Ενδιαφέρουσες εξελίξεις στο μεσανατολικό ζήτημα προκαλεί η ορκωμοσία της παλαιστινιακής κυβέρνησης ενότητας την περασμένη Δευτέρα στη Ραμάλα, περίπου έξι βδομάδες μετά τη συμφωνία «Χαμάς» και «Φατάχ» για κοινό κυβερνητικό σχήμα, πρώτη φορά από το 2007, με στόχο τη διεξαγωγή παλαιστινιακών βουλευτικών και προεδρικών εκλογών στα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Οχθης και της Λωρίδας της Γάζας ως το τέλος τρέχοντος χρόνου.

Η παλαιστινιακή κυβέρνηση, που απαρτίζεται κυρίως από 17 τεχνοκράτες με πρωθυπουργό τον Ράμι Χαμντάλα, προκάλεσε άμεση δυσφορία στο Ισραήλ, αφού ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου ήλπιζε πως οι παλιές πολιτικές και ρητορικές τακτικές σε βάρος της «τρομοκρατικής Χαμάς» θα αρκούσαν, και αυτή τη φορά, για να αποθαρρύνουν δηλώσεις υποστήριξης Αμερικανών και Ευρωενωσιακών ιμπεριαλιστών. Ωστόσο, οι επανειλημμένες παλινωδίες της ισραηλινής κυβέρνησης, οι συνεχείς ανακοινώσεις για κλιμάκωση της οικοδόμησης χιλιάδων εβραϊκών εποικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και κυρίως ο τορπιλισμός της τελευταίας διαπραγματευτικής πρωτοβουλίας του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, που έληξε άδοξα στα τέλη Απρίλη, μετά από υποτιθέμενες προσπάθειες εννιά μηνών, δεν επέφεραν τα αναμενόμενα, όπως εδώ και τόσες δεκαετίες.

Ευρωενωσιακοί αξιωματούχοι αντιμετώπισαν θετικά τη νέα παλαιστινιακή κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντάς την «σημαντικό στάδιο στη διαδικασία παλαιστινιακής συμφιλίωσης». Ο εκπρόσωπος του σινικού υπουργείου Εξωτερικών στο Πεκίνο εκτίμησε ότι θα μπορούσε να συμβάλει στον ισραηλινο-παλαιστινιακό διάλογο για την εξεύρεση ειρηνευτικής λύσης. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών υπογράμμιζε ότι η Μόσχα «θα συνεργαστεί ενεργά για την ανάπτυξη και την ενίσχυση των παραδοσιακά φιλικών ρωσο-παλαιστινιακών σχέσεων σε διάφορα επίπεδα», αναγγέλλοντας συνάντηση του Παλαιστίνιου Προέδρου Μαχμούτ Αμπάς με τον Πρόεδρο Πούτιν ως το τέλος του μήνα στη Ρωσία. Ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, με την ιδιότητα του ειδικού απεσταλμένου του κουαρτέτου για τη Μέση Ανατολή, έσπευσε να στηρίξει την παλαιστινιακή κυβέρνηση, σημειώνοντας τη δέσμευσή της «να σεβαστεί διεθνείς συμφωνίες, συνθήκες και πρωτοβουλίες στις οποίες είχε προσχωρήσει και η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης».

Ομως η μεγαλύτερη «έκπληξη» (αν και αναμενόμενη...) ήρθε για τους Ισραηλινούς από τις ΗΠΑ, που η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τζεν Πσάκι ξεκαθάρισε ότι η Ουάσιγκτον προτίθεται να συνεργαστεί με τη νέα παλαιστινιακή κυβέρνηση εθνικής ενότητας και θα συνεχίσει να καταβάλει βοήθεια στην Παλαιστινιακή Αρχή, «παρακολουθώντας στενά τις πολιτικές της».

Μπροστά σε αυτές τις αντιδράσεις, το Ισραήλ απέφυγε σε πρώτο στάδιο θεαματικές κινήσεις που έκανε στο παρελθόν, όπως π.χ. στέρηση των εσόδων της Παλαιστινιακής Αρχής από τη συλλογή δασμών και φόρων. Επανέλαβε όμως τις αιματηρές επιδρομές στη Λωρίδα της Γάζας, με πρόσχημα «την ασφάλεια του Ισραήλ», τις τρομοκρατικές εφόδους σε σπίτια Παλαιστίνιων χωρικών της Δυτικής Οχθης και ανακοίνωσε νέα σχέδια για την οικοδόμηση συνολικά 1.800 νέων κατοικιών σε εβραϊκούς εποικισμούς κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών της Δυτικής Οχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.

Οι Παλαιστίνιοι αντέδρασαν, ανακοινώνοντας ότι θα προσφύγουν τις επόμενες μέρες στο Συμβούλιο Ασφαλείας και τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, απαιτώντας την έκδοση καταδικαστικών αποφάσεων για το Ισραήλ.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού για ανεξάρτητο και βιώσιμο κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ απέχει πολύ ακόμα από τη δικαίωσή του, κάτι που προϋποθέτει να μην περάσουν τα συνολικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή.