Στη σημερινή στυγνή πραγματικότητα που έχει περιέλθει ο αθλητισμός και η Φυσική Αγωγή εξαιτίας των πολιτικών της εμπορευματοποίησης που έχουν εφαρμοστεί από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και συνεχίζονται με το ίδιο «σθένος» από τη νυν συγκυβέρνηση, μια πτυχή είναι η σοβαρή έλλειψη χώρων άθλησης.

Ξεπούλημα των ΕΑΚ προκειμένου να μεταβληθούν σε μαγαζιά για το κέρδος των επιχειρηματιών που θέλουν να εκμεταλλευτούν την ανάγκη για άθληση, υποβάθμιση εγκαταστάσεων αφημένες στη μοίρα τους ν' αποτελούν πηγή κινδύνων για όσους βρεθούν εκεί, παραχώρηση χώρων σε Αθλητικές Εταιρείες (π.χ. ΠΑΕ) προκειμένου να ικανοποιηθούν τα σχέδια των ιδιοκτητών, είναι μερικά απ' όσα σκιαγραφούν την εικόνα των αθλητικών υποδομών σήμερα.

Ενα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα για το ζήτημα αποτελεί ο Δήμος Αθηναίων, αφού σήμερα στην Αθήνα υπάρχουν μόλις τρία ποδοσφαιρικά γήπεδα για την άθληση 28 ομάδων μαζί με τις ακαδημίες τους, και για την προπόνηση και για το αγωνιστικό πρόγραμμα των ομάδων.

Ωστόσο εγκαταστάσεις όπως αυτές του Πανελλήνιου ΓΣ στο Πεδίον του Αρεως, που θα μπορούσαν με πρωτοβουλίες και συγκεκριμένο σχέδιο της Δημοτικής Αρχής να δώσουν σημαντική λύση στο θέμα της μαζικής λαϊκής άθλησης, παραμένουν ανεκμετάλλευτες με κύρια ευθύνη την αδιαφορία και την αδιαλλαξία της Δημοτικής Αρχής.

Τόσο ο σύλλογος όσο και η χρήση των εγκαταστάσεων σήμερα ουσιαστικά έχουν εγκλωβιστεί στην πραγματικότητα που επήλθε μετά από τη φυγή του επιχειρηματία πρώην ιδιοκτήτη του Πανελληνίου. Είναι αυτή η πραγματικότητα που περιέχει τα αποτελέσματα της εμπλοκής των επιχειρηματιών στον αθλητισμό, που, όταν τα κέρδη δεν ικανοποιούν τους στόχους τους, φεύγουν αφήνοντας τα πάντα στη μοίρα τους, καθιστώντας θολό το μέλλον. Σήμερα, μετά από τη φυγή του επιχειρηματία Μίνωα Κυριακού, ο ιστορικός σύλλογος, ο οποίος έχει εισέλθει σε καθεστώς διοικήσεων πρωτοδικείου, βρίσκεται αλυσοδεμένος με τις συνέπειες των λογικών που βλέπουν τον αθλητισμό ως μέσο κέρδους. Χρωστούμενα σε ΔΕΚΟ που αγγίζουν υπέρογκα ποσά, μείωση του προσωπικού των εγκαταστάσεων, αλλά και του αριθμού των γυμναστών του συλλόγου, απλήρωτοι εργαζόμενοι, πλήρης υποβάθμιση των αγωνιστικών τμημάτων είναι η μία πλευρά της εικόνας.

Από την άλλη, ιδιαίτερο κομμάτι του συλλόγου αποτελούν οι ακαδημίες, που όμως δεν ξεφεύγουν και αυτές από το γενικότερο πλαίσιο των αγοραίων λογικών που εφαρμόζονται σήμερα στον αθλητισμό και έχουν μετατρέψει σε ακριβή πολυτέλεια το δικαίωμα στην άθληση για τη νεολαία, τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα. Σήμερα στις ακαδημίες του συλλόγου υπάρχουν 2.000 παιδιά. Ωστόσο, εξαιτίας των διόλου ευκαταφρόνητων χαρατσιών που έχουν επιβληθεί, οι συνδρομές φθάνουν τα 40 και 50 ευρώ το μήνα. Ακόμα υψηλότερα είναι τα ποσά που προβλέπονται για χρήση των εγκαταστάσεων από το κοινό, όπως για παράδειγμα το ποσό που αφορά το κολυμβητήριο και ανέρχεται στα 65 ευρώ. Μάλιστα, για τη χρήση του κολυμβητηρίου προβλέπεται χαράτσι και για την αγωνιστική ομάδα του συλλόγου (40 ευρώ). Την ίδια ώρα, όσες εγκαταστάσεις δε χρησιμοποιούνται για μια αντίστοιχη εκμετάλλευση έχουν αφεθεί στη μοίρα τους (π.χ. οι ξενώνες του συλλόγου).