Σε αλλαγές στον υφιστάμενο νόμο για τον κινηματογράφο προς αντιδραστικότερη κατεύθυνση, χωρίς να πειραχθεί ο «κορμός» του, που βαθαίνει την εμπορευματοποίηση της οπτικοακουστικής δημιουργίας, δηλαδή «κίνητρα» στο κεφάλαιο και προσέλκυση ξένων παραγωγών στην Ελλάδα, προσανατολίζεται η κυβέρνηση, όπως προκύπτει από τις συναντήσεις του υπουργού Πολιτισμού, Π. Παναγιωτόπουλου, με το ΔΣ της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, προχτές, και με τον γενικό διευθυντή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Γρηγόρη Καραντινάκη, χτες.

Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΕΣ και το ΥΠΠΟ συμφωνούν για «τροποποίηση» του νόμου «με τις αναγκαίες διορθωτικές παρεμβάσεις», όπως σημειώνει η ΕΕΣ σε ανακοίνωσή της, ενώ ο υπουργός προτίθεται «σε συνεργασία με τη νέα διοίκηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου να προχωρήσει σε θεσμικά μέτρα που θα βοηθήσουν τους δημιουργούς, θα δώσουν κίνητρα στους παραγωγούς και θα διευκολύνουν τους αρμόδιους φορείς». Η ΕΕΣ ζήτησε, επίσης, σύσταση «Εθνικού Συμβουλίου Κινηματογραφίας, με εκπροσώπηση των παραγωγικών δυνάμεων του οπτικοακουστικού χώρου και προσωπικοτήτων του κινηματογράφου».

Ο διευθυντής του ΕΚΚ εξέφρασε, μεταξύ άλλων, την ανάγκη να ενισχυθούν τα φορολογικά κίνητρα και να προσελκυσθούν νέες ξένες παραγωγές και ενημέρωσε την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ για τα προβλήματα στη διανομή. Τόσο ο ίδιος, όσο και η ΕΕΣ, έθεσαν το διαχρονικά άλυτο ζήτημα της απόδοσης του 1,5% των εσόδων των καναλιών για κινηματογραφική παραγωγή. Το ΥΠΠΟ ανακοίνωσε ότι ο νέος πρόεδρος του ΕΚΚ, μετά την πρόσφατη παραίτηση του Γ. Παπαλιού, θα οριστεί προσεχώς.

Φυσικά, το θεσμικό πλαίσιο για τον κινηματογράφο αντανακλά τη στρατηγική του κεφαλαίου στον πολιτισμό, η οποία δεν επιδιώκει μόνο την πλήρη εμπορευματοποίησή του και τη μετατροπή των δημιουργών σε υπαλλήλους των πολυεθνικών, αλλά -ταυτόχρονα- και τον πλήρη έλεγχο του περιεχομένου της δημιουργίας, για να υπηρετεί τις «αξίες» και τα συμφέροντα των αστών. Τα «κίνητρα» για την παραγωγή αφορούν στις εταιρείες και όχι στους δημιουργούς, ενώ και οι δημιουργοί μετατρέπονται, από το κράτος, σε «επιχειρηματίες» για να καταφέρουν να γυρίσουν μια ταινία, δεδομένης της κρατικής υποχρηματοδότησης.

Για τους δημιουργούς πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι όσα «μπαλώματα» και να γίνουν στη νομοθεσία, κάθε άλλο παρά αλλάζει ο παραπάνω προσανατολισμός της. Αντίθετα, και παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά διάφορες βραβεύσεις ελληνικών ταινιών σε διεθνή φεστιβάλ, αναδεικνύεται η ανάγκη για τη συγκρότηση δημόσιου οργανισμού κινηματογράφου, όπου θα συγκεντρωθούν οι υποδομές και οι αρμοδιότητες σταδιακά σε ένα δημόσιο - κοινωνικοποιημένο οργανισμό φορέα Τέχνης και Πολιτισμού.