Ούτε ιδιώτες, ούτε φιλάνθρωποι | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Ούτε ιδιώτες, ούτε φιλάνθρωποι

Το οικοτροφείο για τυφλές γυναίκες «Λασκαρίδειος Στέγη» στο Μαρούσι έκλεισε «προσωρινά» τον Αύγουστο. Από τότε δεν άνοιξε ποτέ. Η διεύθυνση επικαλείται οικονομικά προβλήματα και ισχυρίζεται ότι είναι το μόνο ίδρυμα όπου οι φιλοξενούμενοι δεν πληρώνουν και δεν λαμβάνει κρατική χρηματοδότηση. Πρόκειται για «φιλανθρωπικό ίδρυμα» - Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου. Για τη φροντίδα ατόμων με προβλήματα όρασης, ανίκανων προς εργασία, δεν υπάρχει καμιά αντίστοιχη κρατική δομή, επιτείνοντας τα τεράστια αδιέξοδα και τις συνθήκες εγκατάλειψης για τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους.

«Αυτά τα άτομα χρειάζονται φροντίδα -δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν- και απασχόληση. Ξέρετε πόσοι γονείς αγωνιούν τι θα απογίνουν τα παιδιά τους, όταν εκείνοι πεθάνουν;», σημειώνει στον «Ρ» η Κωστούλα Μπαλάσκα, που η αδελφή της φιλοξενούνταν στο οικοτροφείο, ενώ είναι και η ίδια τυφλή. «Αν η αδελφή μου δεν είχε κανένα, τι θα είχε απογίνει; Και τώρα αναγκάζομαι εγώ, μια τυφλή γυναίκα, να φροντίζω και τις δυο μας. Επιπλέον, στο οικοτροφείο είχαν ομαδοποιηθεί, είχαν φροντίδα και συντροφιά. Στο σπίτι θα μαραζώσει...», προσθέτει.

Η ιδιωτική πρωτοβουλία, άλλοτε σαν καραμπινάτη επιχειρηματική δραστηριότητα και άλλοτε σαν «φιλανθρωπία», έρχεται να καλύψει το κενό που συνειδητά αφήνει το κράτος, οι δομές του οποίου είναι και αυτές εμπορευματοποιημένες, αφού παρακρατούν μεγάλο μέρος της σύνταξης των ατόμων με χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες. Στις «φιλανθρωπικές» δομές «καλύπτονται» ελάχιστοι, με ημερομηνία λήξης και όπως δείχνει το παράδειγμα της «Λασκαρίδειου Στέγης» καμιά εξασφάλιση δεν προσφέρουν.

Με βεβαιότητα, αργά ή γρήγορα, οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους θα πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να έχουν τα στοιχειώδη, όσο μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά. Λύση δεν είναι να στέκονται στις λίστες των «φιλάνθρωπων», να στοιβάζονται στις δομές των ιδιωτών, που εμπορεύονται οξυμένες ανάγκες. Ούτε βέβαια να ανέχονται το κράτος να τους στερεί τη φροντίδα που έχουν ανάγκη.

Λύση είναι οργανωμένα οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους να παλέψουν μαζί με το ταξικό κίνημα για ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, που θα καλύπτει καθολικά και με υψηλού επιπέδου φροντίδα τις πραγματικές τους ανάγκες. Ετσι θα δοθεί διέξοδος στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και αυτό προϋποθέτει ριζικές αλλαγές στο επίπεδο τη εξουσίας και της οικονομίας. Η άλλη «λύση», αυτή που τους προσφέρει ο καπιταλισμός, οδηγεί σε σύγχρονους Καιάδες για όποιον δεν έχει να πληρώσει.

Ε.