Γιάννης Ρέγκας

«Εφυγε» ξαφνικά προδομένος από την καρδιά ο σύντροφος ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΕΓΚΑΣ, πατέρας του Λαέρτη Ρέγκα, μέλους της ΕΠ Β/Δ Ελλάδας. Η κηδεία του έγινε στο Ασπροκκλήσι Θεσπρωτίας και ήταν πολιτική.

Ο Γιάννης Ρέγκας γεννήθηκε στις 8.1.1942 στο Ασπροκκλήσι Θεσπρωτίας. Γιος μαχητών του ΔΣΕ ακολουθεί και αυτός μαζί με άλλα παιδιά το δρόμο της προσφυγιάς. Το 1947 φεύγει μέσω Αλβανίας στη ΛΔ Πολωνίας, όπου ζει έως το 1954. Το Σεπτέμβρη του 1954 ανταμώνει τους γονείς του στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ενωσης, όπου και έζησε μέχρι το 1976. Εκεί τελειώνει τις σπουδές στο Πολυτεχνείο τον Ιούνη του 1967 και την ίδια χρονιά το Σεπτέμβρη προσλαμβάνεται στο Ινστιτούτο ΤΑΣΓΙΠΡΟΓΟΓ ως αρχιτέκτονας. Από το 1970 αναλαμβάνει καθήκοντα προϊσταμένου αρχιτέκτονα. Καθήκοντα που ασκεί μέχρι τον Ιούνη του 1976 που επαναπατρίζεται στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά του.

Στην Τασκένδη δημιουργεί και την οικογένειά του. Παντρεύεται τη σύντροφο της ζωής του Μόρφω και φέρνουν στη ζωή το γιο τους Λαέρτη. Κατά τη διάρκεια της ζωής του στην Τασκένδη είχε αξιόλογη δραστηριότητα στην οργάνωση της νεολαίας και ήταν ένας από τους πρωτοπόρους και δραστήριους φοιτητές και νεολαίους της οργάνωσης. Γίνεται μέλος του ΚΚΕ στην Κομματική Οργάνωση της Τασκένδης το 1968.

Μετά τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα εντάσσεται στην Κομματική Οργάνωση Θεσπρωτίας. Ο σ. Γιάννης Ρέγκας αναφερόταν πάντοτε με καμάρι αλλά και νοσταλγία στη σοσιαλιστική πατρίδα αρνούμενος να προσαρμοστεί στις συνθήκες της καπιταλιστικής του πατρίδας. Το όραμά του για το σοσιαλισμό στηριζόταν στην προσωπική του πείρα από την προσπάθεια οικοδόμησής του. Γι' αυτό και δεν τα «δίπλωσε» ποτέ, ούτε με την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση, ούτε με την προσπάθεια διάλυσης του Κόμματος το 1991. Παρέμεινε «ξεροκέφαλος» κομμουνιστής από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το τέλος, πάντα πιστός στο ΚΚΕ.

Πάντα παρών στις κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις του Κόμματος παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που είχε. Πρόσφατα συμμετείχε στην εκδήλωση του Κόμματος στη Λυκόραχη, όπου παρά τα προβλήματα με την καρδιά του ανηφόρισε μέχρι το μνημείο του ΔΣΕ, και μετά διαδήλωσε μέσα στο λιοπύρι, στην Κόνιτσα αντάμα με τους νεολαίους της ΚΝΕ για να τιμήσει τους μαχητές του ΔΣΕ.