Οι λέξεις αυτές γράφτηκαν από τον κομμουνιστή, μέλος του ΚΚΕ, Γιώργη Βαρλάμο, περίπου 1,5 χρόνο πριν το θάνατό του.

Είναι το ξεκίνημα της διαθήκης του που έγραψε με το χέρι του. Διαθήκη με την οποία δηλώνει πως αφήνει την κινητή και ακίνητη περιουσία του στο Κόμμα του, στο ΚΚΕ.

«...Με τον τρόπο αυτό επιθυμώ να στηρίξω το Κόμμα μου, του οποίου είμαι μέλος σχεδόν εβδομήντα χρόνια (70), στο δύσκολο και ηρωικό αγώνα που δίνει για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το ΚΚΕ εκπροσωπεί και ενσαρκώνει τη φιλοσοφία και κοσμοθεωρία που και ο ίδιος επέλεξα να στηρίξω και να υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις και με τον τρόπο ζωής μου μέσα από τη συλλογική δράση. Ετσι θεωρώ -λέει ο ίδιος στη διαθήκη του- ότι ολοκληρώνω κι εγώ την προσφορά μου στο μεγάλο και δίκαιο αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού από τα δεσμά της ταξικής σκλαβιάς, αγώνα που με διήγειρε και με συνεπήρε από τα νεανικά μου χρόνια και εξακολουθεί να φλογίζει την καρδιά μου μέχρι σήμερα».

Αυτά είναι τα λόγια του Γιώργη Βαρλάμου, το ύστατο χρέος -που σαν τέτοιο το ένιωθε ο ίδιος- απέναντι στο Κόμμα του, στο Κόμμα της εργατικής Τάξης.

Αφιέρωσε όλη τη ζωή και την τέχνη του στον αγώνα για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Με το έργο του βρέθηκε στο πλευρό των αδικημένων και καταπιεσμένων σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης. Εκτός από τα εντυπωσιακά σε όγκο και νοηματικό βάθος ζωγραφικά και χαρακτικά έργα του διέπρεψε στην καλλιτεχνική επιμέλεια και εικονογράφηση βιβλίων, καθώς και στην τέχνη της αφίσας, ειδικά της πολιτικής, όπως η διεθνώς αναγνωρισμένη αφίσα που φιλοτέχνησε το 1981 για λογαριασμό του ΚΚΕ ενάντια στην ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ.

Από το 1992 και μετά, είχε αποφασιστική συμβολή με την ακούραστη δουλειά του στις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής».

Συνειδητά και αποφασιστικά υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ. Σε όλη του τη ζωή δεν έκανε καμιά παραχώρηση στον αντίπαλο. Η συνεπής πολιτική του στάση του κόστισε την απόρριψη -τρεις φορές- της εκλογής του ως καθηγητή χαρακτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών...

Με το έργο του βρέθηκε στο πλευρό των αδικημένων και καταπιεσμένων σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ταξικής πάλης... Εργάσθηκε για «έξοδο» της Τέχνης από τα σαλόνια της αστικής τάξης και με την ακούραστη δουλειά του πάλεψε για τη συμπόρευση της Τέχνης με τις ανάγκες, τα δικαιώματα, τους κοινωνικούς και απελευθερωτικούς αγώνες του λαού.

Συμμετείχε με τους άλλους κομμουνιστές καλλιτέχνες στους αγώνες για την απελευθέρωση της Τέχνης από το εμπόριο και για την επαγγελματική κατοχύρωση των καλλιτεχνών, έδωσε συλλογικές μάχες για το δυνάμωμα του μαζικού πολιτιστικού κινήματος, ήταν παρών με το έργο του ως καλλιτέχνης στις μεγάλες στιγμές του εργατικού - λαϊκού κινήματος... Αφησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα κληρονομιά το έργο του και την επιθυμία του να μαθαίνουν οι νέοι κομμουνιστές καλλιτέχνες από αυτό.

Οι αφίσες, τα εξώφυλλα των βιβλίων του και τα χαρακτικά του κυκλοφόρησαν σε όλο τον κόσμο. Εργα του για τα δεινά του λαού μας αλλά και για τον αγώνα του, για τις πανανθρώπινες αξίες και την ομορφιά, έργα ενάντια στο φασισμό, ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, έργα για την ειρήνη...

Από τα φοιτητικά του χρόνια ανέπτυξε πλούσια αντιστασιακή δράση στα χρόνια της Κατοχής και ως το τέλος της ζωής του υπήρξε κομμουνιστής. Δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται.