Ο ίδιος φαίνεται αποφασισμένος να βρει διέξοδο στην κρίση όχι τόσο σε στρατιωτικό επίπεδο, όσο σε διπλωματικό και σε συνεννόηση με τους αντιπάλους του, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλοι από τους ομολόγους του σε Ρουάντα και Ουγκάντα, προσφέροντάς τους πιθανώς ισχυρά οικονομικά και άλλα ανταλλάγματα.
Οι ένοπλοι της Μ23, απ' την άλλη, διατείνονται πως θα ήταν ευχαριστημένοι με «άμεσες ειρηνευτικές συνομιλίες» με τον Πρόεδρο Καμπίλα, φροντίζοντας εντούτοις να εντείνουν τη δραστηριοποίησή τους στο πεδίο των μαχών. Μετά τη Γκόμα, κατέλαβαν σε διάστημα 48ωρου την παρακείμενη πόλη Σάκε διαμηνύοντας απ' την άλλη πως θα κινηθούν με στόχο την κατάληψη των Μπουκάβου, Κισανγκάνι και της πρωτεύουσας Κινσάσα για να διώξουν τον Καμπίλα από την εξουσία...
Ωστόσο, και οι δύο πλευρές ενδεχομένως να λογαριάζουν χωρίς τον «ξενοδόχο», δηλαδή τον κονγκολέζικο λαό που χρόνια τώρα υποφέρει από την εκμετάλλευση της ντόπιας αστικής τάξης και από τη μάστιγα μίας πλειάδας ενόπλων οργανώσεων - βιτρίνα ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και πολυεθνικών εταιρειών που δρουν ατιμώρητα στην περιοχή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες ώρες αφότου ανακοινώθηκε η κατάληψη της Γκόμα, χιλιάδες νέοι στην πόλη Μπουκάβου ξεσηκώθηκαν πραγματοποιώντας διαδηλώσεις έξω από το εκεί στρατηγείο του κυβερνώντος κόμματος του Προέδρου Καμπίλα, και πορείες ενάντια στην οργάνωση Μ23. Παρόμοιες διαμαρτυρίες αναφέρθηκαν και σε άλλες πόλεις της περιοχής, πράγμα που αντανακλά την κόπωση και την αγανάκτηση μέρους του κονγκολέζικου λαού, που πλέον να αντιδρά απέναντι στην άγρια εκμετάλλευσή του.
Ωστόσο, έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει και πολλούς αγώνες να δώσει μέχρις ότου πετύχει βασικές κατακτήσεις ώστε να μπορέσει να απολαύσει τον τεράστιο φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας του. Βασική προϋπόθεση όμως για όλα αυτά είναι να καταφέρει να ανατρέψει την καπιταλιστική εξουσία και να πάρει τον έλεγχο της οικονομίας στα δικά του χέρια.