Ψηφίστηκε χτες από τα κόμματα της συγκυβέρνησης στο Α' θερινό τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών «Αρχές Δημοσιονομικής Διαχείρισης και Εποπτείας - Δημόσιο Λογιστικό». Με το νομοσχέδιο ενσωματώνονται στο εθνικό Δίκαιο κανονισμοί της ΕΕ, οι οποίοι διαμορφώνουν το αντιλαϊκό πλαίσιο της «ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας», το οποίο ισχύει σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, συμβάλλοντας στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Συγκεκριμένα, προβλέπονται: Η σύσταση «Ελληνικού Δημοσιονομικού Συμβουλίου», που χαρακτηρίζεται ως «ανεξάρτητη αρχή» και θα επιβλέπει την εφαρμογή των δημοσιονομικών κανονισμών. Η κατάθεση συμπληρωματικού προϋπολογισμού, σε περιπτώσεις που καταγράφονται ενδείξεις υπέρβασης των δαπανών, για την κάλυψη τυχόν «απρόβλεπτων δαπανών» κ.ά. Σε περίπτωση «απόκλισης», προβλέπεται η ενεργοποίηση «διορθωτικού μηχανισμού», που συνεπάγεται την έγκαιρη εφαρμογή πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων.

Η συζήτηση του νομοσχεδίου πυροδότησε νέο γύρο ανούσιας για το λαό αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ, για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής του συστήματος.

Ο υφυπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας, ανέφερε ότι προϋπόθεση για την «ανάπτυξη», για να μην «ξαναβρεθούν οι οικονομίες σε διαταραχή και οι κοινωνίες σε δύσκολες καταστάσεις», είναι η «θωράκιση του θεσμικού πλαισίου δημοσιονομικής διαχείρισης», επιβεβαιώνοντας τη μονιμότητα των αντιλαϊκών μέτρων.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Ευκ. Τσακαλώτος, ανέφερε ότι οι δημοσιονομικοί κανόνες είναι πλήγμα στη δημοκρατία και έφερε ως θετικό παράδειγμα τη διαχείριση Ομπάμα, όπου «είναι στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησης η δημοσιονομική πολιτική», χωρίς αυτό βέβαια να αναιρεί τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής που βιώνουν εκατομμύρια Αμερικανοί.

Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ αγωνιούν για τη θωράκιση του καπιταλιστικού συστήματος, υπογράμμισε ο εισηγητής του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος. Η διαπάλη αν το σύστημα θα σωθεί με δημοσιονομική πειθαρχία ή με δημοσιονομική ευελιξία, όπως τόνισε, γίνεται αφενός για τον αποπροσανατολισμό του λαού και αφετέρου αντανακλά επιμέρους συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου, για το ποιο θα βγει πιο δυνατό μετά την καπιταλιστική κρίση.

Επισήμανε ότι μέρος της διαπάλης είναι και η αντιεπιστημονική αντιμετώπιση για το δημόσιο χρέος, το οποίο εμφανίζουν ως αιτία και όχι ως αποτέλεσμα του καπιταλιστικού συστήματος και των κρίσεών του, για να νομιμοποιηθεί στη λαϊκή συνείδηση ότι πρέπει να το πληρώσει ο λαός και να συνεχιστούν απαρέγκλιτα οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Τόνισε ότι «διέξοδος εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος, προς όφελος του λαού, δεν μπορεί να υπάρξει. Η πάλη του λαού πρέπει να προσανατολιστεί σε μια κατεύθυνση απόκρουσης της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής και ταυτόχρονα να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις να δραπετεύσει από τα πλαίσια του συστήματος και την ΕΕ, για να μπορέσει να οικοδομήσει τη δική του κοινωνία και τη δική του εξουσία».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, απαντώντας στα «μοντέλα διαχείρισης» των μεν και των δε ανέφερε: «Είτε με τη μία μορφή, είτε με την άλλη, ο εργαζόμενος δεν πρόκειται να ζήσει καλύτερα σε σχέση μ' αυτά που δικαιούται» και πρόσθεσε ότι η βάση και των δύο «μοντέλων» είναι το πώς θα σωθεί το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.

Ειδικά σε ό,τι αφορά το «μοντέλο Ομπάμα» που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε: «Διαφημίζετε την αμερικανική πολιτική, την πολιτική του Ομπάμα. Οτι στον τομέα της νομισματικής πολιτικής έχει άλλη πολιτική, πιο χαλαρή και όχι σαν της ΕΕ που είναι σκληρή και σφιχτή. Μα, ποια "άλλη πολιτική"; Στην Αμερική πεινάνε, πάνω από πάνω από 50 εκατ. κόσμος είναι στα συσσίτια. Υπάρχει γενικότερη εξαθλίωση και, αν θέλετε, η αμερικανική οικονομία στηρίζεται και στη λογική των κανονιοφόρων πολλές φορές, δηλαδή στη στρατιωτική της ισχύ. Δηλαδή, αυτό το μοντέλο διαχείρισης προτείνετε;».