Η καπιταλιστική οικονομική κρίση έχει συνέπειες και στην αύξηση της χρήσης ουσιών και επιδεινώνει την κατάσταση όσων βρίσκονται ήδη στη χρήση. Το ποσοστό των αστέγων αυξάνεται δραματικά, η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά ενισχύεται, τα προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας επιδεινώνονται, ο ιός του Εϊτζ εξαπλώνεται ραγδαία (στους χρήστες ενέσιμων ναρκωτικών εκτινάχθηκε από 0,8% σε 4,4% και στην Αθήνα έφτασε στο 8,1%), ενώ κάθε βδομάδα γίνεται αναφορά για την ανίχνευση μιας νέας ουσίας. Οι χρήστες χάνουν την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, άνεργοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία χάνουν το κίνητρό τους για θεραπεία καθώς η αδυναμία να βρουν δουλειά μετά την απεξάρτηση θα τους κρατήσει στο περιθώριο οδηγώντας τους στην υποτροπή.

Τα παραπάνω συνθέτουν την εικόνα που συναντούν καθημερινά στο δρόμο όσοι φορείς υποστηρίζουν εξαρτημένους χρήστες. Είναι η ίδια εικόνα που πάνω κάτω θα επαναλάβουν σε τρεις μέρες στην κατ' ευφημισμόν «Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών» κυβερνητικά χείλη, αξιοποιώντας υψηλούς δείκτες ανεργίας και ρεκόρ αυτοκτονιών για να υλοποιήσουν ακόμη πιο εγκληματικούς μακροχρόνιους σχεδιασμούς, για να κρύψουν ότι είναι ντίλερ των ιδιωτών που καιροφυλακτούν για να θησαυρίσουν κι από αυτόν τον πόνο, για να καμουφλάρουν την απόφασή τους να καθηλώσουν χρήστες στις πιάτσες, να ρίξουν άλλους τόσους στα γρανάζια της εξάρτησης και να πετάξουν εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο, τινάζοντας την απεξάρτηση στον αέρα.

Ηδη το τελευταίο διάστημα φουντώνουν οι φήμες και οι διαρροές για συγχώνευση του ΚΕΘΕΑ με τον ΟΚΑΝΑ με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Δύο οργανισμοί με τελείως διαφορετική λειτουργία και φιλοσοφία ακόμη και για το τι σημαίνει θεραπεία, που σηματοδοτεί στην ουσία το κλείσιμο του ΚΕΘΕΑ, τον υποσκελισμό των στεγνών προγραμμάτων, τη ναρκοθέτηση της απεξάρτησης.

Το ΚΕΘΕΑ εδώ και τριάντα χρόνια έχει να επιδείξει αξιοθαύμαστα αποτελέσματα στο χώρο της απεξάρτησης. Τουλάχιστον 200 άνθρωποι ολοκληρώνουν κάθε χρόνο τα προγράμματά του, δηλαδή κερδίζουν τη μάχη της απεξάρτησης. Μόνο το 2012, το ΚΕΘΕΑ προσέφερε υπηρεσίες σε περισσότερους από 1.600 χρήστες στο δρόμο, μέσω ειδικών παρεμβάσεων (street work). Περίπου 2.850 εξαρτημένοι συμμετείχαν σε Συμβουλευτικά Κέντρα, δηλαδή τους χώρους πρώτης επαφής με τα θεραπευτικά προγράμματα. Πάνω από 1.500 άτομα έλαβαν υπηρεσίες απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης και περισσότερα από 6.000 μέλη οικογενειών με πρόβλημα χρήσης. Πάνω από 2.000 κρατούμενοι και αποφυλακισμένοι συμμετείχαν στις παρεμβάσεις. 9.000 άτομα ήταν αποδέκτες υπηρεσιών πρόληψης στα σχολεία. Το παραπάνω έργο προσφέρεται από 480 εργαζόμενους, που έχουν υποστεί απάνθρωπες μειώσεις, κατά μέσο όρο 35% στους μισθούς τους και χάρη στις ηρωικές προσπάθειές τους έχει διατηρηθεί η υψηλή ποιότητα παροχής υπηρεσιών.

Από την άλλη, ο ΟΚΑΝΑ, ενώ διαθέτει επιστημονικό εξειδικευμένο προσωπικό το παραγκωνίζει, διολισθαίνοντας τα προγράμματα σε χαμηλών προδιαγραφών που κατακλύζουν όλη τη χώρα, κι αντί να απευθύνονται σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες (φορείς του Εΐτζ κλπ.) τείνουν να γίνουν πανάκεια. Να σημειωθεί ότι μόλις το 4% των ανθρώπων που βρίσκονται σε προγράμματα υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ τα ολοκληρώνουν, έναντι του 70% στα «στεγνά» προγράμματα του ΚΕΘΕΑ.

Είναι φανερό τι μέλλει γενέσθαι αν επιτρέψουμε μια τέτοια συγχώνευση. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στους Οργανισμούς που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους. Αφορά όλη την κοινωνία, χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειές τους, όλους εκείνους που έχουν πέσει και θέλουν ένα χέρι για να σηκωθούν.

Για το θέμα έχει καταθέσει Ερώτηση το ΚΚΕ στη Βουλή, ρωτώντας τους αρμόδιους υπουργούς αν η κυβέρνηση σκοπεύει να κλείσει το ΚΕΘΕΑ μέσω της συγχώνευσής του με τον ΟΚΑΝΑ, πετώντας κι άλλους εργαζόμενους στο δρόμο.