Τον καιρό της «ανάπτυξης», τζόγαραν τους κόπους μας στο Χρηματιστήριο, τον καιρό της κρίσης τα «κουρεύουν»: στόχος να κερδίζει πάντα η πλουτοκρατία (φωτ. από παλιότερη κινητοποίηση)

Τον περασμένο Φλεβάρη, το PSI είχε ληστέψει από τα Ταμεία το 54% των αποθεματικών τους, με αποτέλεσμα από τα 23,6 δισ. ευρώ (τόσο ήταν το συνολικό ποσό των ομολόγων που κατείχαν) να μείνουν μόλις 10,7 δισ. ευρώ. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ήταν πολύ λιγότερα, αφού η πραγματική τους αξία ήταν 5,9 δισ. ευρώ! Δηλαδή, ουσιαστικά απέμεινε το 1/4...

Η απροκάλυπτη αυτή ληστεία των αποθεματικών των Ταμείων γιγάντωσε τα οικονομικά τους αδιέξοδα, σε μία περίοδο που συντάξεις και παροχές βρίσκονταν ήδη στο στόχαστρο ανατροπών διακηρυγμένων εδώ και καιρό από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και την ΕΕ. Αλλωστε, κάθε φορά που δρομολογούνται νέα αντιασφαλιστικά σχέδια, οι αστικές κυβερνήσεις επικαλούνται την αδυναμία των Ταμείων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και εκβιάζουν ότι αν δεν προχωρήσουν οι επώδυνες αλλαγές κινδυνεύει η καταβολή των συντάξεων. Δηλαδή, πρώτα προκαλούν την οικονομική αιμορραγία και την καταλήστευση των Ταμείων και μετά έρχονται και επικαλούνται τα αποτελέσματα της πολιτικής τους για να φορτώσουν νέα βάρη στις πλάτες ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Σ' εκείνους δηλαδή που όλα αυτά τα χρόνια καταβάλλουν ανελλιπώς τις εισφορές τους, για να τις «αξιοποιεί» μετά η κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο: είτε τζογάροντάς τες στο Χρηματιστήριο, είτε «ταϊζοντας» τις μεγάλες επιχειρήσεις Υγείας που αρμέγουν τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Η λεηλασία των Ταμείων δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν είναι συνέπεια της αντεργατικής πολιτικής που στηρίζουν και συνδιαμορφώνουν όλα τα κόμματα που στρατεύονται με την «ανταγωνιστικότητα» και την ΕΕ.

Η εκτόξευση της ανεργίας, που έχει φτάσει πλέον το 25%, στερεί από τα Ταμεία πολύτιμους πόρους.

Την οικονομική τους «αιμορραγία» μεγαλώνουν τα μεγάλα ποσοστά «μαύρης» εργασίας, η διαρκής επέκταση των «ελαστικών» μορφών απασχόλησης. Είναι χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου Εργασίας, τον περασμένο ακόμα Φλεβάρη, η μείωση του συνολικού εργατικού εισοδήματος (λόγω της αύξησης της ανεργίας και της μείωσης των μισθών) το 2012 σε σχέση με το 2009 υπολογιζόταν ότι επιφέρει απώλειες στο ΙΚΑ της τάξης των 4,2 δισ. ευρώ!

Η αφαίμαξη των Ταμείων όμως έχει μακρύ παρελθόν:

-- Από τη δεκαετία του 1950, η «αξιοποίηση» των αποθεματικών για την καπιταλιστική ανάπτυξη οδήγησε σε μια λεηλασία που κόστισε στα Ταμεία πάνω από 58 δισ. ευρώ.

-- Μόνο το διάστημα 1999 - 2002 πάνω από 3,5 δισ. ευρώ χάθηκαν από το τζογάρισμα των αποθεματικών στο Χρηματιστήριο.

-- Σήμερα, μόνο τα χρέη του κράτους στο ΙΚΑ υπολογίζονται στα 12 δισ. ευρώ.

-- Οι βεβαιωμένες ανείσπρακτες οφειλές των εργοδοτών στο ΙΚΑ φτάνουν τα 6 δισ. ευρώ.

-- Η ετήσια εισφοροδιαφυγή για το ΙΚΑ υπολογίζεται επίσης γύρω στα 6 δισ. ευρώ.

Είναι φως φανάρι λοιπόν, πως ένα νέο «κούρεμα» θα αποτελειώσουν Ταμεία, συνταξιούχους και ασφαλισμένους. Οι (ούτως ή άλλως χαμηλότερες σε σχέση με τις ανάγκες) συντάξεις και παροχές θα αντιμετωπίσουν νέες απειλές.

Σε συνδυασμό με το διακηρυγμένο στόχο της κυβέρνησης να μειώσει περαιτέρω το «μη μισθολογικό κόστος» (κάτι για το οποίο έχει και τη σύμφωνη γνώμη της ΓΣΕΕ) για να δώσει ώθηση στην «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων, τα Ταμεία θα βρεθούν στο χείλος του γκρεμού. Ηδη, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών έχει αρχίσει από εισφορές που αφορούν παροχές όπως αυτές που έδιναν οι Οργανισμοί Εργατικής Εστίας και Εργατικής Κατοικίας, με την οποία οι εργοδότες εξασφάλισαν 250 εκατομμύρια σε ετήσια βάση, ενώ παραμένει ο στόχος για μείωσή τους μέχρι 5 ποσοστιαίες μονάδες.

Η κατάσταση αυτή δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε νέο περιορισμό των παρεχόμενων υπηρεσιών, συνταξιοδοτικών, ιατροφαρμακευτικών κτλ. Κάτι που ήδη γίνεται τους τελευταίους μήνες, π.χ. μέσω της αύξησης της συμμετοχής των ασφαλισμένων ακόμα και σε φάρμακα ακριβά, για σοβαρές παθήσεις. Διόλου απίθανο δε μπορεί να θεωρηθεί και το ενδεχόμενο να τεθεί στο τραπέζι η «επιλογή» να αυξηθούν οι εισφορές των εργαζομένων. Δηλαδή, σε μια περίοδο που η επίθεση σε μισθούς και Συμβάσεις χτυπά ανελέητα το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, οι εργαζόμενοι θα κληθούν να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, είτε για να συνεχίζουν να έχουν τις (ανεπαρκείς βέβαια) δημόσιες υπηρεσίες, είτε γιατί η υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών θα τους σπρώχνει όλο και περισσότερο στους επιχειρηματίες του κλάδου.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το μήνυμα που εξέπεμψε το ΠΑΜΕ την περασμένη Παρασκευή πρέπει να γίνει άξονας δράσης για κάθε συνδικάτο, σε κάθε κλάδο, κάθε χώρο δουλειάς: «ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ. Αυτή και μόνο θα πρέπει να είναι η απάντηση του κάθε εργαζόμενου». Αντίστοιχο αγωνιστικό κάλεσμα έστειλε και η Ομοσπονδία Συνταξιούχων του ΙΚΑ που τονίζει:

««Να επιστραφεί στα Ταμεία μας ο κλεμμένος ιδρώτας και αίμα μας. Δεν εκχωρούμε σε κανέναν το δικαίωμα της οικονομικής διαχείρισης των εισφορών μας να την προσαρμόζει σε συμφέροντα πέρα και μακριά από αυτά που εξυπηρετούν άμεσα τους ασφαλισμένους στην Υγεία, περίθαλψη, συντάξεις κ.λπ.

Ακόμα, καλούμε όλα τα ΔΣ των Ταμείων να μην τολμήσουν να πάρουν αποφάσεις για νέο "κούρεμα" γιατί όσοι το κάνουν θα καταστούν δαχτυλοδειχτούμενοι της εργατικής τάξης.

Καλούμε τους συνταξιούχους οργανωμένα και αποφασιστικά μέσα από τα Σωματεία τους να μπλοκάρουν όποιες εξελίξεις για νέα ληστεία των Ταμείων μας και να δώσουν ένα καλό μάθημα σε όσους απεργάζονται τέτοιου είδους καταστάσεις που δεν είναι άλλοι από την κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, μονοπώλια».

Η ηττοπάθεια στην οποία επενδύει η κυβέρνηση και καλλιεργούν επίμονα εργοδότες και εργατοπατέρες πρέπει να «σπάσει». Να μην υπάρξει καμιά ανοχή στη λογική του «μικρότερου κακού». Να γίνουν θέμα συζήτησης σε συνελεύσεις και συσκέψεις οι αιτίες που οδήγησαν τα Ταμεία στη σημερινή κατάσταση. Να ανοίξει ολομέτωπη αντιπαράθεση με όσους λένε πως πρέπει οι εργάτες να βάλουν πλάτη για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση. Να αναδειχθεί τεκμηριωμένα γιατί για τους εργάτες οι μόνες θυσίες που έχουν αξία είναι οι θυσίες για τη δική τους τάξη.

Να συζητηθεί γιατί και πώς οι εργάτες πρέπει οργανωμένα να εμποδίσουν το νέο έγκλημα σε βάρος των Ταμείων.

Να μπει στόχος, η αγωνιστική αυτή δράση να συμβάλλει στη συσπείρωση νέων δυνάμεων στην ανατροπή συνολικά της πολιτικής που θεωρεί τα εργατικά δικαιώματα «κόστος» και τα θυσιάζει στο βωμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης.