Αυτόν τον τίτλο φέρει η μεγάλη αναδρομική έκθεση του αλησμόνητου ζωγράφου, μαχητικού συνδικαλιστή από τα φοιτητικά του χρόνια και κατόπιν του χώρου των εικαστικών, Φώτη Σαρρή, που θα παρουσιάσει, στη νέα πτέρυγά του, το Βυζαντινό - Χριστιανικό Μουσείο (Βασ. Σοφίας 22). Τη φροντίδα της έκθεσης, που θα εγκαινιαστεί αύριο Τετάρτη στις 7.30 μ.μ. και θα διαρκέσει μέχρι τις 18 Μάη, ανέλαβε η σύντροφός του στη ζωή και την τέχνη, επίσης ζωγράφος, Λυδία Σαρρή.

Ο Φώτης Σαρρής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Από μαθητής, έδειξε την κλίση του στη ζωγραφική. Το 1956 εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και μαθήτευσε με τον Γιάννη Μόραλη. Από τα φοιτητικά του χρόνια διακρίθηκε με βραβεία σε πανελλαδικές εκθέσεις νέων εικαστικών. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε στο Τμήμα Αντιγράφων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, από την οποία αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά την επιβολή της χούντας.

Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση πρωτοστάτησε στον αγώνα για τον εκδημοκρατισμό, την ανασυγκρότηση και την εκκαθάριση του μητρώου μελών του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και την ψήφιση νέου νόμου για το Επιμελητήριο. Ηταν μέλος του πρώτου διορισμένου ΔΣ και μετά την ψήφιση του νόμου, εκλεγμένος με τις δυνάμεις που στήριζε το ΚΚΕ, αναδείχθηκε σε γενικό γραμματέα του ΔΣ. Επί χρόνια διετέλεσε μέλος του ΔΣ και των επιτροπών κρίσης για την εγγραφή νέων μελών.

Μεγάλο μέρος του έργου του ήταν επηρεασμένο και εμπνευσμένο από την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τους μετεμφυλιακούς, αλλά και μεταπολιτευτικούς λαϊκούς και εργατικούς αγώνες. Χαρακτηριστική του πολιτικού περιεχομένου της γενικότερης ζωγραφικής δημιουργίας του Φ. Σαρρή, ήταν η σειρά έργων με θέμα το θάνατο του κομμουνιστή - αγωνιστή φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα, στην γκαλερί «Ωρα».