Σήμερα στις 12 μ., στο Νεκροταφείο της Καισαριανής, θα γίνει η πολιτική κηδεία του πολύ σημαντικού ποιητή της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, δοκιμιογράφου και κριτικού της λογοτεχνίας, Βύρωνα Λεοντάρη, ο οποίος «έφυγε» προχτές από ανακοπή καρδιάς.

Ο Βύρων Λεοντάρης γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών (1932), αλλά έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Σάμο, από όπου καταγόταν. Το 1939 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1952-1956) και εργάστηκε ως δικηγόρος. Αδελφός του ποιητή Ανδρέα Λεοντάρη και του κριτικού λογοτεχνίας στην «Επιθεώρηση Τέχνης», Μανόλη Λαμπρίδη, ο Βύρων Λεοντάρης το 1954 έκανε την ποιητική του εμφάνιση με τη συλλογή «Γενική αίσθηση». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Βύρων Λεοντάρης, με δοκίμιό του για τη μεταπολεμική μας ποίηση στην «Επιθεώρηση Τέχνης» (1963), εισάγει τον όρο « ποίηση της ήττας». Τα λογοτεχνικά δοκίμιά του περιλαμβάνονται στα βιβλία «Η ποίηση της ήττας», «Καβάφης έγκλειστος», «Δοκίμια για την ποίηση», «Γραφή και βιβλίο», «Κείμενα για την ποίηση». Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά και τουρκικά.

Κλείνουμε το σημείωμά μας με χαρακτηριστικούς στίχους του:

«(...) Μέγα κακό είναι ν' αρνηθείς το ανάστημά σου./ Δεν είναι ο κόσμος πείραμα/ στους τρόμους του απείρου,/ όχι, δεν είναι δοκιμή./ Μπορείς να σέρνεσαι μια ολόκληρη ζωή,/ υπογραφή δειλή μέσα στους δρόμους;/Θα 'ναι φριχτό να φύγουμε έτσι,/ δίχως μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή/ άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,/ άνθρωποι που "διελύθησαν ησύχως" (...)» (από τη συλλογή «Ομίχλη του μεσημεριού»).