φωτό

Πριν από λίγες μέρες «έφυγε» από τη ζωή ο σύντροφος ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΗΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ. Ηταν σταθερός αγωνιστής και σταθερός στις Αρχές του ΚΚΕ. Εμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του και συμμετείχε όπου τον καλούσε το Κόμμα του.

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, στη μνήμη του, ο Σταμάτης και η Κασσιανή Σαμοΐλη προφέρουν στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟΒ Κέντρου Καλλιθέας, 50 ευρώ.

***

φωτό

Στη μνήμη της ΑΝΤΥΠΑ ΑΡΤΕΜΗΣ, 3 χρόνια μετά. Γεννημένη στην ορεινή Ξάνθη και μεγαλωμένη από προοδευτικούς γονείς πρόσφυγες του Πόντου, έμαθε νωρίς για την κοινωνική αδικία και τα αποτελέσματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που βίωσαν όλοι οι πρόσφυγες. Ενηλικιώθηκε στην κατοχή και η ένταξή της στην ΕΠΟΝ ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο. Σαν μητέρα στην Αθήνα, με σύζυγο τον Αντώνη Αντύπα, επίσης πρόσφυγα από τη Σμύρνη, παραδειγμάτισε τα παιδιά της με τον τρόπο ζωής της: μέλος της ΕΔΑ, στέλεχος της ΠΕΓ και με τη μεταπολίτευση, μέλος του ΚΚΕ. Το βράδυ της 30ής Απρίλη, είχε προλάβει να συνεννοηθεί με τις φίλες και συντρόφισσές της, για τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς που ξημέρωνε και που εκείνη όμως δεν πήγε. Ενα αυτοκίνητο τη σκότωσε, στην έξοδό της από το πολιτιστικό κέντρο Αλίμου, όπου είχε παρακολουθήσει πολιτική συγκέντρωση. Λειτούργησε με όλες τις ιδιότητες μιας γυναίκας του καιρού της, κόρη, αδερφή, σύζυγος, μάνα, γιαγιά, εργαζόμενη παράλληλα και πάντα αγωνίστρια.

Στη μνήμη της, τα εγγόνια της προσφέρουν, μέσω ΚΟΒ Αλίμου, 100 ευρώ στο ΚΚΕ.

***

φωτό

Ο αγωνιστής ΚΩΣΤΑΣ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, μέλος του ΚΚΕ, που «έφυγε» από κοντά μας στις 26/7/2013, γεννήθηκε το 1916 στο Σοχούμ της Ρωσίας, ήρθε στην Ελλάδα το 1923 και εγκαταστάθηκε στη Σφενδάμη Πιερίας. Η οικογένειά του ήταν φτωχοί προσφυγές. Την περίοδο της κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ από τις γραμμές του οποίου αγωνίστηκε για έναν κόσμο χωρίς πείνα και πολέμους, για έναν κόσμο σοσιαλιστικό. Πάντα πρότυπο αγωνιστή, σεμνός και χαμηλών τόνων, ανιδιοτελής και αγαπητός από το λαϊκό κόσμο. Εγινε μέλος του ΚΚΕ που το τίμησε μέχρι το τέλος της ζωής του και, για τις πεποιθήσεις του, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Ολα αυτά τα χρόνια ανταποκρινόταν στα καλέσματα του Κόμματος και υπηρέτησε αυτό και το κίνημα από πολλές θέσεις: σωματείο συνταξιούχων, ΔΣ ΠΕΑΕΑ, Γραμματέας ΚΟΒ, σύνεδρος σε συνέδρια κ.τ.λ., πάντα ακούραστος και μόνιμος αναγνώστης του «Ριζοσπάστη» μέχρι το τέλος της ζωής του. Υπήρξε καλός οικογενειάρχης, στοργικός, με πολλή αγάπη για τα παιδιά του τα οποία γαλούχησε με αρχές και αγάπη για το δίκαιο του λαού, τα σπούδασε για να είναι σωστά και χρήσιμα στην κοινωνία.

Τα παιδιά του και η γυναίκα του προσφέρουν, στη μνήμη του, το ποσό τον 200 ευρώ για την ενίσχυση του ΚΚΕ.