Το στερνό «αντίο» είπαν χθες, η οικογένειά του, συγγενείς, σύντροφοι, συνάδελφοι και φίλοι στον Δημήτρη Χατζηχαριστό, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή την περασμένη Κυριακή, χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Η κηδεία του ήταν πολιτική και έγινε στο Νεκροταφείο Ηλιούπολης.

Ο Δημήτρης Χατζηχαριστός ήταν μέλος του ΚΚΕ, καθηγητής Αθλητικής Παιδαγωγικής στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γεννήθηκε στη Νικόκλεια Σερρών στις 20 Μάρτη του 1956 από οικογένεια βιοπαλαιστών της γης, αγωνιστών του λαού, (σε λίγες μέρες θα συμπλήρωνε τα 58 χρόνια ζωής). Εζησε τα πρώτα του χρόνια με τους δικούς του ανθρώπους, που είχαν άπειρους κατατρεγμούς, απειλές, πιέσεις για τα κοινωνικά φρονήματα και εκβιασμούς από ταγματασφαλίτες, εντεταλμένα όργανα της εξουσίας και της κυρίαρχης πολιτικής τάξης εκείνης της εποχής. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοπόρα φοιτητική δράση κι ήταν ένας από τους πρώτους του κλάδου της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού που συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές πρώτα στη Ρουμανία και μετά στην Πολωνία, σε πολύ δύσκολους καιρούς. Υπήρξε πρωταθλητής στον στίβο, με διακρίσεις για τις επιδόσεις του.

Αποχαιρετώντας τον εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Θοδωρής Λιάπης, υπεύθυνος του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ, τόνισε ότι ο Δ. Χατζηχαριστός ήταν «παράδειγμα κομμουνιστή επιστήμονα που αναζητούσε την αλήθεια των φαινομένων, που μελετούσε, αναζητούσε μέθοδες και τρόπους ώστε αυτή η αλήθεια να φτάσει στο λαό και στη νεολαία. Εκπλήρωνε καθημερινά τα καθήκοντα που απορρέανε από την ιδιότητα του κομμουνιστή δάσκαλου, με ευθύνη απέναντι στους συναδέλφους του, απέναντι στους φοιτητές, μια ιδιότητα που δεν την έκρυψε ποτέ. Γαλουχημένος με τις αρχές και τις αξίες του Κόμματος που στις γραμμές του ωρίμασε πολιτικά, πίστευε βαθιά ότι η επιστημονική γνώση είναι αληθινή δύναμη όταν χρησιμοποιείται για ν' αλλάξει τον κόσμο. Απέδειξε με τη στάση του ότι ο επιστήμονας υπηρετεί τον άνθρωπο όταν αγωνίζεται και παλεύει στο πλευρό του, για να απαλλαγεί από τα βάσανά του.

Πίστευε ότι η Φυσική Αγωγή αποτελεί πολύτιμο εργαλείο στην πρόοδο και την προκοπή του λαού μας αφού ο κινητικά ενεργός άνθρωπος είναι και κοινωνικά ενεργός. Συνέβαλε με την επιστημονική του γνώση στις σύγχρονες επεξεργασίες του Κόμματος, στη μελέτη και τις θέσεις για τη Φυσική Αγωγή. Πάντα μάς έλεγε ότι η συστηματική άσκηση ακονίζει την σκέψη, ευνοεί την διάθεση και την βούληση να παρέμβεις στην πραγματικότητα που ζεις και να την αλλάξεις. Η πίστη του αυτή, δεν πέρασε απαρατήρητη. Πολεμήθηκε από το εκμεταλλευτικό σύστημα και τον μηχανισμό του στο Πανεπιστήμιο. Ενα σάπιο σύστημα που δεν μπορούσε να ανεχθεί επιστήμονες σαν το σύντροφο Μήτσο, σαν τους συντρόφους και συναδέλφους του καθηγητές στο ΤΕΦΑΑ και στο Πανεπιστήμιο. Γι' αυτό και προσπάθησε να τους τσακίσει με όλους τους τρόπους. Τάζοντάς τους θέσεις, πλούτο και χρήμα απ' τη μια, με στόχο να τους αλλάξει μυαλά, να τους αφομοιώσει και με ένα όργιο διώξεων συκοφαντίας, απειλών και σπίλωσης απ' την άλλη, προσπαθώντας να τους σβήσει από τον πανεπιστημιακό χάρτη. Τίποτα δεν κατάφερε. Ο σύντροφος Μήτσος στάθηκε όρθιος μέχρι που η ζωή τον χτύπησε πισώπλατα», τόνισε ο Θ. Λιάπης.

Εκ μέρους των συναδέλφων του τον αποχαιρέτησε ο καθηγητής Κώστας Μπουντόλος, όπως επίσης και σύντροφοί του από την Κομματική του Οργάνωση.

Ανακοίνωση για το θάνατό του εξέδωσε η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Πανεπιστημιακών (ΔΗΠΑΚ), από τις γραμμές της οποίας για χρόνια πάλευε ο Δ. Χατζηχαριστός στο χώρο των πανεπιστημιακών, εκφράζοντας τα βαθιά της συλλυπητήρια στην οικογένειά του.