«Χρύσωμα του χαπιού», της συνειδητής επιλογής του αστικού κράτους υποβάθμισης του πολιτισμού, αποτελεί η πρόθεση του ΥΠΠΟ να συστήσει «άτυπο συντονιστικό όργανο» για ζητήματα «διάχυσης του πολιτιστικού έργου σε όλη την περιφέρεια» και «διευκόλυνσης» της πρόσβασης των νέων στα «πολιτιστικά δρώμενα».

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, ο υπουργός, Κ. Τζαβάρας, συγκάλεσε προχτές σύσκεψη στο υπουργείο, με τους καλλιτεχνικούς διευθυντές του Εθνικού Θεάτρου, Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Αποφασίστηκε η σύσκεψη να γίνει «άτυπο συντονιστικό όργανο» που «θα επεξεργάζεται και θα διαμορφώνει ενιαία στάση στα ζητήματα αυτά και θα συνεδριάζει μία φορά το μήνα». Η επόμενη σύσκεψη θα γίνει στα μέσα του Ιανουαρίου για να «καταρτιστεί το βασικό δίκτυο πόλεων σε όλη την περιφέρεια, στις οποίες να οργανωθούν πολιτιστικές εκδηλώσεις και να συντονιστούν οι δράσεις των κρατικών φορέων, ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση των νέων».

Αυτό το «ξαφνικό» «ενδιαφέρον» για τις πολιτιστικές ανάγκες της επαρχίας και των νέων - μέσα στη χειρότερη επίθεση που έχει εξαπολύσει το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στα δικαιώματα και τη ζωή όλου του λαού, ειδικά των νέων - είναι τουλάχιστον υποκριτικό. Οχι μόνο γιατί ο πολιτισμός και πολλοί από τους παραπάνω φορείς υποχρηματοδοτούνται αγρίως και οι καλλιτέχνες σε αυτούς υφίστανται την ίδια επίθεση με όλους τους εργαζόμενους, αλλά και γιατί σύρονται, από την κυβέρνηση, στην «αγορά».

Αυτό ομολογείται και στην Εισηγητική Εκθεση του Προϋπολογισμού του 2013, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό και Αθλητισμό. Εκτός της «σφαγής» στις δαπάνες και της μεταφοράς του κόστους στο λαό (π.χ. το κόστος των σχολικών βιβλίων), ξεκαθαρίζεται ότι με τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης κρατικοί και μη κρατικοί φορείς (ομοσπονδίες, αθλητικά κέντρα, θέατρα, μουσεία, φεστιβάλ) θα χρηματοδοτηθούν μόνο για μισθοδοσία προσωπικού, ενώ «οι μη λειτουργικές δαπάνες θα καλύπτονται από άλλες προσόδους των ίδιων των φορέων». Δηλαδή, η πολιτιστική υποδομή θα «υπάρχει» μόνον αν βρίσκει χρήματα από οποιονδήποτε άλλο και, προφανώς, με οποιονδήποτε τρόπο.