Αλλη μια παρουσία του καλλιτεχνικού σκακιού από τη στήλη μας - η προηγούμενη ήταν με τον έσχατο ρεμπέτη Νίκο Περγιάλη - αυτή τη φορά από τον πρωταθλητή Ελλάδς Νίκο Μενδρινό και στο πλαίσιο του πρόσφατου 1ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Λύσεως Σκακιστικών προβλημάτων που διεξήχθη, ταυτόχρονα, σε 15 πόλεις της χώρας. «Οπως το κλασικό αγωνιστικό σκάκι έχει τους δικούς του κανόνες κατά τη διάρκεια της παρτίδας, έτσι και το καλλιτεχνικό σκάκι έχει κανόνες για τη διεξαγωγή των διαγωνισμών λύσης προβλημάτων. Βασικό κομμάτι αυτών των κανόνων αφορά στο πώς οι διαγωνιζόμενοι γράφουν τις λύσεις τους στο φυλλάδιο λύσεων. Οι κανόνες γραφής λύσεων είναι σημαντικοί καθώς κάθε παραβίασή τους μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια βαθμών, ακόμη και αν ο λύτης έχει - ουσιαστικά - λύσει σωστά ένα πρόβλημα». Πάμε λοιπόν:

Ο πρώτος - γενικός - κανόνας που ισχύει για όλες τις κατηγορίες προβλημάτων είναι ότι οι κινήσεις των κομματιών θα πρέπει να είναι γραμμένες με σαφήνεια και ακρίβεια. Αυτό σημαίνει πρακτικά: α) Προσέχουμε πολύ την ονομασία των τετραγώνων. Πολύ συχνά λ.χ. πάνω στην έξαψη από τη χαρά της λύσης ενός προβλήματος μπερδεύουμε το ε4 με το ε5 ή το δ4 με το δ5 ή το α1 με το θ8. Προσοχή, λοιπόν, στα τετράγωνα και να θυμάστε ότι πάντα στα διαγράμματα τα λευκά βρίσκονται στο κάτω μέρος της σκακιέρας και τα μαύρα στο επάνω. Να σημειωθεί ότι τα τετράγωνα μπορούν να ονοματίζονται με ελληνικά (α, β, γ...) ή με λατινικά (a, d, c...) γράμματα και είναι στην επιλογή του λύτη. β) Προσέχουμε την ονομασία των κομματιών. Ο κάθε λύτης μπορεί να επιλέξει όποιον τρόπο ονομασίας επιθυμεί (π.χ. στα ελληνικά: Ρ, Β, Π, Α, Ι ή στα αγγλικά: K, Q, R, B, N) αλλά θα πρέπει να τον ακολουθήσει με συνέπεια στη γραφή των λύσεων. Αν κάποιος επιθυμεί διαφορετικό τρόπο γραφής (π.χ. γερμανικά ή ρωσικά) θα πρέπει στο επάνω μέρος του φυλλαδίου λύσεων να γράφει με σαφήνεια το διαφορετικό αυτόν τρόπο, ώστε να μην μπερδέψει τον βαθμολογητή. γ) Ιδιαίτερη προσοχή στις περιπτώσεις που δυο όμοια κομμάτια (π.χ. Π ή Ι) μπορούν να μετακινηθούν στο ίδιο τετράγωνο. Σ' αυτή την περίπτωση θα πρέπει σαφώς να καθορίζεται ποιο από τα δύο κομμάτια κινείται, γράφοντας τετράγωνα αναχώρησης και προορισμού. (Συνεχίζεται)

***

Τα λευκά κάνουν ΜΑΤ σε (2) δύο.

Α. Λεμπέντεβ, 1929