Πέμπτη 26 Ιούνη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΑΡΙΟΝ ΒΕΡΝΟΥ
Τα καλύτερα έρχονται

Πριν πολλά χρόνια είδα τη γαλλική ταινία «Rien a faire» (1999) κι ενθουσιάστηκα με τη διεισδυτικότητα του βλέμματος της δημιουργού της, Μαριόν Βερνού. Στην τελευταία ταινία «Τα καλύτερα έρχονται» (2013) - βασισμένη στο μυθιστόρημα «Une jeune fille aux cheveux blancs» της Fanny Chesnel - η προσέγγιση της Βερνού ουδεμία σχέση έχει με το προ 15ετίας οξύ, σε εγρήγορση, κριτικό κοινωνικά βλέμμα της. Η Καρολίν (μιας ξανθιάς και όμορφης Φανί Αρντάν) παραπέμπει στο σπουδαίο ρόλο της Βαλέρια Μπρούνι - Τεντέσκι στο ρηξικέλευθο φιλμ του 1999. Σημείο κομβικό σε αμφότερες τις ταινίες η «επαγγελματική απενεργοποίηση» που διαστέλλει ένα κενό που η εξωσυζυγική απιστία προσφέρεται να καλύψει... Ομως από την κοινή «αφετηρία» (της μη εργασίας) πηγάζουν δύο στοιχεία που διαφοροποιούν τις ταινίες καθοριστικά. Το κοινωνικό περιβάλλον (ανεργία - στο πρώτο φιλμ, σύνταξη και μπουρζουά άνεση στο δεύτερο) και η διαφορετικότητα της ηλικίας. Η Μπρούνι - Τεντέσκι στο «Rien a faire. - που δεν έχει προβληθεί στην Ελλάδα - ανήκει στην εργατική τάξη. Ανεργη ταμίας σούπερ μάρκετ, ζει με δύο έφηβες κόρες και το συνδικαλιστή άνδρα της σ' ένα δυαράκι της περιφέρειας και το ζευγάρι κοιμάται σε καναπέ / κρεβάτι. Η τηλεόραση μέρα - νύχτα αναμμένη. Από κει διδάσκεται τη ζωή και φυσικά ο πραγματικός της κόσμος υστερεί του «εικονικού», πράγμα που την καθιστά ανικανοποίητη. Μπαίνει σε εξωσυζυγική σχέση με έναν επίσης άνεργο, αλλά από «υψηλότερα» κοινωνικά στρώματα... και αυτό το θεωρεί κατόρθωμα... Η αφηγηματική μαγεία της Βερνού συνίσταται στο ότι «δείχνει» τη συμπεριφορά του εραστή προς την ερωμένη, που, παρά την κοινή τους θέση - άνεργοι και οι δυο - εξακολουθεί να την αντιμετωπίζει με ταξική υπεροχή...

Εξήντα ετών, οδοντίατρος σε σύνταξη, η μπουρζουά Καρολίν του «Τα καλύτερα έρχονται». Οι δύο μεγάλες της κόρες της δωρίζουν κάρτα μέλους στο κλαμπ «Οι όμορφες μέρες», τόπος συνάντησης / συναναστροφής ατόμων τρίτης ηλικίας. Εκεί η γυναίκα γνωρίζει τον κατά πολύ νεότερό της δάσκαλο της πληροφορικής, που σε λίγο θα γίνει εραστής της. Βέβαια εξακολουθεί να αγαπά τον άνδρα της, που δεν αργεί ν' ανακαλύψει τη σχέση της με έναν πιο νέο άνδρα... Η ιστορία χωρίς ενδιαφέρον, οι ψευδοανατροπές της σφύζουν από κλισέ πάνω στην «αρχή του τέλους». Πρόκειται για καλοφτιαγμένο, καλοπαιγμένο, μετρημένο και ποτισμένο με όμορφη τρυφεράδα μικροαστικό φιλμ, που καταφέρνει να γίνεται ενδιαφέρον σε κάποιες σεκάνς κλειδιά... Κρίμα που το σενάριο δεν αποφεύγει τις κοινοτοπίες και που ένας λανθάνων ναρκισσισμός δεν μπορεί ν' αμφισβητηθεί. Μετά από μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή, αρχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια κουτσομπολιά και κλισέ του τύπου «ώριμη γυναίκα και πολύ αριστοκρατική» σε συσκευασία ανίας, αφού η μετριότητα του περίγυρου δεν είναι σε θέση να την καταλάβει. Ισως και η εξωσυζυγική σχέση να είναι ένα ισχνό πρόσχημα για μια μικρή μπουρζουά συγκίνηση χωρίς συνέπειες και μακριά από διαστροφές τύπου Σαμπρόλ ή καταστροφικά πάθη α λα Τριφό στη «Γυναίκα της διπλανής πόρτας». Αποφλοιώνοντας το τελευταίο πόνημα της Βερνού, δε μένει άλλο από την γκρίζα γοητεία του καλοκαιρινού γαλλικού Βορρά, οι καλές ερμηνείες και το εκπληκτικό τραγούδι των Noir Desir...

Η ταινία μπορεί με σιγουριά να εγγραφεί στη νέα κινηματογραφική τάση, σε ένα νέο είδος με σαφή ανοδική πορεία, το «γεροντοφίλμ», που δίνει όλο και περισσότερο χώρο στην επιθυμία και τη σεξουαλικότητα χαρακτήρων μιας κάποιας ηλικίας.

Με τους: Φανί Αρντάν, Φιλίπ Σενέ, Λοράν Λαφίτ κ.ά.

Παραγωγή: ΓΑΛΛΙΑ (2013)

-------------------------------------


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ