Σε εκκλησιαστικά φιλανθρωπικά ιδρύματα, σε ΜΚΟ της Εκκλησίας και σε άλλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις διατίθενται 20 εκατ. ευρώ από το «ματωμένο» πρωτογενές πλεόνασμα για δράσεις στέγασης, σίτισης και φροντίδας των αστέγων (με το νόμο 4254/14). Οι εξαγγελίες αυτές έρχονται σε συνέχεια των χτεσινών ανακοινώσεων του πρωθυπουργού, που παρουσίασε σαν κρατική μέριμνα για τους άστεγους την ολιγοήμερη φιλοξενία τους σε έναν ξενώνα που πρόκειται να λειτουργήσει στην πλατεία Βάθης.

Οι φορείς θα συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με το υπουργείο Εργασίας για να δώσουν στους άστεγους ένα πιάτο φαγητό, έναν ύπνο, ένα μπάνιο, από το χαράτσωμα και τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος. Σαν ένα πιθανό μέσο παροχής υπηρεσιών ή αγαθών θεσμοθετήθηκε η λεγόμενη «Κοινωνική Επιταγή», που θα ενσωματώνει την αξία συγκεκριμένης κοινωνικής παροχής. Αυτή η ατομική επιταγή θα παρέχεται «στο δικαιούχο του προγράμματος ή της δράσης για την απολαβή των συγκεκριμένων αγαθών ή/και υπηρεσιών».

Με αφορμή την παραπάνω εξαγγελία, τίθενται ορισμένα ζητήματα: Γιατί την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες ολοκαίνουρια άδεια σπίτια, υπάρχουν και συνεχώς αυξάνονται χιλιάδες άστεγοι; Ο μόνος λόγος είναι ότι η στέγη είναι εμπόρευμα και όχι αγαθό, δικαίωμα του καθένα. Ετσι, τα σπίτια μένουν άδεια, στην ιδιοκτησία μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών και των τραπεζών.

Τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση για τις φτωχές οικογένειες, τις οικογένειες των ανέργων που κινδυνεύουν να βγουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμό και αυτές να πεταχτούν στο δρόμο; Το ΚΚΕ έχει καταθέσει προτάσεις νόμου με μέτρα για τη συνολική ανακούφιση των ανέργων, αλλά έχουν απορριφθεί από τα υπόλοιπα κόμματα.

Από τη μια καταργήθηκε ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας - που ήδη είχε καταντήσει σε «αιμοδότη» των τραπεζών μέσω στεγαστικών δανείων -, έχουν σταματήσει εδώ και δεκαετίες τα προγράμματα εργατικής κατοικίας, κι από την άλλη δίνουν - τάχα - από το πρωτογενές πλεόνασμα για την «ανακούφιση» όσων «βιώνουν με το σκληρότερο τρόπο την κρίση».

Αυτή είναι η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται: Το κεφάλαιο θα αυγαταίνει τα κέρδη του, πατώντας στα αποκαΐδια των λαϊκών δικαιωμάτων και το κράτος μαζί με ιδιώτες και ΜΚΟ θα αναλάβουν να διαχειρίζονται με ψίχουλα τις πιο ακραίες περιπτώσεις, τους χιλιάδες ανθρώπους που στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους αγαθά.