Συρρίκνωση ή/και κλείσιμο, αύξηση της ανταποδοτικότητας (δηλαδή, χαράτσωμα αθλουμένων και των οικογενειών τους), πλήρη υποταγή/εξάρτηση από χορηγούς. Σ' αυτές τις 3... επιλογές συνειδητά οδηγεί τον ερασιτεχνικό αθλητισμό (και) η τρικομματική κυβέρνηση. Η οποία με αφορμή την καπιταλιστική κρίση επιταχύνει την υλοποίηση των σχεδιασμών. Τα (ήδη πενιχρά) κονδύλια που διατίθενται θα μειωθούν, το 2013, ακόμα πιο πολύ...

Σε συνάντηση με αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, ο πρόεδρος της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας (ΕΓΟ) και β' αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ), Θ. Βασιλειάδης, ενημερώθηκε ότι το ποσό που προϋπολογίζεται για τον αθλητισμό είναι 13,3 εκατομμύρια ευρώ! Εκ των οποίων περίπου τα 9 αφορούν σε ανελαστικές δαπάνες (μισθοδοσία κ.λπ.) και τα υπόλοιπα στην παραγωγή αθλητικού έργου (προγράμματα ανάπτυξης, πρωταθλήματα κ.ά.)... Τα ψίχουλα αυτά σημαίνουν περικοπές στις ομοσπονδίες, συγκριτικά με την προηγούμενη επιχορήγηση, από 60 έως 80%...

Μπορεί λοιπόν ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ιωαννίδης, να ισχυρίζεται πως «ο αθλητισμός δε θα είναι ταξικός, αλλά θα έχουν εξίσου τις ίδιες ευκαιρίες όλα τα παιδιά» (11/7/11, ΝΕΤ), όμως η πραγματικότητα διαψεύδει την κυβερνητική προπαγάνδα. Το κράτος αποσύρεται ακόμα περισσότερο (και) από τον αθλητισμό και τον καθιστά ακόμα πιο ταξικό.

Σωματεία και ομοσπονδίες θα αναστείλουν τη δραστηριότητα τους ή/και θα λειτουργήσουν, πιο στυγνά, ως επιχειρήσεις. Θα ενισχυθεί η ανταποδοτική λειτουργία, θα αναγκαστούν οι αθλούμενοι (όπως ήδη γίνεται) να πληρώνουν περισσότερα από την τσέπη τους. 'Η θα συνδεθούν με επιχειρηματίες που χρησιμοποιούν τον αθλητισμό για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Το δικαίωμα στον αθλητισμό και την φυσική αγωγή γίνεται «πολυτέλεια» για την πλειοψηφία του λαού.

Ευθύνη - παρά τις αποσπασματικές και καθυστερημένες αντιδράσεις - έχουν και οι διοικούντες σε ΕΟΕ και ομοσπονδίες. Η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων συμφωνεί με τη λογική και τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, τις έχει στηρίξει. Απλά κάθε φορά αναζητούν τρόπους περιορισμού των απωλειών (στη λογική του μικρότερου κακού). Η διαφωνία τους δεν αφορά στον πυρήνα αλλά σ' επιμέρους τακτικές και το εύρος των αποτελεσμάτων, δηλαδή τη διαχείριση.

Είναι χαρακτηριστική απόφαση της ολομέλειας στην ΕΟΕ πριν από 2 χρόνια (Γενάρης 2010): «Οι περικοπές στην επιχορήγηση των Ολυμπιακών Αθλημάτων πρέπει να γίνουν σταδιακά, ώστε να δοθεί ο χρόνος για έγκαιρο προγραμματισμό και προσαρμογή στα νέα δεδομένα»... Ενώ στη συνέντευξη που δόθηκε το Νοέμβρη, κατατέθηκαν απόψεις, όπως «να γίνει σταδιακή προσαρμογή των περικοπών ως το 2016, όπως αναφέρει το προηγούμενο μεσοπρόθεσμο... Η κυβέρνηση να θεσπίσει για τις επιχειρήσεις ένα ποσοστό (φοροαπαλλαγής) 2% για... κοινωνική ευθύνη, ώστε να διεκδικήσουμε το μερίδιο που μας αναλογεί σε χορηγία»...

Αθλητισμός και φυσική αγωγή είναι ανάγκη και δικαίωμα, όχι χόμπι. Πρέπει να διεκδικηθεί σήμερα, με μαζικούς όρους, αυτό το δικαίωμα, διαφορετικά οι συνέπειες τα επόμενα χρόνια θα είναι πραγματικά τραγικές. Και δε θα αφορούν μόνο στην οικονομική επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας. Θα αφορούν - ακόμα περισσότερο - στην επιδείνωση της υγείας και της ποιότητας ζωής που σχετίζονται και με την απουσία άσκησης. Από την πιο μικρή ηλικία μέχρι τους πιο ηλικιωμένους.