Τα ενδεικτικά παραδείγματα της ζώσας πραγματικότητας δεν αποτελούν μοιραίο φαινόμενο. Εχουν ως αιτία και αιτιατό πολιτικές επιλογές και στρατηγικές, της κεντρικής και της περιφερειακής διοίκησης.

Μπορεί και πρέπει λοιπόν η δημοτική αρχή να μην αντιμετωπίζει (και) τον αθλητισμό σαν εμπόρευμα. Να μην τον μετρά με όρους ανταποδοτικότητας. Αλλά ως λαϊκή ανάγκη που συμβάλλει στη θωράκιση της υγείας και στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου. Οπως κάνουν παντού - είτε ως πλειοψηφία, είτε ως μειοψηφία - οι κομμουνιστές. Που παλεύουν, κόντρα στις αντίξοες συνθήκες, να διατηρήσουν προσιτή την πρόσβαση και στην άθληση.

Παράδειγμα μιας άλλης προοπτικής, αποτελεί η Πετρούπολη. Το κολυμβητήριο άνοιξε έγκαιρα (αρχές Σεπτέμβρη). Πλήρως έτοιμο από πλευράς ασφάλειας και υγιεινής. Αλλάχτηκαν αντλίες, άμμος φιλτραρίσματος νερού κ.ά. Η θέρμανση είναι με φυσικό αέριο, όχι με πετρέλαιο. Ολο το κόστος επιβάρυνε το δήμο, όχι τους δημότες.

Λειτουργεί από τις 8 το πρωί έως τις 9 το βράδυ, με δημοτικά προγράμματα - στα οποία συμμετέχουν περίπου 800 άτομα - ανά ηλικία. Παιδιά (10 ευρώ μηνιαίως), ενήλικες (25 ευρώ), ΚΑΠΗ και ΑμεΑ (δωρεάν). Επίσης, δραστηριοποιούνται 3 σύλλογοι. Κανένας δεν πληρώνει ενοίκιο, δε μισθώνουν διαδρομές, δεν πληρώνουν ευρώ για το κόστος λειτουργίας. Τα έσοδα λοιπόν από τις συνδρομές παραμένουν σ' αυτούς. Υπάρχουν 6 γυμναστές/ιες, 2 ναυαγοσώστες, 2 γιατροί και ο υπεύθυνος καλής λειτουργίας του κολυμβητηρίου.

Με απόφαση της δημοτικής αρχής, τα παιδιά (στα δημοτικά προγράμματα μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ, ενόργανη, ρυθμική) δεν πληρώνουν μηνιαία συνδρομή αλλά μια συμβολική εγγραφή 15 ευρώ άπαξ το χρόνο. Αν και οι 2 γονείς είναι άνεργοι το παιδί αθλείται εντελώς δωρεάν. Οι τρίτεκνες οικογένειες πληρώνουν για τα δύο, το τρίτο αθλείται δωρεάν. Μειώθηκαν οι συνδρομές των ενήλικων. Φυσιολογικά, λοιπόν, υπήρξε αύξηση φέτος στις εγγραφές.