Επανάληψη των διαχρονικών και συνεχώς διογκούμενων προβλημάτων του κινηματογράφου, αλλά και ιδεολογήματα ενταγμένα στο ίδιο αντιδραστικό πλαίσιο για τον κινηματογράφο περιείχε η συνάντηση του υπουργού Πολιτισμού, Π. Παναγιωτόπουλου, με τη διοίκηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου όπως αυτή προέκυψε μετά τις αλλαγές λόγω της παραίτησης του πρώην προέδρου, Γ. Παπαλιού.

Ο νέος πρόεδρος του ΕΚΚ, Τώνης Λυκουρέσης, είπε ότι υπάρχει ανάγκη ροής χρηματοδότησης του Κέντρου από το ΥΠΠΟ, της υλοποίησης της επιστροφής φόρου και της εφαρμογής του νόμου για την απόδοση του 1,5% από τα έσοδα των καναλιών προς την κινηματογραφική κοινότητα και το Κέντρο. Από τα άλλα μέλη της διοίκησης, ο κινηματογράφος παρουσιάστηκε σαν «εργαλείο εξωτερικής πολιτικής», σαν «εργαλείο» στην εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά, όπως πάντα, και σαν «βιομηχανία» που πρέπει να «αναπτυχθεί» μέσω των συμπαραγωγών.

Ο γενικός διευθυντής του Κέντρου, Γρ. Καραντινάκης, μίλησε για τα προβλήματα από την αύξηση της ψηφιακής πειρατείας (σ.σ. λες και αφορά σε ελληνικές ταινίες ή λες και η «πειρατεία» δεν είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος της εμπορευματικής κινηματογραφικής παραγωγής), για τη μείωση της επιχορήγησης και της επιστροφής φόρου, αλλά και του αυξημένου ΦΠΑ των κινηματογραφικών εισιτηρίων έναντι των θεατρικών όσον αφορά στη διανομή. Πρόσθεσε ότι το Κέντρο θα ξεκινήσει τη νομική διαδικασία που απαιτείται για την απόδοση του 1,5%.

«Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε κάθε ταλαντούχο κινηματογραφιστή, για να βελτιώσουμε τους όρους παραγωγής και διανομής», είπε ο υπουργός Πολιτισμού λες και το κράτος δεν πρέπει να παρέχει ισότιμη δυνατότητα σε όλους τους κινηματογραφιστές να δημιουργήσουν. Και μόνο από αυτήν τη φράση του υπουργού προκύπτει ανάγλυφα η αντιμετώπιση του κινηματογράφου ως «προϊόντος», αλλά και η πρόθεση του αστικού κράτους να παρέμβει στο περιεχόμενο, αφού το ποιος θα θεωρείται «ταλαντούχος» για στήριξη είναι προφανώς κάτι που επιδέχεται πλήθος «ερμηνειών».