Πέθανε (20/1), ο 80χρονος, σπουδαίος Ελληνας θεατρικός συγγραφέας, πεζογράφος, μεταφραστής, στιχουργός Παύλος Μάτεσις, ο οποίος υπέστη εγκεφαλικό το 2010, παρακολουθώντας παράσταση στο «Θέατρο Τέχνης». Εκτοτε νοσηλευόταν σε θεραπευτήριο (είχε πληγεί το κέντρο λόγου). Τις τελευταίες ημέρες η κατάστασή του επιδεινώθηκε και εισήχθη σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα (4 μ.μ.) στο νεκροταφείο Παπάγου.

Ο Παύλος Μάτεσις γεννήθηκε (1933) στη Δίβρη, της Ηλείας. Μέχρι 19 χρόνων έζησε σε επαρχιακές πόλεις. Σπούδασε βιολί και στη δραματική σχολή Βαχλιώτη. Επαιξε σε δύο θεατρικά έργα («Φαύστα» του Μποστ και «Αρσενικό και παλιά δαντέλα»). Στη συνέχεια εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος. Εγκατέλειψε τη δουλειά του για να αφοσιωθεί στα Γράμματα.

Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με το μονόπρακτο «Ο σταθμός» που διακρίθηκε στο διαγωνισμό του θιάσου «Δωδέκατη Αυλαία». Ακολούθησε «Η τελετή», που πρωτοπαρουσιάστηκε από το δημοτικό «Θέατρο Νέας Ιωνίας» (1966) και τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου. Η «Τελετή» παίχθηκε το 1967 και στο Εθνικό Θέατρο, όπου για λίγα χρόνια εργάστηκε ο Π. Μάτεσις, ως σύμβουλος δραματολογίας και όπου παίχθηκαν τα 11 από τα 14 θεατρικά έργα του, μεταξύ των οποίων το συνταρακτικό έργο του «Εξορία» (αφορά στον εμφύλιο και στο δράμα μιας βιασμένης από το βασανιστή της, φυλακισμένης αγωνίστριας της Αντίστασης), «Προς Ελευσίνα» (1995), «Λύκε - λύκε» (1984), «Το φάντασμα του Κου Ραμόν Νοβάρο» (1973), «Περιποιητής φυτών» (1989), «Βιοχημεία» (1971), «Η βουή» (1997), κ.ά.

Διακρίθηκε και στη μετάφραση ξένων δραματουργών και πεζογράφων. Μετέφρασε επίσης Αριστοφάνη: «Ειρήνη», «Πλούτος», «Βάτραχοι», Νεφέλες», «Ορνιθες», «Αχαρνής», «Θεσμοφοριάζουσες», «Λυσιστράτη».

Εκτός του Κρατικού Βραβείου για την «Τελετή», έλαβε το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1989) για το έργο του «Περιποιητής φυτών», το Βραβείο Ελληνόφωνων Κάτω Ιταλίας (1998) για το συγκλονιστικό και πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημά του «Η μητέρα του σκύλου» και το Βραβείο της Ενωσης Κριτικών Θεάτρου - Μουσικής (2000). Το τελευταίο πεζό έργο που εξέδωσε ήταν το επίκαιρα αλληγορικό «Grafiti».