Υποπτα παιχνίδια στις πλάτες δεκάδων παιδιών με νοητική υστέρηση που φοιτούν στο Σικιαρίδειο Ιδρυμα παίζονται τον τελευταίο καιρό, πατώντας πάνω στο σαθρό θεσμικό πλαίσιο που διέπει την πλειοψηφία των δομών Ειδικής Αγωγής (ΝΠΙΔ). Συγκεκριμένα, εργαζόμενοι, ο πρόεδρος του Ιδρύματος και τακτικά μέλη του ΔΣ, διορισμένα από τα αρμόδια υπουργεία (Παιδείας, Εργασίας, Οικονομικών) με διαδοχικές επιστολές τους καταγγέλλουν τον Συμεών Σικιαρίδη και τα υπόλοιπα τακτικά μέλη που έχουν διορισθεί κατόπιν υπόδειξης της οικογένειας Σικιαρίδη ότι προωθούν το κλείσιμο του ιδρύματος. «Αλλες φορές προτείνεται η σταδιακή απόλυσις του προσωπικού ή η διακοπή της μεταφοράς των παιδιών του ιδρύματος», υποστηρίζουν τα μέλη του ΔΣ. «Ο κύριος Σικιαρίδης αφού ζήτησε από το ΔΣ την αναστολή της λειτουργίας του κέντρου και η διοίκηση δεν έκανε δεκτή την πρότασή του, ζήτησε από το υπουργείο Εργασίας την αντικατάσταση του προέδρου προκειμένου να υλοποιήσει τα σχέδιά του», ισχυρίζονται οι εργαζόμενοι.

Ορος του κληροδοτήματος για να συνεχίσει να λειτουργεί ως ίδρυμα για παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι να λαμβάνει την απαιτούμενη κρατική χρηματοδότηση. Ομως, η κρατική χρηματοδότηση συνολικά της Ειδικής Αγωγής βαίνει διαρκώς μειούμενη. Οι ευθύνες συνολικά του ΔΣ αναδεικνύονται κι από το γεγονός ότι προτείνει την εκμίσθωση χώρων (όπως γήπεδα του μπάσκετ) για την εύρεση πόρων, αντί να προσανατολίζεται στη διεκδίκηση για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης.

Υπενθυμίζουμε ότι τον Απρίλη του 2012, και τότε εν μέσω εκλογών, υπήρξαν αναστολή λειτουργίας του ιδρύματος, για 3 μήνες, καθώς και ομαδικές απολύσεις, συνολικά 22, μέχρι το Σεπτέμβρη του 2012. Μάλιστα, το Σεπτέμβρη το ίδρυμα δεν άνοιξε κανονικά. Αποτέλεσμα ήταν η διακοπή φοίτησης δεκάδων παιδιών και το αδιέξοδο το οποίο κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οι οικογένειές τους, που δεν μπορούσαν να πάνε ούτε για δουλειά προκειμένου να τα προσέχουν. Πριν το 2012 ο αριθμός των μαθητών στο Σικιαρίδειο ξεπερνούσε τους 200, σήμερα φοιτούν μόλις 80 παιδιά. Ιδια εικόνα μείωσης των φοιτούντων παιδιών με ειδικές ανάγκες παρουσιάζουν τα περισσότερα ιδρύματα και δομές στην Αττική, όπου από 1.500 περίπου παιδιά που φοιτούσαν, σήμερα έχουν μειωθεί σε 600.

Μήτρα των παραπάνω εξελίξεων αποτελεί η συνολικά τραγική κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Ειδικής Αγωγής, με κύριο χαρακτηριστικό την υποχρηματοδότησή της, που αποτελεί τον δούρειο ίππο για τη μετακύλιση των ευθυνών του κράτους για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Ειδική Αγωγή σε ΜΚΟ, ιδιώτες και «ευεργέτες».

Σ' αυτό το φόντο, έχει σημασία ο αγώνας γονιών και εργαζομένων για ενίσχυση και διεύρυνση των δομών Ειδικής αγωγής να έχει ως ραχοκοκαλιά διεκδίκησης την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Ειδική Αγωγή σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, υψηλών προδιαγραφών για όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, πρόσληψη μόνιμου εκπαιδευτικού, βοηθητικού και ειδικού προσωπικού με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.