Και το όνομα αυτού: «Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών». Είναι το κόμμα του κ. Αβραμόπουλου, αυτό που από καιρό προετοίμαζε και διαφήμιζε, ως κάτι καινούριο, σπάνιο και σωτήριο.

Σε ποιους όμως ελεύθερους πολίτες απευθύνεται ο κ. Αβραμόπουλος; Μήπως σ' αυτούς που βαρέθηκαν και αηδίασαν από τα δυο μεγάλα κόμματα που τους κοροϊδεύουν τόσα χρόνια συστηματικά; Μήπως σ' αυτούς που βγήκαν στους δρόμους και στα λιμάνια για να σταματήσουν το έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία; Στις φάλαγγες των ασπρομάλληδων συνταξιούχων, που απαιτούνε από τον κ. Σημίτη πίσω τα κλεμμένα; Σ' αυτούς που βγάλανε ασπροπρόσωπη την Ελλάδα στα βουνά της Αλβανίας και στα ματωμένα δικά μας βουνά πολεμώντας τους κατακτητές; 'Η μήπως στο λαό, που με επικεφαλής την σ. Α. Παπαρήγα υποδέχτηκε τον Κλίντον όπως του ταίριαζε;

Αυτή η πόρτα είναι κλειστή για τον κ. Αβραμόπουλο, δεν έχουν καμιά σχέση μαζί του. Πιστεύω πως το σκεπτικό του είναι να αγκαλιάσει το λαό που απηυδισμένος κι αηδιασμένος απ' τους μέχρι τώρα εθνοσωτήρες, θα θελήσει να τους εγκαταλείψει.

Σήμερα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας, από τη μια μεριά βρίσκονται οι σύγχρονοι Κροίσοι, οι κομπιναδόροι, οι διαπλεκόμενοι, που εκπροσωπούνται από τους πρασινογάλανους, οι οποίοι παρασύρουν κοντά τους ένα μεγάλο κομμάτι του λαού με τις ψεύτικες υποσχέσεις, τα ρουσφέτια και τα μεγάλα λόγια. Και από την άλλη ο προοδευτικός λαός, με μπροστάρη το ΚΚΕ, που έχει καταλάβει ότι ο δικομματισμός είναι ό,τι χειρότερο για τον τόπο και το μέλλον του και παλεύει για την ανατροπή του.

Το λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο που δημιουργείται, είναι έτοιμο να δεχτεί κάθε Ελληνα πατριώτη, που θέλει να παλέψει για εθνική ανεξαρτησία και την προκοπή του τόπου.