Σήμερα Σάββατο 24 Αυγούστου, συμπληρώνονται 18 χρόνια από το θάνατο του αγωνιστή ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΜΠΟΛΗ (ΚΑΛΥΒΑΣ).
Στην μνήμη του, η σύζυγός του Δήμητρα προσφέρει 20 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ «Ριζοσπάστη».
***
Στη μνήμη των αδελφών μου ΔΗΜΗΤΡΗ και ΠΕΡΙΚΛΗ ΦΟΥΡΚΑ, προσφέρω 50 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Περάματος.
Ελευθερία Φούρκα
***
Στη μνήμη του συζύγου της και του αδελφού της, η Ν.Μ. προσφέρει στο ΚΚΕ, για τις ανάγκες του, 100 ευρώ ενίσχυση.
***
φωτό
Στη μνήμη του νεολαίου κομμουνιστή ΝΙΚΟΥ ΣΥΓΟΥΡΟΥ, που έφυγε από τη ζωή πρόωρα και άδικα, η οικογένεια Σπύρου Καλογερία προσφέρει στην ΚΝΕ 50 ευρώ, μέσω του ΝΣ Ζακύνθου
***
φωτό 2
Στη μνήμη των γονιών μας, ΜΙΛΤΙΑΔΗ και ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ που έφυγαν πρόσφατα από κοντά μας προσφέρουμε στο ΚΚΕ 600 ευρώ. Οι γονείς μας αγωνίστηκαν μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής τους στο πλευρό του Κόμματος, στην πάλη για τη σοσιαλιστική κοινωνία. Η επιθυμία τους ήταν να βοηθήσουμε το Κόμμα με όλες μας τις δυνάμεις και οικονομικά σε αυτόν τον αγώνα.
Οι κόρες: Ελσα, Αγγελική και Πηνελόπη
***
φωτο 1
Στη μνήμη του αδερφού μου ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΤΣΗ (φωτό) που «έφυγε» απ' τη ζωή στις 19-7-2013 και του θείου μου ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΤΣΗ (Καπετάν Αγραφιώτη) που σκοτώθηκε στις 7-2-1949 προσφέρω στο ΚΚΕ 1.000 ευρώ.
«Με χίλια ονόματα ίδια χάρη/ Ακρίτας είτε αρματολός
Αντάρτης κλέφτης παλικάρι/ Πάντα είναι ο ίδιος ο λαός»
Ο Βασίλης Μπότσης γεννήθηκε το 1916 στην Καστανιά Καρδίτσας. Στέλεχος του ΚΚΕ. Εφεδρος ανθυπολοχαγός (εκπαιδευτής στη Σχολή Πεζικού Τρικάλων), στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο έδωσε σκληρές νικηφόρες μάχες στην πρώτη γραμμή του Μετώπου και αναδείχθηκε διοικητής λόχου. Με τη λήξη του πολέμου γυρίζει στο χωριό του και προπαγανδίζει στη νεολαία του χωριού την ανάγκη αντίστασης στον κατακτητή. Συνδέεται με την Οργάνωση της Καρδίτσας και ετοιμάζεται να ξεκινήσει ένοπλη δράση το φθινόπωρο του 1942. Βαριά πνευμονία τον αναγκάζει να καθυστερήσει για τρεις μήνες. Πολύ γρήγορα όμως δημιουργεί συγκρότημα ανταρτών απ' την Καστανιά και άλλα χωριά του Δήμου Ιτάμου και στις 12-3-1943 είναι ένας απ' τους επικεφαλής των ανταρτών που μπαίνουν στην Καρδίτσα, την πρώτη πόλη της Ελλάδας που απελευθερώθηκε απ' τους κατακτητές. Γίνεται καπετάνιος Τάγματος και το Τάγμα του δίνει σκληρές μάχες για την υπεράσπιση του αντάρτικου αεροδρομίου και τη μάχη της σοδειάς. Με τη συμφωνία της Βάρκιζας είναι αντίθετος, όμως, όπως θα πει στους άνδρες του, είναι στρατιώτης του κόμματος και θα κάνει ό,τι πει το Κόμμα. Δουλεύει στις πολιτικές Οργανώσεις. Γίνεται στόχος δολοφονικής επίθεσης στην Καρδίτσα και βγαίνει ξανά στο βουνό, επικεφαλής ομάδας καταδιωκόμενων αγωνιστών. Επικηρύσσεται ως ληστής. Συμμετέχει στη σύσκεψη στρατιωτικών το 1946. Είναι Επικεφαλής του Αρχηγείου Αγράφων μέχρι το καλοκαίρι του 1947. Στη συνέχεια γίνεται μέλος του Αρχηγείου Αγράφων, διοικητής του 2ου Τάγματος και αργότερα Επιτελάρχης της 138 Ταξιαρχίας. Στις 29-6-48 ονομάστηκε ταγματάρχης. Τραυματίστηκε βαριά στις 7-2-49 από παγιδευμένη εχθρική νάρκη στην τοποθεσία Μυλωνέικα και υπέκυψε στη Βλαχέρνα Δ. Στερεάς. Συνταγματάρχης Πεζικού, τιμημένος νεκρός (Δ/γμα 19-349). Γεννημένος στρατιώτης ο Αγραφιώτης, λιγόλογος, σοβαρός, αποτελεσματικός αποτελεί πρότυπο λαϊκού στρατιωτικού ηγέτη. «Γνωρίζει να προετοιμάζει, να προστατεύει από άσκοπους κινδύνους, να οδηγεί στη μάχη τους άνδρες του, που αισθάνονται σιγουριά κάτω απ' την άγρυπνη φροντίδα του», θα γράψει γι αυτόν ο Γ.Ζ. συμπολεμιστής του στον ΕΛΑΣ. Και ένας μαχητής του ΔΣΕ απ' τα χωριά της Ελασσόνας που έδωσε πολλές μάχες μαζί του θα μας πει: «πολλές φορές μετά το θάνατό του, όταν βρεθήκαμε περικυκλωμένοι, είπαμε που είσαι ρε Αγραφιώτη να μας βγάλεις απ' αυτή την παγίδα ζωντανούς».
«Ο ίδρως μας μεστώνει το στάχυ/ Γιγάντια τροφή στη νια ζωή/
Ληστάς λαοπλάνους δε θα' χει/ Να αρπάζουν του εργάτη το ψωμί».
Γι' αυτό πάλεψε όσο κρατούσαν οι δυνάμεις του.
Σύντροφε Κώστα, συνεχίζουμε.
Παναγιώτης Μπότσης