Η πρώτη φράση που ακούστηκε, ειπωμένη από την Μαριάνθη Σοντάκη, ήταν: «Περισσότερο φως, ηλεκτρολόγε, στη σκηνή!». Το φως ήταν υπεραρκετό. Γι' αυτό το ακροατήριο απόρησε. Η απορία του λύθηκε με τις επόμενες φράσεις: «Πώς θες δραματουργοί κι ηθοποιοί,/ να δείξουμε τ' αντικαθρέφτισμα του κόσμου,/ μέσα στο μισοσκόταδο;/ Τούτο το σύθαμπο καλεί σε ύπνο. Ενώ εμείς θέλουμε ξύπνιους θεατές/ κι ακόμα πιο πολύ ξυπνούς!/ Κάν' τους να ονειρευτούν στο πλέριο φως!».

Ακολούθησε ανάγνωση αυτοβιογραφικών και άλλων ποιημάτων του από τον Κώστα Καζάκο, τον Παύλο Ορκόπουλο και την Μαριάνθη Σοντάκη, αρμονικά δεμένα με μελοποιημένα ποιήματά του. Τραγούδια και ποιήματα, εξαιρετικά επίκαιρα, λ.χ. το ποίημα «Αυτή η ανεργία», ποίημα σαρκαστικής καταγγελίας των βιομηχάνων και της εξουσίας τους που προκαλούν τον εφιάλτη της ανεργίας, το ποίημα «Μπαλάντα του έμπορα», που μόνο τα κέρδη του τον νοιάζουν, ποιήματα και τραγούδια για τον καπιταλισμό που γεννά το φασισμό και τους πολέμους και δημιουργεί χαροκαμένες μάνες, όπως λέει «Το τραγούδι μιας Γερμανίδας μάνας για το ναζισμό» (τραγουδήθηκε στα γερμανικά).

Αλλεπάλληλα, παρατεταμένα χειροκροτήματα συνόδευσαν και προζάτα και τραγουδιστικά αποσπάσματα του σπουδαίου ποιήματος «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου».

Η εκδήλωση έκλεισε με προβολή ενός καθόλα σημαντικού υποδειγματικής τεκμηρίωσης ντοκιμαντέρ, που παρήγαγε η ΚΕ του ΚΚΕ, στο πλαίσιο του συνεδρίου, για τη ζωή και το έργο του Μπρεχτ, με τίτλο «Η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμα».