Το θέμα - νεαρή και όμορφη ύπαρξη μεταγγίζει ζωή σε ηλικιωμένο - λειτουργεί στο σινεμά. Το είδαμε στον Γούντι Αλεν ή ακόμα στο «Lost in Translation». Προσωπικά αντιμετωπίζω μεγάλη δυσκολία να πειστώ ότι οι χαρακτήρες της ταινίας «βρήκαν» ο ένας τον άλλον! Ιδιαίτερα με το ξεκρέμαστο πορτρέτο της κοπέλας. Αλλά και ο κ. Μόργκαν δεν πάει πίσω. Ζει ενεργητικά απομονωμένος στο διαμέρισμά του στο Σεν Ζερμέν. Δεν μπορεί να ξεπεράσει τον, πριν 3 χρόνια, θάνατο της γυναίκας του. Ούτε η κυρία Λεβί (Αν Αλβαρό, από την εκ-πλη-κτι-κή ταινία της Ανιές Ζαουί «Le gout des autres» 2000), που προσπαθεί να τον μάθει γαλλικά, καταφέρνει να τον «ξεπαγώσει». Ο κ. Μόργκαν, που μετά από πολλά χρόνια στο Παρίσι λέει merci (ευχαριστώ) με τονισμό mercy (οίκτος) ... Οταν λοιπόν συναντά την αγγελική, αγγλόφωνη Πολίν, του ξαναγεννιέται η όρεξη για ζωή μέσα από μια σχέση πατέρα / κόρης. Η ταινία αλλάζει κατευθυντήρια γραμμή όταν εμφανίζονται τα μεγάλα παιδιά του κ. Μόργκαν από την Αμερική. Αλλάζει ξανά κατεύθυνση όταν εστιάζει στο δράμα τριγώνου που ανακύπτει όταν η Πολίν αρχίζει ερωτική σχέση με το δύσκαμπτο γιο του κ. Μόργκαν. Κι όταν όλες οι παρεξηγήσεις διαλευκαίνονται, όταν έρχεται η γαλήνη μέσα από την κατανόηση και συμφιλίωση, η ταινία έχει πια χάσει το παιχνίδι, αφήνει στο στόμα τη γεύση μιας ανιαρής φιλμικής εμπειρίας.

Παίζουν: Μάικλ Κέιν, Κλεμάνς Ποεζί, Τζάστιν Κερκ, Αν Αλβαρό, Γκίλιαν Αντερσον κ.ά.

Παραγωγή: ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΒΕΛΓΙΟ, ΓΑΛΛΙΑ, ΗΠΑ (2013)

----------------------