Η ταινία, κράμα ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, κριτικού ρεαλισμού και ποιητικής ευαισθησίας, «αναβιώνει» μια πραγματική ιστορία: Στα τέλη του Εμφυλίου, μια ομάδα οκτώ διωκόμενων μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και εξόριστων στην Ικαρία, «ερμηνεύει», σύμφωνα με τις δικές της καταβολές και τις σκληρές συνθήκες του αγώνα της στο νησί, καθώς κυνηγιέται από τα τοπικά όργανα της Χωροφυλακής, συνεχώς και για έξι χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου, την κομματική απόφαση «το όπλο παρά πόδα».

Η ομάδα που κρύβεται σε απρόσιτες βουνοκορφές, σε παραθαλάσσιες σπηλιές και σε σπίτια, που βοηθιέται από μεγάλους και παιδιά, που αυτοδιδάσκεται αλλά και διδάσκει τι σημαίνει ακλόνητη πίστη στα σοσιαλιστικά ιδανικά, για τα οποία αγωνίστηκαν όλα τα μέλη της, τι σημαίνει στην πράξη κομμουνιστική αλληλεγγύη, πειθαρχία, καθήκον, αυτοθυσία, τι σημαίνει να μάχεσαι και το σαράκι της καχυποψίας συντρόφου κατά συντρόφου, γίνεται η έγνοια σχεδόν όλων των κατοίκων και ο «θρύλος» του νησιού.

Η ταινία παρακολουθεί την πορεία της ομάδας αυτής το διάστημα 1949-1955 που παραμένει στο νησί χωρίς να παραδώσει τα όπλα, αντιμετωπίζει το ανθρωποκυνηγητό των αρχών καταστολής, κρύβεται χάρη στην αλληλεγγύη και στην ανθρωπιά των Ικαριωτών.

Το σενάριο συνυπογράφουν οι Βασίλης Χατζηβασιλείου - Λεωνίδας Βαρδαρός, τη φωτογραφία επιμελήθηκε ο Γιάννης Βαλεράς και τα σκηνικά - κοστούμια ο Τάσος Διακομανώλης. Στην ταινία (παραγωγής 1998, αλλά με διαχρονική αξία λόγω των μηνυμάτων της) εκτός από τους κατοίκους του νησιού παίζουν και εξήντα περίπου ηθοποιοί. Μεταξύ αυτών οι Β. Κολοβός, Π. Μουστάκης, Α. Ουδινώτης, Γ. Τσικής, Τ. Χρυσούλης, Ρ. Αξελός, Γ. Καλατζόπουλος, Α. Βαρούχας, Κ. Καραγιάννη, Φ. Μελετέα, Σ. Γούτης, Δ. Γεννηματάς, Θ. Γράμψας, Γ. Ζιόβας κ.ά.