Επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων» που θα ενισχύσουν την «ανταγωνιστικότητα» και την «αναπτυξιακή δυναμική» στην «οικονομία», υπόσχεται, με κάθε ευκαιρία, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενοι στο μεγάλο κεφάλαιο, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Ταυτόχρονα, προκειμένου να δημιουργήσουν συνθήκες ανοχής των λαϊκών νοικοκυριών σ' αυτήν την πολιτική, τάζουν μέτρα ανακούφισης και «θεραπεία κάποιων αδικιών». Υποσχέσεις και ρυθμίσεις που, στην πραγματικότητα, στόχο έχουν να διαχειριστούν την πιο ακραία φτώχεια, με «παροχές» ελεημοσύνης που θα συγκρατούν λαϊκές δυνάμεις στα όρια της εξαθλίωσης, θα τις συμβιβάζουν με αυτά, ωθώντας τες να ζουν με μειωμένες απαιτήσεις ως προς την κάλυψη των αναγκών των οικογενειών τους. Ετσι κάνουν λόγο π.χ. για φοροελαφρύνεις, αναγκαία προπαγάνδα για να καλλιεργήσουν προσδοκίες (δεν αποκλείεται κάτι να κάνουν, όπως π.χ. με τη συζήτηση για τον Ειδικό Φόρο Πετρελαίου, αλλά όχι για ελάφρυνση του λαού, επιδιώκουν να αυξήσουν τις πωλήσεις πετρελαίου), αφού θέλουν να μειώσουν τη φορολογία του κεφαλαίου. `Η το λεγόμενο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, δηλαδή ψίχουλα σε εξαθλιωμένους. Αλλωστε, το διαβόητο κοινωνικό μέρισμα των 0,50 ευρώ τη μέρα αυτό δείχνει.

Ενδεικτικά, σε συνέντευξή του στο «Βήμα» της προηγούμενης Κυριακής, ο Αντ. Σαμαράς χαρακτήρισε άμεση προτεραιότητα την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων «που θα δώσουν ανταγωνιστικότητα και αναπτυξιακή δυναμική στην οικονομία». Δίνοντας, μάλιστα, διαβεβαιώσεις σε κεφάλαιο και ΕΕ, τόνισε πως δεν υπάρχει θέμα «μεταρρυθμιστικής κόπωσης» της κυβέρνησης, αφού οι όποιες «καθυστερήσεις που υπήρξαν οφείλονται σε θεσμικά εμπόδια που ξεπερνιούνται σταδιακά».

Μιλώντας δε, τη Δευτέρα στη Διάσκεψη Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Κοινοβουλίων των κρατών - μελών της ΕΕ, για τον «Απολογισμό της Ελληνικής Προεδρίας στο Συμβούλιο της ΕΕ», παρουσίασε σαν επιτεύγματα της Ελληνικής Προεδρίας την προώθηση μέτρων και πολιτικών για την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων και τη θωράκιση της Ζώνης του Ευρώ.

Ισχυρίστηκε πως «η Ελληνική Προεδρία προώθησε, με συγκεκριμένους στόχους και χειροπιαστά αποτελέσματα, μέτρα για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας». Επεσήμανε, επ' αυτού, την προώθηση κοινοτικών οδηγιών που διευκολύνουν τη φτηνή και δίχως δικαιώματα εργασία, όπως είναι: «Οι οδηγίες για τις συνθήκες εισδοχής και παραμονής των υπηκόων τρίτων χωρών, στο πλαίσιο της ενδο-επιχειρησιακής μετακίνησης και με σκοπό την εποχική απασχόληση» και «η Οδηγία για την απόσπαση εργαζομένων, που βελτιώνει τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς».

Μιλώντας, εξάλλου, την Τρίτη σε εκδήλωση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στην Πορτογαλία, ήταν και πάλι ξεκάθαρος στο τι προωθεί και σε όφελος ποιων το κάνει: Εκφράζοντας το ζητούμενο των ευρωενωσιακών μονοπωλίων «να ετοιμαστούμε για να κερδίσουμε σε παγκόσμια κλίμακα τη μάχη της ανταγωνιστικότητας», τόνισε ότι «πρέπει να κρατήσουμε το εργασιακό κόστος σε ευθεία αναλογία με την παραγωγικότητα της εργασίας», με «αύξηση της παραγωγικότητας». Παράλληλα, προδιέγραψε και νέο «κούρεμα» στις δημόσιες δαπάνες για κοινωνικές δομές και υπηρεσίες, ζητώντας «καλύτερες δημοσιονομικές συνέργειες για να επιτύχουμε χαμηλότερες δαπάνες».

Προαναγγέλλοντας νέες μειώσεις στις τιμές καυσίμου και τη φορολογία που πληρώνει το μεγάλο κεφάλαιο, επέμεινε ότι «πρέπει να βελτιώσουμε το ενεργειακό μας κόστος και τη φορολογική μας επιβάρυνση, έτσι ώστε η ευρωπαϊκή βιομηχανία να ανακτήσει και πάλι την ανταγωνιστικότητά της απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο». Συμπλήρωσε ότι «χρειαζόμαστε μια σταθερή πορεία προς χαμηλότερη φορολογία» των επιχειρηματικών ομίλων.

Εξάλλου, τους ίδιους στόχους για εξυπηρέτηση των μονοπωλιακών συμφερόντων με διάνοιξη νέων πεδίων κερδοφορίας στα λιμνάζοντα κεφάλαιά τους, εξυπηρέτησαν και οι συναντήσεις του με τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν και τον πρωθυπουργό της Κίνας, οι επαφές προηγουμένως με την ηγεσία του Κουβέιτ, οι συμφωνίες που συνήψαν μέσα στο «φιλοεπενδυτικό περιβάλλον» που στήνουν κυβέρνηση και ΕΕ, σε τομείς στρατηγικής σημασίας και μεγάλης κερδοφορίας όπως: η Ενέργεια, οι μεταφορές, τα ναυτιλιακά, οι υποδομές σε λιμάνια και αεροδρόμια, τουρισμός, εξαγωγές αγροτικών εμπορευμάτων κ.ά.

Είναι σαφές ότι αυτοί που θα βγουν ακόμα ισχυρότεροι από τις «μεταρρυθμίσεις» (καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που χρειάζεται σήμερα το μεγάλο κεφάλαιο για να εξασφαλίσει την παραπέρα κερδοφορία του) και τις πολυδιαφημισμένες συμφωνίες με ξένα και ντόπια μονοπώλια για εξαγορά εδώ υποδομών - «φιλέτα», είναι οι ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων.

Αλλωστε, αυτοί θα έχουν στα χέρια τους περισσότερους αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους για να στηρίξουν την κερδοφορία τους, αφού τους δίνονται μέσα παραγωγής για κερδοφόρες τοποθετήσεις κεφαλαίων, και όχι ο λαός, αφού ούτε η έξοδος από την κρίση ούτε οι επενδύσεις πρόκειται να του δώσουν πίσω όλα τα δικαιώματα που είχε, ενώ λίγες και κακοπληρωμένες θα είναι οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν, γεγονός που σημαίνει ότι ελάχιστοι από το ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι θα βρουν δουλειά.

Οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές θα περιορίζουν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, άλλωστε υπάρχουν πολλά μέτρα που έχουν νομοθετηθεί και δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί, άρα η αντιλαϊκή επίθεση είναι δεδομένη. Ο στόχος της «ανταγωνιστικότητας», της «αναπτυξιακής δυναμικής» της καπιταλιστικής κερδοφορίας χρειάζεται:

Διαμόρφωση φθηνής εργατικής δύναμης, με μονιμοποίηση των βασικών σαρωτικών ανατροπών στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα που επιβλήθηκαν στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης. Ταυτόχρονα, χρειάζονται και άλλες αναδιαρθρώσεις, όπως π.χ. απελευθερώσεις σε διάφορους τομείς της οικονομίας για διασφάλιση του «φιλοεπενδυτικού κλίματος». Σε αυτό συμβάλλει και η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.

Σημειωτέον, αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική προωθούν όλες οι δυνάμεις που υποκλίνονται σε αυτόν το στόχο, ανεξάρτητα από τις διαφορές τους στο μείγμα διαχείρισης που προτείνουν για την επίτευξή του. Εκεί «συναντιούνται» ΔΝΤ και ΕΕ, ανεξάρτητα από τις διαφορές τους για τον τρόπο διαχείρισης του κρατικού χρέους, όπως επιβεβαιώθηκε και τις προηγούμενες μέρες με την «έκθεση αξιολόγησης» του ΔΝΤ και την παρέμβαση Σόιμπλε. Εκεί «συναντήθηκαν» και ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, στη συνέλευση του ΣΕΒ, που παρά τις επιμέρους διαφορές τους «έδωσαν ρέστα» στα διαπιστευτήρια προς τους βιομηχάνους και στην προσήλωση για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Ακριβώς επειδή τα παραπάνω δε συμβαδίζουν με την «ώθηση ευημερίας για όλους», που προβάλλεται προπαγανδιστικά από την κυβέρνηση, συνοδεύονται με τις υποσχέσεις για δήθεν ανακούφιση με «θεραπεία κάποιων αδικιών». Ολα κούφια λόγια.

Διόλου τυχαία, ο Σαμαράς μιλώντας στο «Βήμα» υποστήριξε μεν πως θα υπάρξουν κινήσεις δήθεν αποκατάστασης «αδικιών», τις μετέθεσε όμως αόριστα για κάποια στιγμή στο μέλλον, καθώς «τα μεγάλα καράβια γυρίζουν σταδιακά. Και οι μεγάλες αλλαγές γίνονται βήμα - βήμα. Οχι απότομα»... Επιπλέον, απέφυγε να απαντήσει στην ερώτηση για το ποιες ακριβώς «αδικίες» σκοπεύει να διορθώσει άμεσα.

Επιπλέον, η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει ως μέτρα «ανακούφισης» του λαού ρυθμίσεις που στην πραγματικότητα αποτελούν πρόσθετες παροχές στα μονοπώλια και πάγιες απαιτήσεις τους. Επ' αυτού είναι άκρως διαφωτιστικό το εξής παράδειγμα που διάλεξε ο Σαμαράς: «Πετύχαμε μείωση ασφαλιστικών εισφορών (...) αυτό σημαίνει και μικρή αύξηση αποδοχών των μισθωτών»! Διαφημίζει, δηλαδή, ως φιλολαϊκό μέτρο και... αύξηση των μισθών των εργαζομένων, το τελειωτικό χτύπημα στα ασφαλιστικά ταμεία μέσα από τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά περίπου 1 δισ. ευρώ το χρόνο!

Τον ίδιο ακριβώς χαρακτήρα έχουν οι προωθούμενες φοροελαφρύνσεις, μειώσεις κάποιων φορολογικών συντελεστών που στην πραγματικότητα ευνοούν συγκεκριμένα τμήματα του κεφαλαίου, ενόσω τα πλατιά λαϊκά στρώματα, μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι, νεολαίοι, άνεργοι και συνταξιούχοι, θα συνεχίσουν να πληρώνουν ένα σκασμό λεφτά σε άμεσους και έμμεσους φόρους.

Στο μεταξύ, προκειμένου να δοθεί μια εικόνα ότι τάχα κάτι κινείται, ώστε να ικανοποιηθούν τα «δίκια» του λαού, επιχειρείται να στηθεί ένα σκηνικό ακόμα και συγκρούσεων στο εσωτερικό της κυβέρνησης.

Σε αυτό το πλαίσιο, μεγάλος ντόρος έγινε τις προηγούμενες μέρες στα αστικά ΜΜΕ, εκτιμήθηκε μάλιστα ως μίνι κυβερνητική κρίση, για τις τριβές δήθεν, μεταξύ Μητσοτάκη και Λοβέρδου στην υπόθεση της διαθεσιμότητας και απόλυσης διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ.

Η στάση, μάλιστα, του Λοβέρδου και του ΠΑΣΟΚ προβλήθηκε ως άρνηση στις «μεταρρυθμίσεις» στο Δημόσιο και περίπου ως «φιλολαϊκή διαφοροποίηση» του ΠΑΣΟΚ, αφού νοιάζεται να μη χάσουν τη δουλειά τους εργαζόμενοι στο Δημόσιο...

Προφανώς και κάποιες διαφοροποιήσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο υπάρχουν, αλλά τις απολύσεις θα τις προωθήσουν, αφού το έχουν συμφωνήσει και μεταξύ τους οι δύο ηγεσίες - και με την ΕΕ και ΔΝΤ. Ωστόσο, δόθηκε ευκαιρία να προβληθεί το «προοδευτικό πρόσημο», που λέει ότι δίνει το ΠΑΣΟΚ στη βαθιά αντιλαϊκή κυβέρνηση, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου ότι βάζει εμπόδια στις ακραίες πολιτικές της ΝΔ. Και ταυτόχρονα να γίνεται η δουλειά του κεφαλαίου, να εφαρμόζεται η αντιδραστική πολιτική με τις όσο γίνεται λιγότερες απώλειες για τη συγκυβέρνηση.

Μ' αυτά και μ' άλλα, γίνεται καθαρό ότι καμία «νέα μέρα», καμία «ευημερία για όλους» δεν έχει να προσδοκά ο λαός από τη στοίχισή του πίσω από τους στόχους του κεφαλαίου, τις πολιτικές του δυνάμεις. Μόνο η ανασύνταξη του κινήματός του, η λαϊκή πάλη, που σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και όλους τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, μπορούν να βάλουν εμπόδια στη συνεχιζόμενη αντιλαϊκή επίθεση, και πάνω από όλα να ανοίξουν το δρόμο για τη ριζική ανατροπή που έχει ανάγκη ο λαός, με τον ίδιο πρωταγωνιστή.