Μια ξεχωριστή συναυλία με τίτλο «Μάνος Χατζιδάκις: Σχόλια και Τραγούδια», με επιλεγμένα τραγούδια και κείμενα του κορυφαίου συνθέτη, απόσταγμα της βαθιάς του σκέψης που αποκαλύπτουν την προσωπικότητά του και βοηθούν στην εμβάθυνση του έργο του, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 6 Απριλίου, 9.00 το βράδυ στο Μέγαρο, Αίθουσα Banquet, με τον Ηλία Λιούγκο και τη Γιώτα Νέγκα.

Ο Ηλίας Λιούγκος, ένας από τους ιδανικότερους ερμηνευτές του έργου του Μάνου Χατζιδάκι, ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με το χατζιδακικό έργο το 1976, όταν συμμετείχε στα «Παράλογα». Στη συνέχεια, τραγούδησε στα έργα «Πορνογραφία», «Οι Μπαλάντες της οδού Αθηνάς», «Λαϊκή Αγορά» και «Ρωμαϊκή Αγορά», ενώ συμμετείχε και σε όλες τις συναυλίες του κορυφαίου Ελληνα συνθέτη. Η ευαισθησία, το ιδιαίτερο χρώμα και ο λυρισμός της φωνής του Ηλία Λιούγκου είναι τα στοιχεία που έδεσαν με τη δύναμη και το μεγαλείο του αξεπέραστου χατζιδακικού έργου.

Παρέα με τη Γιώτα Νέγκα, μία σύγχρονη ερμηνεύτρια που κατάγεται από τις μεγάλες γυναικείες φωνές της Ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού, θα ερμηνεύσουν τραγούδια από τους δίσκους «Μεγάλος Ερωτικός» («Με την πρώτη σταγόνα της βροχής» σε στίχους Οδυσσέα Ελύτη, «Το όνειρο» σε στίχους Διονύσιου Σολωμού κ.ά.), «Ρωμαϊκή Αγορά» («Μια πόλη μαγική» και «Οδός ονείρων» σε στίχους του συνθέτη, «Τ' αστέρι του βορριά» σε στίχους Νίκου Γκάτσου, «Είμ' αητός χωρίς φτερά» της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου», «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι» των Νότη Περγιάληκαι Γιώργου Εμιρζά κ.ά.), «Αντικατοπτρισμοί» («Ο κόσμος σου να είμαι εγώ» και «Κεμάλ» του Ν. Γκάτσου), «Τα Παράλογα» («Ο εφιάλτης της Περσεφόνης»), «Λαϊκή Αγορά» («Πάει έφυγε το τραίνο», «Τα λουστράκια»), «Αμέρικα - Αμέρικα», «Αθανασία» (το ομώνυμο τραγούδι όπως και τα «Μια φορά κι έναν καιρό» και «Τσάμικος») καθώς και άλλα τραγούδια του συνθέτη όπως το «Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι» σε στίχους Μιχάλη Κακογιάννη, που ακούστηκε στην περίφημη ταινία του σκηνοθέτη «Στέλλα».

Ενταγμένα στη ροή και στο ύφος της συναυλίας είναι και κάποια αποσπάσματα από τα βιβλία του συνθέτη «Τα σχόλια του Τρίτου», «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» και από γραπτές συνεντεύξεις του - τα οποία θα διαβάσει ο ποιητής και εκδότης Γιώργος Χρονάς - καθώς και ηχητικά ντοκουμέντα από ραδιοφωνικές εκπομπές όπου μιλάει ο ίδιος.

Το ερμηνευτικό δίδυμο συνοδεύουν επί σκηνής οι μουσικοί: Στέλλα Κυπραίου (κιθάρα), Στάθης Κιόσογλου (κλαρίνο, φλάουτο), Μιλτιάδης Παπαστάμου (βιολί, μαντολίνο), Δέσποινα Στεφανίδου (πιάνο). Την καλλιτεχνική επιμέλεια της συναυλίας έχει ο Ηλίας Λιούγκος ο οποίος συνυπογράφει - με τον Βασίλη Μπουκουβάλα - και την επιλογή των κειμένων. Η ενορχήστρωση είναι της Στέλλας Κυπραίου.

Ο Μάνος Χατζιδάκις ο δημιουργός που μετουσίωσε τη μελωδική του έμπνευση σε μεγάλη τέχνη, θεωρώντας πάντα ότι η τέχνη αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα, είναι πάντα εδώ. Θα είναι πάντα εδώ όσο υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν τα τραγούδια του, που διψούν για ομορφιά, που αντιστέκονται στο εφήμερο, στο ευτελές, στην ισοπέδωση.

Στο δημιουργικό διάβα του από το σύγχρονο πολιτισμό μας, είχε σημαντικότατη συνεισφορά στα ελληνικά και όχι μόνο μουσικά δρώμενα. Υπήρξε κορυφαίος αναμορφωτής του ελληνικού τραγουδιού, ανοίγοντας νέους ορίζοντες για τη μουσική και συνάμα πνεύμα ασυμβίβαστο, που με σθένος αντιτάχθηκε στους κρατούντες, στην όποια κολακεία και αναρρίχηση. Αγωνιούσε για τον Πολιτισμό και τους κινδύνους που τον απειλούσαν. Οπως αγωνιούσε και για τα κοινωνικά προβλήματα, την εκμετάλλευση των ανθρώπων, την αλλοτρίωση, την αποξένωση, την αδιαφορία για τον διπλανό. «Οποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη και να μας τρομάζει η ομορφιά», έγραφε...

Δυστυχώς, το «τέρας», άλλοτε καμουφλαρισμένο και άλλοτε όχι, έχει γιγαντωθεί, έχει αποκτήσει πολλές μορφές. Η εξουσία συνεχίζει να δείχνει την πυγμή της, τσακίζοντας πολίτες που διαδηλώνουν, απεργούν, ξεσηκώνονται για τ' αυτονόητα... Ο πολιτισμός για τον οποίο μόχθησε και οραματίστηκε καλύτερες μέρες συνθλίβεται ολοένα και περισσότερο στις συμπληγάδες της εμπορευματοποίησης, της μιζέριας, του εκχυδαϊσμού, της θεσμικής, πλέον, κακογουστιάς και μιας αντιλαϊκής πολιτικής.